Flogging Molly is de band die je nodig hebt als je een feestje wilt bouwen. Wil je springen en feesten? Ga naar een concert van deze band. De plank wordt nooit misgeslagen op een avond met Flogging Molly en zo zal het ook blijven. “Anthem” bevat elf tracks en iedere fan staat al te popelen om te horen wat de band dit keer weer in petto heeft.
De plaat heeft geen track die “Anthem” heet. Maar wellicht staat er wel een waar anthem op? We trappen af met “The Times Have Got Me Drinking/Tripping Up the Stairs“. Het start met een prachtig vioolspel van Bridget Regan, vergezeld met de klanken van zanger Dave King. Het klinkt alsof het wordt gespeeld achter een muur, maar dan opeens zet de track door en begint, jawel, het feestje! De drums, bespeeld door Mike Alonso, houden het tempo hoog en daarmee zorgt de drummer dat de voetjes van de vloer kunnen. Flogging Molly laat je niet stil zitten, want “A Song of Liberty” zet nog even een tandje bij. Ondanks dat Alonso net even wat minder vrolijker klinkt, zit het tempo er wel goed in. Ook de instrumenten gezamenlijk zorgen voor een goed en dansbaar geluid.
Er zitten ook wel wat rustigere nummertjes bij. Zo heb je “No Last Goodbyes“. Het prachtige vioolspel samen met de accordeon zorgt voor een wat gemoedelijk geluid. Je ziet al helemaal voor je hoe de band schouder aan schouder meedeint met deze track. Vervolgens zal heel het publiek hierin meegaan. Dit is iets wat we live willen horen, zien en vooral meemaken. Ook de latere tracks op de plaat “Anthem” zijn wat aan de rustige, maar zeker mooie kant. Het beste voorbeeld hiervan is toch wel “These Are the Days“. Hier horen we pas écht hoe mooi Regan de viool kan bespelen. Alonso bespeelt met heel zijn hart de akoestische gitaar en zijn stem zit vol met kracht en emotie. Het enige wat je hier kan doen is luisteren en je wordt vervolgens in de track gewikkeld. Je hebt geen aandacht voor iets anders. Een waar pareltje.
Maar dan is de echte vraag: waar is dat lijflied waar we naar zoeken? “The Croppy Boy ’98” lijkt goed in de buurt te komen. Er wordt afgeteld en er wordt een lekkere bas en drum ingezet. Je kan hier een heerlijk biertje bij pakken en op rondstampen. De pub zal hier zeker op los gaan. In de track is ook een deel meerstemmig gezongen, waardoor je direct al het gevoel krijgt dat je middenin de kroeg staat. Het komt al goed in de buurt van een lijflied. Echter zit er nog zo’n lekker nummertje op “Anthem“, namelijk: “The Road of Mine”. Alle instrumenten zijn zowat te horen op deze track: het tempo is hoog, feestelijk en je kan hier gewoon heerlijk op losgaan. Je slaat de armen in elkaar en gaat heerlijk volle kracht vooruit. Een drankje, een hapje en de avond is compleet. Een stevige gitaarsolo topt dit nummertje nog even af.
Op “Anthem“ is nog zoveel meer te ontdekken. De plaat bevat eigenlijk voor ieder wat wils. Of je nu oud of jong bent, een nieuwe luisteraar of juist een jarenlange fan: deze plaat is toegankelijk en biedt een heerlijke variatie. Flogging Molly heeft een top album neergezet.
Beoordeling: 9/10
Releasedatum: 9 september 2022
Label: Rise Records, Inc.