De progressievemetalband Haken is weer terug met een nieuwe plaat: “Fauna”. Fans kunnen in ieder geval al opgelucht kijken naar de runtime van het schijfje: 62 minuten, zoals een band in dit genre betaamt. Weten de mannen die tijd ook goed op te vullen?
Het schijfje opent met “Taurus”. De gitaren spelen vreemde tonen voordat er een zware en duistere riff losbreekt. Het eerste couplet is een stuk rustiger, maar behoudt de duistere atmosfeer. In het tweede couplet is er juist een focus op de lage, ritmische tonen van de gitaar. Het is niet altijd duidelijk in welke maatsoort er gespeeld wordt en dat houdt de track verrassend. Ook in het refrein, wat aardig melodieus is, is dat het geval. Het is een goed begin van het album!
De tweede track is “Nightingale”, wat ook de eerste single was. Minder heavy dan het eerste lied, maar nog net zo uniek en onvoorspelbaar. Alleen het eerste refrein is iets simpeler, maar dat is helemaal niet erg. Normaal speelt elk instrument tegelijkertijd zijn eigen complexe partij. Dat is erg indrukwekkend, maar daarom is juist een minder ingewikkeld stuk welkom zodat je niet overweldigd raakt. Het volgende nummer, “The Alphabet of Me”, is nog een stukje softer. Als losstaand lied komt het niet helemaal tot zijn recht, maar als deel van het album biedt het een heerlijke afwisseling. Waar de vorige tracks metal waren, heeft deze track veel meer elektronische elementen door het prominente keyboardspel en de elektronische drumgeluiden.
In “Sempiternal Beings” neemt Haken de tijd om terug naar het zware werk te gaan. Het begint met een onregelmatig drumritme. Ondertussen speelt de gitarist rustige arpeggio’s en de zanger Ross Jennings zingt een trage melodie. Na anderhalve minuut komt dan eindelijk de distortion op de gitaren en wordt het een zwaarder nummer. Elk couplet en refrein lijken door de melodie in de zang en het ritme nog wel op elkaar, maar doordat de partijen van de instrumenten heel anders in elkaar zitten krijg je heerlijke variaties op thema’s die je al wel kent. Dát is hoe je een goed nummer schrijft!
“Beneath the White Rainbow” is ook al zo’n lekkere track. Het heeft een duistere sfeer en een heel eigen karakter. In “Island in the Clouds” valt vooral de basgitaar op in het intro. Later komt daar de gitaar nog overheen, en dat klinkt echt goed. Daarnaast blijven op dit hele album de maatsoorten constant veranderen. Voor luisteraars niet bekend met het genre is dat even wennen, maar voor fans biedt dit juist extra complexiteit die de muziek verrijkt.
“Lovebite” is een opvallende track die op Valentijnsdag uitkwam. Hij is wat korter en makkelijker om naar te luisteren – muzikaal gezien, in ieder geval. De teksten gaan over kannibalisme: vrouwelijke zwarte weduwen, een spinnensoort, eten na het paren hun partner op. Dat contrasteert sterk met het opgewekte gevoel van de instrumentatie en geeft het iets humoristisch.
Haken sluit het album af met twee langere tracks. “Elephants Never Forget” is 11 minuten en begint met een riff die wat doet denken aan Between the Buried and Me. Het is duidelijk dat de melodieën waar het mee opent later terug gaan komen in het nummer. Maar eerst is er het eerste couplet, en dat klinkt ontzettend vreemd. Het zit totaal onlogisch in elkaar en er worden gekke sprongen gemaakt in toonhoogte. Dat is opzettelijk: het creëert een oncomfortabele atmosfeer. De andere coupletten hebben datzelfde, maar hebben toch iets meer om aan vast te houden. De refreinen zijn juist iets simpeler, maar nog steeds complex. De rest van het nummer heeft een ongebruikelijke structuur – je zou het misschien één lange brug kunnen noemen, maar dan wel eentje die het halve nummer duurt. Hoe dan ook: het klinkt tof! Er zijn gave instrumentele stukken en solo’s, maar ook interessante zangpartijen. Ook zijn er natuurlijk terugkerende thema’s, zoals die uit het intro. Het is een veelzijdig nummer dat toch een coherent geheel vormt. Het laatste lied, “Eyes of Ebony”, is ruim acht minuten en is een van de rustigere tracks. Dat betekent niet per se dat het minder ingewikkeld is; het heeft nog steeds delen die de luisteraar uitdagen. Een goede afsluiting van het schijfje!
Haken heeft nog nooit een slecht album uitgebracht en op “Fauna” houden de mannen die traditie hoog. Het is veelzijdig, complex en klinkt gewoon ontzettend goed. Misschien is dit wel het beste werk van de band tot nu toe! Het is in ieder geval absoluut het luisteren waard.
Beoordeling: 9/10
Releasedatum: 3 maart 2023
Label: InsideOut Music