Nog geen drie maanden geleden bracht Unprocessed een EP uit: “Boy Without a Gun“. De band zat niet stil, want op 12 augustus kwam hen alweer met een schijfje: het album “Gold“. De EP was een voorproefje van het album, en heeft flinke verwachtingen geschept: wij gaven “Boy Without a Gun“ maar liefst een 8,5! Kan Unprocessed een heel album vullen met zulke goede nummers?
Het eerste wat opvalt aan “Gold” is dat alle zes nummers van de voorgaande EP ook op het album staan. Het doet de vraag rijzen waarom iemand de EP nu nog zou moeten kopen. Daarentegen missen enkele singles die de band in de afgelopen jaren heeft uitgebracht; populaire nummers als “deadrose“, “Real” en “Candyland“. Dat is wel een misser; het zou mooi zijn om die nummers op cd of vinyl te kunnen hebben. Hoe dan ook, dit alles doet niks af aan de nummers die wél op het album staan. Het opent met het heerlijke en gevoelige nummer “Rain“, dat we al kennen van de EP. Daarop volgt “Redwine“, een traag nummer dat rustig begint. Halverwege wordt het geluid van de elektrische gitaar een stuk korreliger en neemt de track een iets zwaardere wending. Echte metal is het nou ook weer niet: Unprocessed kan je misschien het beste zien als grondlegger van het genre djentpop. Het feit dat hen een compleet nieuw genre heeft uitgevonden maakt het luisteren een bijzondere ervaring, want elk nummer barst van de originaliteit.
Het volgende nummer is “The Longing“, en het springt er wel tussenuit omdat het zo heavy is. Ook is het een sneller nummer; dat is al duidelijk vanaf de eerste noten. Van de elektrische gitaar komt een upbeat en technisch ingewikkelde riff. De basgitaar heeft er ook een flinke rol in en dat klinkt heerlijk. Daarnaast trakteert Unprocessed ons op breakdowns die je stuk voor stuk goed weten te pakken. Het zijn geen standaard breakdowns, want de complexe riffs en ritmes gaan gewoon door. Voor fans van de oude Unprocessed is “The Longing” puur genieten dus. Gelukkig past de track ook nog wel op dit nieuwe schijfje; “Gold” is nu eenmaal een gevarieerd album.
“Mint” en “Snake” zijn twee opeenvolgende, tragere nummers. Vooral “Snake” valt op vanwege het refrein. Er wordt geëxperimenteerd met geluiden die moeilijk te omschrijven zijn. Het weet in ieder geval je aandacht te trekken. Als die geluiden in de spotlight stonden, zou het experiment misschien iets té gewaagd zijn, maar met het lekkere gitaargeluid eroverheen is het nog goed te verteren. Unprocessed weet bijzonder goed hoe je nieuw terrein moet betreden zonder de luisteraar te overweldigen.
Een andere track die opvalt is “Velvet“. Het ritme op de drummachine is erg basic, en dat contrasteert prettig met de complexiteit en afwisseling van de gitaarrifs. Vooral in de outro klinkt er nog een indrukwekkend stuk van de gitaar. Na dat nummer volgt “Scorpio“, opnieuw een traag nummer. Het begint op te vallen dat de nummers die niet op “Boy Without a Gun” stonden grotendeels langzamer zijn en meer de popkant opgaan. Zo opent “Dinner“, dat al op de EP stond, met flink wat gitaargeweld en ontzettend complex drumwerk. De EP was naar zeggen van de band zelf een voorproefje van “Gold“, maar het is dan wel een ietwat misleidend voorproefje. Dat doet niks af aan de kwaliteit van de muziek, maar moet wel even gezegd worden.
Ook is niet élke nieuwe track trager en lichter. Zo is “The Game” aardig heavy met ingewikkelde drumpartijen, en had “Fabulist” zo nog op de eerdere EP kunnen staan. “Fabulist” is een heerlijk pakkend nummer waar alle instrumenten perfect samenkomen. De gitaren en zang volgen een vergelijkbare melodie die lekker in je hoofd blijft hangen. Het refrein blijf je de rest van de week zingen, of je nou wilt of niet.
Unprocessed gaat waar nog geen pad is, en dat maakt “Gold” een nieuwe ervaring voor luisteraars van elk genre. Het is soms nog niet helemaal gepolijst, maar over het algemeen is het een ontzettend goed album. Het is een aanrader voor elke muziekliefhebber, ongeacht genrevoorkeuren.
Beoordeling: 9/10
Releasedatum: 12 augustus 2022
Label: Airforce1 Records / Spinefarm Records