Op de valreep van 2022 en tussen de feestdagen door, belden wij nog even met Anti-Flags Pat Thetic. We spraken met de punkrockdrummer onder andere over het aankomende album van de band: “Lies They Tell Our Children“. Daarnaast hadden we het ook over samenwerkingen, het creëren van een community en de Europese tourplannen.
Hey Pat, leuk je even te spreken. Hoe gaat het met je?
“Ik ben nog een beetje verkouden, dus misschien klink ik ook een beetje raar. Ik hou ook niet zo van Kerstmis en dat heb ik overleefd. Nu nog Nieuwjaar overleven en dan zijn we weer terug in het normale leven. In februari hebben we een tour met Flogging Molly, dus zodra de feestdagen achter de rug zijn is het weer repeteren en klaarstomen om op tour te gaan.”
En jullie nieuwe album komt uit: “Lies They Tell Our Children”. Kun je iets meer vertellen over het album?
“Ik kan je vertellen dat het een nieuw ding voor ons is. We hebben heel veel samenwerkingen gedaan op dit album. Wat echt tof is! We hebben de laatste 25 tot 30 jaar verschillende albums uitgebracht, dus om samen te werken met andere mensen en invloeden van hen te ervaren op je muziek is te gek. Het voegt een andere smaak toe. De tracks zijn ook echt tof en we kunnen niet wachten om ze live te spelen. We hebben er wel al een paar live gespeeld tijdens de laatste tour. Voor mij is het hele opnameproces niet zo interessant. Voor mij is het belangrijk dat mensen zich er mee kunnen verbinden, tijdens een show waar ik dus bij ben. Daar haal ik echt iets uit. Ik kan niet wachten tot de muziek beschikbaar is voor iedereen, zodat we hopelijk verbinding kunnen vinden tijdens de shows.”
Zoals je zegt hebben jullie met veel artiesten samengewerkt op het album. Was dat iets dat jullie vanaf het begin van deze plaat wilden gaan doen?
“Het was een bewuste keuze vanaf het begin om mensen erbij te betrekken waarvan we houden en die we respecteren. Zodat zij ook hun stempel er op kunnen drukken. Ik ben heel blij met het resultaat.”
Wat zijn de invloeden die de samenwerkingen hebben?
“Het verandert iets aan de track en niet alleen muzikaal gezien. Bijvoorbeeld in een nummer als ‘Imperialism’ met Pinkshift. Voor ons ging het nummer, toen we het schreven, over imperialisme en de uitdagingen van het leven in een wereld waar de machtigen doen en nemen wat ze willen en de rest kan de tering krijgen. Wij zien dat als een geopolitiek probleem, maar dan voeg je een vrouwelijke stem er aan toe en wordt de hele dynamiek van het nummer anders: niet alleen een geo-politiek beeld maar ook een heel persoonlijke kijk. Hoe mensen nog altijd misbruik maken van vrouwen en hoe daar tegen teruggevochten wordt. Dat verandert gewoon de dynamiek van het nummer. Iets dat we niet hadden verwacht toen we het nummer schreven.”
Iets dat dus niet tot stand was gekomen zonder die specifieke samenwerking.
“Precies! En we weten dit al jaren, maar het benadrukt en herinnert ons eraan dat we meer stemmen nodig hebben in een discussie. Hoe meer mensen zich uitspreken, hoe beter het is voor iedereen. We krijgen daardoor andere inzichten die we anders wellicht niet zagen.”
Jullie hebben al wat nieuwe nummers uitgebracht. Hoe zijn de reacties tot nu toe geweest op die nummers?
“Echt wel goed! Zoals ik al zei hebben we in de herfst nog een tour gedaan. Vaak is het best kut om nieuwe muziek te spelen. Het publiek kent en snapt het niet, je voelt je als muzikant er niet door op je gemak. Het is gewoon niet tof. De hele reden dat ik daar ben is om een gezamenlijke ervaring te beleven. Als iemand niet begrijpt wat we proberen te doen, is die ervaring minder. Aangezien we een aantal nummers al uit hebben gebracht, hebben ze de tijd gehad om het tot zich te nemen. En van wat ik heb ervaren…” – lacht – “…hebben ze ervan genoten. Want tijdens de shows wordt er al heel hard meegezongen. Dat is wat je wilt bereiken als je in een band speelt.”
Het geeft je die energie om door te gaan met waar je mee bezig bent als band.
