Panic! At The Disco heeft een ontzettend grote naam voor zichzelf gemaakt. Van de oude hits zoals “I Write Sins Not Tragedies” tot en met de nieuwere “High Hopes“: de band slaat zo goed als altijd de spijker op zijn kop. Nu is het nieuwe tijdperk aangebroken met de plaat “Viva Las Vengeance“.
Het schijfje trapt af met “Viva Las Vengeance“. Sowieso voor de fans al een bekende, omdat deze song al een tijdje uit is als single. Een prima track, maar het is geen hoogstandje. Het warmt in ieder geval de oortjes al een beetje op. Het wordt opgevolgd door “Middle of a Breakup“. Een wat schreeuwerige track, met nog ongewondere lyrics: “(Makeup sex) in the middle of a breakup, save the worst, gonna give you my best, makeup sex in the middle of a breakup!“. Het nummer zelf biedt weinig diepgang muzikaal. Een flinke tegenvaller. “Don’t Let the Light Go Out” heeft een leuke afwisseling tussen de coupletten en de bridge. Echter bevat dit refrein ook weer de wat schreeuwerige uithalen van Brendon Urie. Het voelt wat geforceerd en onnodig. Echter is het rustige stuk met de tekst: “Don’t Let the Light Go Out” weer een stuk beter. Wat een vreemde keuzes.
Panic! At The Disco lijkt continu hetzelfde kunstje te doen. “Local God“, “Say It Louder” en “Sugar Soaker” bevatten allemaal dezelfde uithalen: de schreeuwende, bijna keeldichtknijpende tonen van Urie. Een goede noot op zijn tijd neerzetten is fantastisch, maar omdat dit bij zoveel nummers te horen is, is “Viva Las Vengeance” wat lastig door te komen. Het laat alles zo op elkaar lijken, een ware eenheidsworst. Vervolgens is aan het einde van het album het lied “All By Yourself” te vinden. En zoals je al bij de titel begint te twijfelen of het een gelijkenis zal hebben met het nummer “All By Myself” van Céline Dion, bevestigt de track dit alleen maar. De intonatie heeft een ontzettende gelijkenis met de Dions “All By Myself“. Een hommage of een sample? Het is lastig te zeggen, maar het voelt wat teleurstellend op deze plaat waar al niet zoveel uit te halen is.
“Viva Las Vengeance” is eentonig en zelfs lichtelijk vervelend. Het is een schijfje waar lastig doorheen te komen is en waar je eigenlijk na twee nummers toch écht wel klaar mee bent. De krijserige uithalen samen met de glansloze tracks zorgen ervoor dat er weinig te beleven valt voor de luisteraar. Eens in de zoveel tijd een nummertje horen zal vast prima vallen, maar om nu door alle elf de tracks heen te moeten bijten, is nog best een opgave. Panic! At The Disco heeft het talent in zich om hits te schrijven, maar dit keer is de plank toch echt wel een beetje misgeslagen.
Beoordeling: 4/10
Releasedatum: 19 augustus 2022
Label: Fueled By Ramen