Na twee jaar is het dan eindelijk zover: Queen + Adam Lambert in Ziggo Dome. De band speelt twee avonden in de Amsterdamse zaal en beiden zijn al lang en breed volledig uitverkocht. Wij brachten op zaterdag 2 juli een bezoekje aan de tweede show. Wat brengt de band het publiek na twee jaar wachten?
Om iets voor 20.00 uur lijkt het te beginnen: een instrumentale versie van “Innuendo” vult de zaal. De spannende en opbouwende tune zet het publiek aan: er wordt geklapt en gejoeld. Iets na 20:00 uur gaat het echt van start met “Now I’m Here“. Het grote ronde scherm gaat naar boven en drummer Roger Taylor komt te voorschijn. Gitarist Brian May komt vanuit een bewegend platform naar boven en Adam Lambert komt al zingend de trappen afgelopen. Een ding mag duidelijk zijn: alle showelementen worden vanavond ingezet.
Het is indrukwekkend om te zien hoe vocaal-sterk Adam Lambert is. Het maakt niet uit in welke genre-hoek hij zingt, het komt binnen, het is overtuigend en het is ontzettend zuiver. En het lijkt hem ook nog makkelijk af te gaan. Bij “Killer Queen” zit hij op een verhoging rustig met een waaier te wapperen, terwijl hij de ene na de andere zin de zaal in zingt. Daarnaast nemen Taylor and May ook vocalen voor hun rekening: “These Are the Days of Our Lives” wordt door Taylor gezonden en bij “’39” en “Love of My Life” is het de beurt aan May.
“Love Of My Life” creëert zonder twijfel het allermooiste en intiemste moment van de avond. Intiem in een uitverkochte zaal met 17.000 man? Zeker! Want even waan je je in een kleine setting met May op een simpele barkruk in het midden van de zaal, waarbij de telefoonlichtjes een sterrenhemel vormen. Een groot deel van het nummer wordt door de zaal in koor gezongen. Kippenvel. Het nummer wordt ook nog eens opgedragen aan mensen die we verloren hebben en in het bijzonder aan Freddie Mercury.
Hoe klein dit moment wordt gemaakt, hoe meer er op andere momenten wordt uitgepakt. Tijdens “Bicycle Race” zingt Lambert het nummer al liggend op een ronddraaiende motor. Bij “In the Lap Of the Gods” wordt er zo met de lichten en het rook gespeeld dat de vloer van het podium lijkt te veranderen in water. Bij “A Kind of Magic” schiet zowel May als Lambert vuurwerk de zaal in. Qua elementen steelt de discobal bij “I Want to Break Free” de show. En laten we ook zeker niet vergeten dat gitarist Brian May een fantastische gitaarsolo neerzet terwijl hij op ongekende hoogte op een klein platform staat. Dan wordt er ook nog eens continu met de schermen en lichten gespeeld. Het is gewoon een groot spektakel.
Bij de laatste vier nummers krijgt Queen + Adam Lambert dan ook echt de hele zaal mee: “Radio Ga Ga“, “Bohemian Rhapsody“, “We Will Rock You” en “We Are the Champions“. Een zee van armen en elke track wordt woord-voor-woord meegezongen. Voorafgaand aan de toegift worden er nog beelden van Freddie Mercury getoond van het iconische Wembley Stadion-moment. De “Ay yoo” wordt dan ook luidkeels nagezongen zoals Mercury het ooit bedacht had.
Queen + Adam Lambert zet vandaag een show neer die je verwacht in een zaal als de Ziggo Dome, maar waar je bijna niet van verwacht dat het mogelijk is. Je vergeet ook echt dat Brian May en Roger Taylor de 70 al hebben gepasseerd, want de energie die de zaal in geblazen wordt is hoog. Wat een prachtige avond!