De Red Hot Chili Peppers is een band die een ieder kent. De heren gaan al jaren mee en hebben al meerdere wijzigingen gehad in de bandleden. “Return of the Dream Canteen” is alweer de tweede plaat met gitarist John Frusciante sinds hij weer terug is. Hoe klinken dit keer de creatieve uitingen van de band? Je gaat het horen op de plaat met, jawel, zeventien tracks.
We trappen af met “Tippa My Tongue“. Het mag best wel een ‘klassiek’ Red Hot Chili Peppers nummer worden genoemd. Hoe de klanken samenkomen kan alleen door deze band worden bedacht. We hebben een heerlijke bas van bassist Flea en een funky riffje van Frusciante. Je voelt de hiphop en dansmogelijkheden gelijk al door je heen glijden. Maar, de baslijn kan nog lekkerder. “Peace and Love” heeft ook weer zo’n riffje dat gelijk je aandacht trekt. Het nummer voelt vrolijk en licht. Ga heerlijk in het gras liggen en kijk omhoog met deze track op de achtergrond: al je zorgen verdwijnen en je kan genieten van het zonnetje op je gezicht.
Een bijzonder moment op de plaat is toch wel “Eddie“. Het is een eerbetoon aan Eddie Van Halen. Een prachtige gitaarmelodie begeleidt het nummer. Zanger Anthony Kieder haalt prachtig uit in de refreinen maar zijn vocalen zijn delicaat in coupletten. De achtergrondzang van Frusciante maakt het af, samen met de uitmuntende solo die hij neerzet. Hij lijkt niet te stoppen en de hoge snelle noten blijven maar komen. Wat een prachtnummer. We gaan op “Bella” een wat andere kant op. Het nummer heeft qua genres meerdere lagen: we hebben wat lekkere rockinvloeden, gecombineerd met funky ondertonen en wat sprankels van rapstukjes. Op een manier doet je het zeker meer denken aan de oudere Red Hot Chili Peppers, waarbij er wat meer trippende invloeden aanwezig zijn en er wat meer chaos aanwezig is. Het geeft je zeker herinneringen van vroeger, wat een leuke toevoeging is. Maar, we hebben nog lang niet alles gezien. “Roulette” gooit nog even het discotijdperk naar voren. Je hoort het nummer al zo door een rolschaatsbaan klinken of op een leuk flowerpower-festival. Het kan eigenlijk op erg veel momenten. Het voelt weer ontzettend zomers en vrolijk. De gitaren zijn mild en vooral de stem van Kiedis krijgt de voorgrond. Je laat je er helemaal door inpakken.
“The Drummer” voelt als een wat vreemde eend in de bijt wanneer je het voor het eerst hoort. De keyboardklanken laten je even achter je oren krabben. Het couplet klinkt als vertrouwd, maar de rest blijft wat experimenteel. De uithalen van de gitaar worden gecombineerd met de stem van Kiedis, wat dan wel weer een plezante keus is om aan te horen. Een gevoelige track kan natuurlijk ook niet ontbreken op een grote plaat zoals deze. “La La La La La La La La” is een prachtige ballade. Kalm, ingetogen en zwoel. Wolkjes vormen rondom het nummer, waardoor je een beetje gaat zweven.
Als afsluiter hebben we nog “In the Snow” en nee: het lijkt niets op het alom bekende “Snow (Hey, Oh)“. Een dikke bas samen met wat elektronische geluiden trappen de track af. De gitaren zijn hypnotiserend en Frusciante ontvoert je mee door een soort droomwereld. Je brein wordt op iedere plek gekriebeld door deze track. Alles klopt. De achtergrondzang, de muziek, de stijl, het gevoel. Een perfecte afsluiter voor de plaat “Return of the Dream Canteen“.
Red Hot Chili Peppers is een band met een reputatie. Voor gekheid, maar ook altijd wel voor kwaliteit. Odanks dat de band platen heeft gehad die zijn beschouwd als “missers”, zaten er goede hits tussen. “Return of the Dream Canteen” heeft nog ontzettend veel meer te bieden, maar er is gewoon zoveel te horen op dit album. De heren hebben geëxperimenteerd met veel genres, veel effecten en veel gevoelens. Voor iedereen staat er wel wat op dit album. Neem je tijd om dit album op je in te laten werken en goed te luisteren, het is het waard.
Beoordeling: 9/10
Label: Warner Records Inc.
Releasedatum: 14 oktober 2022