Nickelback rockt je omver op “Get Rollin'”

Iedereen kent de naam Nickelback. Of het nu komt van de eeuwig lopende meme is dat je de band haat, de meme ‘look at this photograph’ met de honderden variaties, of dat je de band echt erkent voor zijn talent. De band is ongekend groot. Nu is het na vijf jaar wachten eindelijk tijd voor een heerlijke nieuwe plaat. Dit keer genaamd: “Get Rollin’“.

We trappen af met “San Quentin“. En eerlijkerwijs: het is een echte rockknaller. Een zware baslijn van Mike Kroeger en de fantastische riffs van gitaristen Chad Kroeger en Ryan Peake vormen de perfecte opener. We rollen zo heerlijk de plaat binnen. We gaan door met deze toffe rockgeluiden op “Skinny Little Missy“. Het voelt alsof je stapt in een ouderwetse kroeg, waar de gasten met pinten bier rondlopen en genieten van een klassieke rockband. Dit nummer steekt vooral boven de andere liederen uit op deze plaat, omdat de solo gewoon zo lekker is. De snaren worden echt lam gespeeld en je geniet ervan.

Maar menig Nickelback-fan weet ook dat de band een zacht randje kan hebben. Dit horen we op “Those Days“. Zanger Chad Kroeger zingt net even wat cleaner en de akoestische gitaren vormen een strak geheel. Het zorgt voor een adempauze op de plaat, wat toch ook wel weer fijn is. De pauze is van korte duur, want “Vegas Bomb” blaast je weer omver. Met name de gitaarpartijen zijn ijzersterk en zwaar. De teksten zijn vrij simplistisch en zorgen ervoor dat het vrij snel in je kop blijft zitten. Dat is wellicht ook wel de charme van dit nummer: makkelijk mee te zingen, maar de muziek an sich zorgt voor genoeg pit en variatie waardoor je niet verveeld raakt. “Those Days” was, zoals we net hoorden, al vrij zacht, maar we kunnen nóg even wat emotioneler gaan op “Does Heaven Even Know You’re Missing“. Het gitaarwerk gecombineerd met het zware drumspel van Daniel Adair zorgen voor een hemelachtig spel. Chad Kroeger gooit al zijn emotie in dit nummer en creëert een wonderbaarlijk mooie track waar vele fans een traantje zullen wegpinken.

Horizon” en “Standing Back“, meer naar het einde van de plaat, zijn prima songs. Waar “Standing Back” net even wat harder is dan “Horizon“, zorgt die tweede juist voor de heerlijke transitie tussen hele emotionele en knetterharde tracks. “Just One More” sluit de plaat af. Het voelt als met de teksten een soort spel met de openingstrack. Hier gingen we ‘rollen’, wat klinkt als een echte aftrapper, waar de tekst ‘just one more’ voelt als ‘nog eentje dan’. Het mooie is dat dit nummer ook weer een prachtig gecomponeerde track is, maar het de pittige elementen van de andere songs heeft genomen op “Get Rollin’“. Het voelt als een lekkere samenvatting met alle losse onderdelen samengebouwd tot een goed soepje.

Get Rollin'” is een goede plaat van Nickelback. Het geeft je precies hetgeen waarnaar je zoekt binnen de band en stilt je rockdorst. Echter voelt het niet aan alsof er superveel is geëxperimenteerd op de plaat. Maar dit is ook helemaal niet nodig, want na vijf jaar wachten willen we ook alleen maar pure Nickelback.

Beoordeling: 7,5/10
Label: Nickelback II Productions, Inc,
Releasedatum: 18 november 2022