Na het indrukwekkende “Eclipse” uit 2019 was het even wachten op nieuwe muziek, maar nu is Wolves at the Gate terug. Het nieuwe schijfje heet “Eulogies” en komt 11 maart uit. Weet de post-hardcoreband weer zo’n impact te maken?
Het album gaat van start met een fade-in van een toffe gitaarriff in “Shadows”. Dan komt zanger Nick Detty tevoorschijn met een flinke scream en gaat het feest los. De gitaar gaat over in een andere, zwaardere riff die door blijft gaan in het couplet. Door de knallende drums en de energieke screams begin je al snel met headbangen. En dan is er ook nog eens een breakdown waar je u tegen zegt. Wat een opener! De tweede track, “Peace That Starts the War”, is iets ingetogener in de coupletten. Daardoor treedt de krachtige stem van de andere zanger, Steve Cobucci, juist extra naar voren in het refrein. Dat horen we ook in “Lights & Fire”, een iets zachter nummer. De muziek heeft daarnaast veel verschillende lagen, wat het interessant houdt ook als je er meerdere keren naar luistert.
Titeltrack “Eulogies” is genadeloos in zijn opening: een ontzettend zware riff met brute screams betekent dat je niet stil kan blijven zitten. In de coupletten wordt vooral weer gescreamd terwijl de clean vocals in het refrein het meeste werk doen. Dat hoor je vaker bij deze band en in het algemeen in het post-hardcoregenre. Toch weet Wolves at the Gate het op een of andere manier verfrissend genoeg te houden. Meer variatie zou nóg beter zijn, zeker, maar ook dit is absoluut niet slecht. Maar dat de band los van de formule kán komen is zeker – zo is het onduidelijk of “Weight of Glory” überhaupt een refrein heeft. Daar zou wel meer van mogen komen!
Na al het headbangen is het tijd voor een pauze. Die komt met de onverwachts hoopvolle ballade “No Tomorrow”. Halverwege komt de distortion op de gitaar en krijgt het nummer toch nog flink wat pit, maar het energieniveau blijft gelukkig een stuk onder dat van de andere tracks. Daarnaast zit er nog een mooie solo in, wat het nummer iets eigens geeft. Wanneer de ballade voorbij is kunnen we direct weer headbangen, want “Stop the Bleeding” opent met een flink aanstekelijke riff. En dan zit er ook nog zo’n ontzettend energieke breakdown in. Heerlijk!
Het één na laatste nummer, “Embracing Accusation”, heeft een andere opbouw dan de rest. Waar de meeste tracks direct energiek van start gingen, begint dit lied juist rustig en neemt het zijn tijd om op te bouwen. Ook is het onduidelijk wat nou precies het refrein is – de muziek neemt je mee en verrast je met elke wending. De afsluiter “Silent Anthem” is echter gewoon weer wat gewend zijn: gave riffs en pure energie.
Wolves at the Gate heeft op “Eulogies” goed gepresteerd. Het is gevuld met energie en wisselt genoeg af om de plaat op repeat te kunnen draaien. Het weet ook de nodige pauze toe te voegen, zodat je nekpijn van het headbangen meevalt. Maar helemaal is die nekpijn niet te voorkomen, want die breakdowns zijn gewoon zo ontzéttend lekker.
Beoordeling: 8,5/10
Releasedatum: 11 maart 2022
Label: Solid State Records
Laat een reactie achter