Afgelopen januari hadden we al kort gesproken met oprichter en toetsenist Martijn Wersterholt over Delain. Hierbij bespraken we ook al even de nieuwe plaat “Dark Waters“. Het schijfje bevat elf tracks en in die nummers krijgen we een goede indruk van hoe Delain anno 2023 klinkt.
De plaat trapt prachtig af met “Hideaway Paradise“. De stem van de nieuwe zangeres, Diana Leah, krijgt gelijk het volle podium. Haar stem is lieflijk en engelachtig in de coupletten en zet aan in de refreinen. Je krijgt het gevoel dat haar stem nog wel meer capaciteit heeft dan enkel dit. Hierdoor krijg je trek in meer tracks. “The Quest and the Curse” trapt het volgende hoofdstuk van de plaat af, waar de muziek net even wat ruwer klinkt. Ook is de zang van Leah gelaagd, waardoor je de ene zin over de andere zin hoort. Een mega cool effect. Hierdoor lijkt de kracht écht op te bouwen. Het muzikale intermezzo is machtig waardoor de andere nieuwe leden zoals gitarist Ronald Landa, actief sinds 2021, ook even mag laten horen wat hij in petto heeft.
Delain serveert een waar chaotisch lijflied op “Beneath” featuring artiest Paolo Ribaldini. Leah’s stemgeluid is hier en daar even wat aan de vieze kant. Haar veelzijdigheid komt langzaam naar boven. “Mirror of the Night” breng een wat theatrale stijl naar voren. Het koorzang vormt een fantastische sfeer, geaccompagneerd met de ruige snaren. Leah brengt hier hemelse hoge noten naar voren waardoor je gehypnotiseerd wordt. Het refrein is muzikaal prachtig en straalt ook een zekere rust uit. Daarentegen heeft “The Cold” niet zo’n kalme sfeer. Het vangt bombastisch aan. Het geluid is machtig en groots. Ook hier horen we nu een koor. Waar het in “Mirror of the Night” vrij hoog was, heeft dit een lagere ondertoon. Landa zet hier een machtig gitaarspel neer.
Een speciaal nummer is toch wel “Invictus“. Hier is gastartiest Marko Hietala te horen, ex-Nightwishlid. De track is kundig geschreven. Leah wisselt haar hoge noten af met lage tonen, die het nummer flink pittig maken. Het nummer is een mengelmoes van allerlei geluiden en tonen waardoor je iedere seconde meegezogen wordt. Niet altijd besteed je evenveel aandacht aan de drummer, maar op “Invictus” hoor je het drumspel van Sander Zoer wel sterk naar voren komen, wat het nummer extra kracht meegeeft. De laatste nieuwe track van de plaat is “Underland“. De allerlaatste track is de pianoversie van “The Quest and the Curse (pianoversion)“, maar deze laten we even terzijde voor de fans om te ontdekken. Delain zet een slimme afsluiter neer. “Underland” opent door een prachtig toetsenspel van toetsenist Martijn Westerholt. De baslijnen van Cioffi zijn hier strak en voor de rest is er wederom weinig op aan te merken. Sterker nog: het is om door een ringetje te halen. Ook hier is weer dat symfonische koor terug te vinden.
Delain heeft een kenmerkend geluid en “Dark Waters” staat in het teken van een groot, symfonisch, en opera-achtig festijn. De band hoeft zich niet zorgen te maken over de nieuwe formatie, want hier gaan ze meters mee maken. De kwaliteit is perfect en het geluid is machtig goed op elkaar afgestemd.
Beoordeling: 9,5/10
Releasedatum: 10 februari 2023
Label: Napalm Records