Måneskin deinst voor niks en niemand terug in Ziggo Dome

Na bijna twee jaar jaar wachten was het zover: op 27 februari 2023 geeft Måneskin zijn eerste echte show op Nederlandse bodem. Met de Loud Kids Get Louder Tour brengen de Eurovisiewinnaars een avond vol rockmuziek in Ziggo Dome, Amsterdam.

De show zou pre-corona nog in AFAS Live plaatsvinden, maar uiteindelijk is het concert verhuisd naar Ziggo Dome. De extra kaarten die vrij kwamen, waren binnen no-time uitverkocht. Dit bewijst maar weer hoe populair de band is. Desondanks de upgrade naar een grotere concertzaal, kwam er vooralsnog geen supportact mee. De show van Måneskin zou volgens het boekje slechts 1,5 uur duren, wat realtief kort is.

Iets na achten gaan de lampen in de zaal uit en zijn de silhouetten van de bandleden te zien achter een rode doek op het podium. De intro van “Don’t Wanna Sleep” klinkt, waarna het doek valt en het spektakel begint. In een rap tempo ramt Måneskin de eerste paar nummers door Ziggo Dome, waarschijnlijk omdat de show an sich vertraging heeft opgelopen. Het publiek gaat los op “Gossip”. Een track die live vele malen harder klinkt dan op Spotify, desondanks het missen van Tom Morello. Het echte meeschreeuwwerk komt met het songfestival-nummer “Zitti E Buoni”. In hun Gucci-uniformen en op hoge hakken is Måneskin een geoliede machine waarvan je jezelf soms moet afvragen of het niet té geolied wordt.

Het publiek lijkt echt alles te kennen: tijdens “Own My Mind” en “Supermodel” wordt er flink gezongen, gedanst en gesprongen. Rust wordt er gevonden tijdens het pareltje “Coraline”, waar daarna tijdens “Baby Said” en “Bla Bla Bla” vele mensen een plas- en bier-haal-pauze inlassen. Stevige rock wordt ingezet tijdens “In Nome Del Padre” terwijl Måneskin als echte rocksterren over het podium paraderen. Dan wordt het nummer waar het allemaal mee begon ingezet: “Beggin’”. Wederom gaat iedereen weer helemaal los en laat zanger Damiano David het publiek de refreinen zingen. Dat gebeurt overigens niet alleen bij dit nummer, zo ook bij “Timezone” en het eerdere “Zitti E Buoni”. Tijdens “For Your Love” krijgen gitarist Thomas Raggi en bassist Victoria De Angelis omstebeurt uitgebreid tijd voor een solo.

Het licht gaat uit en spanning wordt opgebouwd. Er is een verplaatsing naar een klein podium achterin de zaal gaande. Hier staan Damiano en Thomas klaar voor twee, helaas nogal lamlendige, akoestische songs, waarvan “If Not For You” een live debuut is. De heren rennen weer terug naar de mainstage waar de banger “I Wanna Be Your Slave” wordt ingezet. Toch is het lastig om de charisma van de zanger te vinden, wat juist bij dit nummer hoort. De overige bandleden denken daar anders over: Thomas geeft even een vlijmscherpe gitaarsolo en Ethan Torchio beukt er op de drums op los. Damiano vraagt aan het publiek om te gaan zitten, om vervolgens op het juiste moment weer omhoog te springen. Dat zorgt zeker voor een feestje!

Een van de hardere nummers van het recente album “Rush!“, “La Fine”, wordt gemixt ontvangen bij het publiek. De track wordt in het Italiaans gezongen en is zeker een beuker als je meer van de ruwere muziek houd. Rust word je nog steeds niet gegund want “Feel” en “Mark Chapman” zorgen ervoor dat het hele Ziggo Dome begint te dansen. Het is verrassend om te zien dat vele nummers live echt tien keer beter klinken dan op een schijfje. De hitmachine gaat door met “Mamamia” en de punktrack “Kool Kids”. Bij het laatst genoemde staan vele fans op het podium, wat voor een anticlimax qua afsluiting zorgt.

Gelukkig is er nog een encore. Een emotionele en ingetogen versie van “The Loneliest” wordt er gespeeld, waar er weer een goede gitaarsolo van Thomas te horen is. Kippenvel momentje! Als laatste song wordt er, opnieuw, “I Wanna Be Your Slave” gespeeld en daarmee is de show ten einde.

Voor iedereen die dacht dat na het winnen van het songfestival Måneskin snel weer van de hitlijsten zou verdwijnen: think again. Ja, de show ziet er soms wat té gepolijst en ingestudeerd uit maar desondanks zet de band een rete strak optreden neer. Måneskin is er voor iedereen en dat was heel goed aan de diversiteit in de zaal te zien.