“Dat doet het zeker, maar het is meer dan dat. Het is een vervullend gevoel. Als fuck-ups, outsiders en weirdos is het moeilijk om een connectie te vinden in de echte wereld, dus we vinden plekken als punkrock of andere plekken waar het niet uitmaakt hoeveel geld je hebt, welke kleren je draagt of hoeveel TikTok volgers je hebt. Dat dat in ieder geval geen kenmerken zijn die jou beschrijven als persoon. Dat je naar een rockshow gaat en je vindt daar mensen die in dezelfde dingen geloven. Geloven dat genderidentiteit een eigen keuze is, dat je jezelf mag maken als persoon, dat je jouw seksuele voorkeur gewoon kunt uiten. Hopelijk is dat de omgeving die er is bij een rockshow. Dat iedereen respect heeft voor elkaar. Dus het is niet gewoon van ‘oh dit voelt goed’ het is een fundamenteel onderdeel als mens om die gemeenschappen te vinden die bereid zijn buiten de normale sociale structuren te leven.”
“Laugh. Cry. Smile. Die.” was een van de eerste singles die jullie uitbrachten met een video. Waarom hebben jullie juist voor deze track gekozen?
“Het is grappig, want veel mensen vragen ons dit. Maar eigenlijk is het een beetje een vreemde vraag in de wereld van bands. Je houdt altijd met veel dingen rekening, bijvoorbeeld of het toegankelijk is en dat er veel mensen een connectie hebben met het nummer. Voor ons was dit nummer belangrijk omdat het verschillende problemen aanhaalt. Het gaat over klimaatverandering, het is een upbeat nummer, Shane [Told – Silverstein] is te gek. Alles kwam een beetje bij elkaar en we hadden het idee dat het een goede uiting was van het volledige album.”
Is er een nummer waarbij je als drummer echt alles eruit kan gooien?
“Op het nieuwe album is er een nummer ‘Work & Struggle’, waarvan waarschijnlijk veel mensen het een raar nummer vinden en het niet hun favoriet zal zijn, maar voor mij is het gewoon logisch. Het klopt. Dit is wat ik wil zeggen en we zeggen het op een manier dat het mij blij maakt. Ik kan alles kwijt. De boosheid en frustratie die ik voelde, kwam hier echt eruit.”
Is “Work & Struggle” dan ook een nummer waar je naar uitkijkt om live te spelen?
“’Work & Struggle’ is een moeilijke om live te spelen. Die hebben we nog niet live gedaan. Ik kijk er wel echt naar uit om ‘Victory Or Death (We Gave ‘em Hell)’ te gaan spelen. Ik denk dat het wel interessant wordt om te zien of mensen de connectie voelen met dat nummer of juist niet. Het is wat rustiger, maar het is endemisch. Ik vind het een geweldige track. Ik zou hem graag zelf willen horen bij een set als ik de show niet zelf speelde.”
Zijn er al plannen om naar Europa te komen en dan specifiek Nederland?
“Ja, we zullen in de zomer in Europa zijn. Ik weet alleen nog niet precies wat het schema zal zijn, maar ik hoop ook shows in Nederland. We vinden het altijd leuk om in Nederland te spelen. Ik heb zelfs een tijdje met een vrouw in Nederland gedatet, dus ik ben veel in Utrecht en Amsterdam geweest. Nederland is een leuke plek. De Heideroosjes zijn ook echt een te gekke band. Wij hebben nog met hun gespeeld, volgens mij is dat helemaal niet zolang geleden. Ik weet nog niet hoe de festivalzomer eruit gaat zien, maar wellicht komen we ook in het najaar nog terug voor een headlineshow. Maar ook dat staat nog allemaal niet vast.”
Welke drie nummers komen sowieso op de setlist?
“’Brandenburg Gate’ staat er meestal op. ‘F**k Police Brutality’ is helaas altijd nog op de setlist, omdat in de laatste 25 jaar van het bestaan van dat nummer politiegeweld nog steeds een probleem is. Dus helaas blijft het op de setlist omdat er altijd wel weer een nieuw voorbeeld is van hoe de politie hun macht misbruiken; vooral tegen mensen van kleur. Van het nieuwe album hebben we ‘The Fight Of Our Lives’, ‘Laugh. Cry. Smile. Die.’ en ‘NVREVER’ al een paar keer gespeeld. We gaan ‘Victory Or Death’ nog spelen. Dus ik weet niet precies welke van deze ik als derde kan noemen. Waarschijnlijk sowieso wel één hiervan, of misschien zelfs allemaal.”
Bedankt voor je tijd Pat, dat was onze laatste vraag. Is er nog iets dat jij kwijt wilt aan je fans?
“Twee dingen. Eén is: begin je eigen band, omdat zoals ik in het begin zei: hoe meer stemmen we hebben in het gesprek, hoe beter! En de tweede is als iemand je zegt dat je geen band moet beginnen, zeg dan maar dat ze kunnen oprotten.”
Het album van Anti-Flag, “Lies They Tell Our Children“, is vanaf 6 januari 2023 te beluisteren via de bekende streamingsdiensten. Benieuwd wat wij van het album vinden? Je leest het in onze uitgebreide albumreview. Weten waar de band in de toekomst allemaal optreedt of het album fysiek aanschaffen? Dat vind je op de website van Anti-Flag.