Unprocessed zit niet stil! Vorig jaar bracht de progressivemetalband het album “Gold” uit. Het was een gewaagde, experimentele plaat met veel pop-invloeden. Nu komt de band alweer met een nieuwe schijf: “…And Everything In Between”. Door de singles wisten we al dat het een terugkeer naar het hardere werk zou zijn. Hoe klinkt de rest van de plaat?
“Hell” opent het schijfje met een sologitaarriff – een aparte keuze. Dan klinken er wat duistere elektronische geluiden. Zoals je van een nummer met deze titel mag verwachten, klinkt het onheilspellend. Wanneer de rest van de band erbij komt en leadzanger/gitarist Manuel Fernandes bruut begint te screamen, krijg je de smaak echt te pakken. Aan het einde zit nog een intens stuk dat uitmondt in een lekkere breakdown. Vooral de drums zijn hier indrukwekkend. Nog één keer het refrein, en dan loopt de track over in “Lore”. Dat opent met een riff die nog wat intenser en sneller is. Stilzitten is er niet bij! De coupletten hebben zelfs wat weg van deathcore.
“Thrash” was de eerste single. Het begint als een wat trager nummer, maar Fernandes heeft nog steeds uitdagende stukken te spelen op de gitaar. Zijn vocale uithalen brengen ook flink wat pit. Maar na een minuut is er opeens een flinke scream en een chaotisch, snel stuk op alle instrumenten. Het nummer springt zo heen en weer tussen snelle en trage stukken. Maar wat vooral opvalt in dit nummer is de brug. Of het een breakdown is, daar valt over te twisten. In ieder geval speelt Fernandes razendsnelle dode noten die de aandacht flink weten te trekken. Het eindigt in een mooi, melodieus stuk: een prettige verrassing. De tweede single, “Blackbone”, is juist vanaf het begin al melodieus. Het heeft wel iets onbezorgds. Dat wordt gecontrasteerd met de zwaardere riffs in de track. Later zelfs met een flinke breakdown. Ook heeft dit lied een lekkere gitaarsolo; dat horen we niet vaak van Unprocessed!
Gitaristen Tim Henson en Scott LePage van Polyphia dragen een steentje bij aan het nummer “Die On the Cross of the Martyr”. De gitaarriffs zijn heerlijk gevarieerd en Henson heeft nog een technisch uitdagende gitaarsolo. Echter is dat wanneer het lied wat rustiger wordt en dat zorgt ervoor dat het niet zo pakkend is als het had kunnen zijn. LePages gitaarsolo aan het einde van het nummer neemt daarentegen echt de spotlight.
In “Glass” neemt Unprocessed goed de tijd om op te bouwen. Het opent rustig met gitaar, waar dan drums en basgitaar bij komen. De drums klinken hier echt gaaf, onder meer door alle dode noten. Het refrein is al iets intenser, maar klinkt nog steeds een beetje onderdrukt. Als luisteraar verwacht je misschien dat het hierna echt losbarst. Maar dan gaat de track verder met het rustige, tweede couplet. Zo wordt er gespeeld met de verwachtingen van de luisteraar en dat maakt het extra bevredigend wanneer het refrein de tweede keer uitmondt in een flinke breakdown. “Glass” is misschien wel het beste nummer van het album.
“Abysm” heeft ook een lange opbouw, maar de overgang van rustig naar zwaar is niet zo vloeiend. Er wordt opgebouwd en direct ook geleverd met een flinke blastbeat. Het valt op dat dit nummer vijf minuten lang is en er toch genoeg muzikale ideeën zijn om de track verder uit te breiden. Dat geldt zelfs nog breder: hoewel elk lied op dit album goed klinkt, is het eigenlijk altijd te kort. Ja, een track van drie à vier minuten is prima; maar met een track van acht minuten kun je pas écht spelen met verwachtingen en complexe ideeën goed uitwerken. Het is vreemd dat Unprocessed dat niet doet op “…And Everything In Between”. Op hun vroege werken zoals “In Concretion” en “Perception” heeft de band al laten zien niet bang te zijn om langere songs te schrijven. Het kan muziek van goed in geweldig veranderen, dus het is een gemiste kans voor de band.
“I Wish I Wasn’t” is een lekker nummer: niet te snel, niet te langzaam. Tenminste, dat denk je tot je op de helft bent. Het blijft een lekkere track, maar het tempo wordt opeens verdubbeld en de deathcore-invloeden zijn terug. Dit moet live echt ontzettend hard gaan! De afsluiter, “Purgatory”, is heerlijk duister en gevuld met typische Unprocessed-riffs. Daarnaast wordt er flink afgewisseld in intensiteit en dat houdt het nummer interessant.
Unprocessed levert goed werk op “…And Everything In Between”. Gave riffs, veel afwisseling en intense breakdowns. Het enige minpunt is dat de band wel eens wat meer de tijd mag nemen om ideeën uit te werken. Er zijn namelijk maar weinig tracks die echt in je hoofd blijven hangen: de melodieën zijn te complex om te onthouden in maar vier minuten. Toch blijft het album het luisteren zeker waard.
Beoordeling: 8/10
Releasedatum: 1 december 2023
Label: Eigen beheer