Het was weer eens tijd voor een nieuwe plaat van Papa Roach. Drie jaar geleden kwam “Who Do You Trust?” uit. De heren hebben zich langzaam ontwikkelt door de jaren en het geluid is nooit helemaal hetzelfde. Wat kunnen we dit keer verwachten van “Ego Trip“?
“Ego Trip” wordt afgetrapt met “Kill the Noise“. Het begint sterk en het refrein klinkt ook top. Echter bij het tweede couplet zakt het een beetje in. Het klinkt niet helemaal in lijn met elkaar. Wanneer we dan overgaan naar “Stand Up” voelt het ook wat matig. De vocalen van Jacoby Shaddix zijn krachtig en het bericht wordt extra versterkt hierdoor. Het is de muziek die gewoon niet lekker in gehoor ligt. Het is een interessante combinatie met elektronische tunes en een dikke basgitaar, maar alsnog neemt het je niet mee. Maar dan: een samenwerking met FEVER 333 en Sueco. We trappen af met een heerlijke meme: “Fuck you Tony!“. Ook hier hoor je flink wat experimentele invloeden. We hebben veel losse elementen: rock, elektronische geluiden en random geluidseffecten. Echter klinkt deze track uitmuntend.
Daarna volgen de wat zwaardere, diepere geluiden in “Bloodline“. Zoals de titel misschien al suggereert, is het een stuk meer metal dan wat we tot nu toe hebben gehoord. Zware baslijnen en een drumstel die een stuk meer op de voorgrond staat. De bridge heeft die heerlijke cleane zang van Shaddix die je bent gewend. Deze hele track is gewoon een pareltje op de plaat. We gaan het tempo wat oppompen op “Liar“. Met name door de aanwezige bas en hoge tempo in het refrein. De teksten vallen wat weg in de coupletten door de dreunende bas, maar het refrein laat je makkelijk meezingen. “Unglued” lijkt een wat meer pittige track. Het is prima, maar het hele pakketje lijkt een beetje duizend in een dozijn. Papa Roach herpakt zichzelf echter op “Dying to Believe“. Een ontzettende pakkende track, met een heerlijke symfonie: de perfecte balans tussen metal en nieuwe invloeden. Ook hier piekt de band weer. Deze lekkere energie trekken ze nog even door in “Killing Time“.
Emotie is ook te vinden op “Ego Trip“. “Leave a Light On” is een unicum. Shaddix gooit alle gevoelens op tafel, terwijl dit muzikaal wordt ondersteunt door strijkwerk, prachtig gitaarwerk en gevoelige drums. Deze track zorgt voor meer muzikale diepgang op de plaat. Het einde van de album bevat nog een paar laatste uitsmijters. “No Apologies“, “Cut the Line” en “I Surrender” zijn verschrikkelijk energieke tracks. Met name de laatste blijft wat beter bij. Het allerlaatste beetje kracht in Shaddix zijn longen wordt er nog uitgeperst. Het is een lekkere afsluiter.
Papa Roach zet een prima plaat neer. “Ego Trip” bevat wat toppen en wat dalen. Het zijn echter niet écht dieptepunten en ook geen échte diamantjes. Het is een prima album, maar zal waarschijnlijk de boeken niet ingaan als een memorabel schijfje die een stempel drukt op de metalindustrie.
Beoordeling: 7/10
Releasedate: 8 april 2022
Label: New Noize Records
Laat een reactie achter