In januari liet Panic! At the Disco frontman Brendon Urie weten dat de komende shows de laatste zullen zijn. De allerlaatste Nederlandse show wordt gespeeld op zaterdag 25 februari in Ahoy, Rotterdam. Geeft de band hun Nederlandse fans een waardig afscheid met de Viva Las Vengeance Tour? Dat is een vraag die we vanavond beantwoord krijgen.
De avond gaat om 20:00 uur van start met FLETCHER. De Amerikaanse zangeres opent met “Guess We Lied…“, gevolgd door “Sting” en “Serial Heartbreaker“. Direct vanaf het begin is duidelijk dat de muzikanten in haar band de ruimte krijgen om écht van zich te laten horen. Bij “Sting” is het vooral de baslijn die naar voren komt, de eerste twee nummers zijn voorzien van een gitaarsolo en bij “Serial Heartbreaker” krijgt de drummer zijn momentje. Zelf is FLETCHER ook erg goed bij stem vanavond. Mocht je heel kritisch zijn, kun je hier en daar wel een vals nootje ontdekken.
Voor het rustigere nummer “Better Version” neemt de zangeres plaats op de rand van het podium. Ahoy vult zich vervolgens langzaam met lichtjes. Het publiek wordt sowieso goed betrokken bij de set. Zo krijgt FLETCHER tijdens het iets stevigere nummer “Conversations” het grootste gedeelte van de zaal aan het klappen. Bij “Becky’s So Hot” gaat het echt los, zowel in de zaal als op het podium. Ken je het nummer nog niet? Dan is het zinnetje “Becky’s So Hot” alsnog na één keer al luidkeels mee te zingen. Het is jammer dat dit niet de set afsluiter is, want deze knalt harder dan “Bitter” die hierna nog volgt.
Een halfuur na de set van FLETCHER beukt Panic! At the Disco hun set open met “Say Amen (Saturday Night)“. Vuur, blazers, feilloze hoge noten, een luidkeels meezingend publiek: dit wordt een fantastische avond! Dit eerste gedeelte van de set heeft de bekende tracks als “Don’t Threaten Me With a Good Time“, “This Is Gospel” en “Emperor’s New Clothes“. Je ziet dat de band extra geniet van deze laatste shows en de ongelofelijke fijne energie van het publiek.
Na zes nummers wordt het volledige album “Viva Las Vengeance” gespeeld. En daar slaat Panic! At the Disco eigenlijk de plank mee mis. De eerste vier nummers krijgen nog een enthousiaste respons van de zaal: “Viva Las Vengeance“, “Middle Of a Breakup“, “Don’t Let the Light Go Out” en “Local God“. Het is ook te merken dat er echt nog wel fans zijn aangehaakt bij dit album. Bij “Don’t Let the Light Go Out” komen de telefoonlichtjes te voorschijn, die op een bepaalde manier op de beat omhoog en omlaag worden gehaald. Maar de realiteit is dat het publiek na die vier nummers de energie kwijt lijkt te zijn en dat merk je aan de sfeer. Het helpt ook niet echt dat Urie niet erg spraakzaam is vandaag. Op een enkele ‘’Thank you’’ na wordt er niet veel gezegd. Pas na “All By Yourself“, tegen het einde van de show, is er twee keer een momentje om het publiek toe te spreken en te bedanken voor de aanwezigheid. Daar blijft het dan ook bij qua interactie vanuit de zanger en de band.
Gelukkig sluiten we de avond wel echt met een knaller af. Want zodra we het album “Viva Las Vengeance” achter ons kunnen laten en verder gaan met “Girls / Girls / Boys“, is er een positieve omslag in energie en sfeer. Mede door de fanactie waarbij gekleurde blaadjes voor de telefoonlampjes worden gehouden, kleurt Ahoy in een grote regenboog. Misschien wel het speciaalste moment van de avond!
Dit laatste gedeelte van de set heeft de nummers die je wilt én moet horen als fan: “House of Memories“, “Nine in the Afternoon“, “Death of a Bachelor“, “Victorious” en uiteraard “I Write Sins Not Tragedies“. Welke generatie Panic! At the Disco-fan je ook bent: bij dit nummer geef je ALLES. Het is ook echt op te merken dat Urie onder de indruk is van deze energie en kracht van de zaal. Wat een heerlijk moment!
Het echte einde voor de laatste Nederlandse show komt met hitsingle “High Hopes“. Nog één keer lange, hoge en vooral zuivere noten van Urie, nog één keer springen, klappen en luidkeels meezingen. Zo sluit je een concert af. Wij vestigen onze hoop nu al op een reünietour gevuld met deze echte knallers!