De progressievemetalband Periphery is toe aan hun vijfde ‘hoofdstuk’: “Periphery V: Djent Is Not a Genre”. Het vorige album, “Periphery IV: Hail Stan” werd goed ontvangen door de fans. Houden de mannen het niveau op dit schijfje net zo hoog?
“Wildfire”gaat direct vol gas. Ritmische lage tonen op de gitaar worden afgewisseld met hoge tonen en af en toe een lekkere drumfill. Dan begint vocalist Spencer Sotelo te screamen en ook dat klinkt ontzettend bruut. Periphery gaat niet te lang door met riffs en wisselt goed af – zonder ook maar een seconde minder energiek te zijn. Pas na een minuut of twee wordt het iets rustiger in het refrein. Er is clean zang en de gitarist houdt de akkoorden langer aan. Toch is het helemaal geen standaard refrein: zowel het ritme als de akkoordenprogressie klinken vreemd. Het houdt de variatie er goed in. Het tweede refrein is zelfs grotendeels akoestisch en wordt op de piano gespeeld. Onverwachts, maar gaaf! “Wildfire” is gewoon een ontzettend lekkere track. Hier kan niks aan verbeterd worden.
“Atropos” begint minder zwaar en er wordt minder gescreamd. Na een tijdje is er echter een ontzettend brute breakdown. Je kan niet stil blijven zitten! Ook opvallend zijn de partijen van de leadgitaar, die wat afwisseling bieden aan het ritmische werk van de ritmegitaar. In de main riff van “Wax Wings” is de leadgitaar zelfs zo melodieus dat het vrolijk klinkt. Het nummer krijgt er een heel eigen karakter door en klinkt daarnaast ook gewoon goed. Er wordt voldoende gevarieerd, maar toch raak je de draad niet kwijt doordat motieven herhaald worden. Tenslotte heeft de zanger in de outro nog een paar flinke uithalen waarvan je helemaal ondersteboven raakt. Wow!
Het valt trouwens op dat elk nummer eindigt met een symfonisch, orkestraal stuk. Die stukken doen goed dienst als bruggetjes naar het volgende nummer. Ook kunnen ze als adempauze dienen. Sommige bands staan een uur lang alleen maar op het gaspedaal, en aan het eind ben je daardoor helemaal op. Periphery daarentegen houdt rekening met de luisteraar en heeft ook rustige stukken. “Silhouette” valt al helemaal op doordat het hele nummer rustig is. Het is bijna helemaal elektronisch, met uitzondering van de zang. Hoewel het niet het soort muziek is dat deze band gebruikelijk maakt, brengt hen zich er goed vanaf. Het lied past vooral goed op het album doordat het direct na “Everything Is Fine!” komt, het zwaarste lied van het schijfje. Na zo’n barrage van geluid is de kalmte van “Silhouette” hard nodig.
“Dying Star” is de volgende track. Het is een hoopvol, luchtig nummer. De muziek voelt geruststellend en weet je goed te raken. Het is misschien niet wat we van Periphery verwachten, maar het is zeker welkom. “Zagreus” is typischer Periphery en klinkt ontzettend goed. Het is zwaar, onvoorspelbaar en afwisselend: genieten!
De band sluit het album af met twee lange tracks. “Dracul Gras” begint met een zware riff die wel iets doet denken aan de opening van “Wildfire”. Later krijgen we juist weer een melodie te horen die ook al voorkwam in “Atropos”. Verschillende ideeën komen dus terug, wat gaaf is. Dat geeft het album continuïteit. Halverwege is er een rustiger stuk met onheilspellende sfeer dat je helemaal klaarmaakt voor een variatie op het refrein. Vergelijkbare stukken worden vaak net iets anders herhaald, zodat er genoeg afwisseling blijft. Het nummer heeft een lange elektronische outro die vloeiend overgaat in “Thanks Nobuo”. Ook hier weet Periphery oude ideeën in een nieuw jasje te stoppen. Fans van de videogame Final Fantasy VII zullen soms dingen herkennen: het begin van een bepaalde melodie, verwijzingen in de tekst, en natuurlijk de naam Nobuo Uematsu, die de componist van Final Fantasy VII is. Maar niet alles komt van Final Fantasy: een variatie op de vrolijke melodie uit “Wax Wings” is ook te horen. Het is een heerlijk veelzijdig nummer. Het lied sluit met een lang, atmosferisch stuk dat voelt als een innige knuffel. Wat een einde!
Of djent nou een genre is of niet, Periphery is in ieder geval de djentkoning. “Periphery V: Djent Is Not a Genre” is een indrukwekkend album dat iedereen die van progressieve metal houdt moet luisteren. Het heeft veel te bieden en verveelt niet, hoe vaak je er ook naar luistert. Op repeat zetten maar!
Beoordeling: 9/10
Releasedatum: 10 maart 2023
Label: 3DOT Recordings