De groep Sleep Token is een regelrechte sensatie. De band heeft de laatste periode een ontzettend grote fanbase opgebouwd. De nieuwe plaat, “Take Me Back to Eden“, is ruim boven het uur luistermateriaal en bevat twaalf tracks. Wat hierop te horen is? Dat lees je hier beneden.
De plaat is een hele belevenis. Ondanks dat het album een uur aan muziek bevat, zijn er toch een aantal trends te zien. Het eerste dat opvalt is namelijk dat een nummer ontzettend veel ‘subonderdelen’ bevat. “Vore” is over het algemeen best luid, met name in het begin. Vieze screams slaan om je oren, maar er zijn ook rustperiodes met zieke breakdowns en bijna engelachtige vocalen van zanger Vessel. Als tweede bevat bijna iedere track van “Take Me Back to Eden” een lang intro en een lang outro. Meestal is dat daadwerkelijk een rustige vervaging van de muziek.
Het duurt even om de plaat te waarderen, maar je kan er al snel de pareltjes uithalen. “Chokehold“, “The Summoning” en “DYWTYLM” vallen hier sowieso onder. Vessel begint vrij minimalistisch te zingen op “Chokehold” en er ontstaat een explosie van geluiden van de andere leden II, III en IV. Het slagwerk van gitarist IV blijft ook zo zacht en klein als de opening van de track. Het refrein is daarentegen machtig: Vessel haalt uit en ook dan komen de wat krachtige tonen van de gitaar. “The Summoning” is heel kort stil, maar dan breekt de hel los. Goed drumwerk van II vormt de basis van deze song. Scherpe ademhaling van Vessel maken dit nummer extra pittig. Het refrein zuigt je mee: de vocalen worden hoog en bijna evangelisch. Dit wordt opgevolgd door intense screams en vieze zang. Dit nummer laat echt zien dat een track niet maar één genre hoeft te bevatten, maar werkelijk alle kanten op kan gaan. “DYWTYLM“: een wat vreemde eend in de bijt op het eerste oog. Een pingelend geluid met clean vocalen start deze track. Lijkt het nu bijna wat poppig? Deze track zou zomaar in ieder genre terug gevonden kunnen worden. Het is speels en laat je wel bouncen. Je blijft eigenlijk wachten op de meest smerige breakdown, maar die komt niet. Het laat je een beetje hangen, maar omdat je vol anticipatie hebt geluisterd, maakt dit hem juist extra sterk.
Er zijn nog veel andere noemenswaardige songs. Zo ook “Aqua Regia“. Prachtig pianowerk en wat electro-invloeden zijn hier te horen. Het is kalm en Vessel vertelt hier meer een verhaal. Het nummer lijkt terughoudend en voelt voor het overgrote deel niet metal. Het lijkt zelfs op een gegeven moment wat jazzy door een verbazingwekkende pianosolo. “Are You Really Okay” is teder. Menig persoon zal wat emotioneel kunnen worden bij teksten zoals deze. IV’s gitaarwerk is kwetsbaar en ‘klein’. Langzamerhand wordt het nummer groter en is er steeds meer geluid op de achtergrond. Het gitaar- en drumwerk zwelt aan. De bas van III zet in en het ontvouwt zich tot een prachtig geheel. Naar het einde van de plaat komt titeltrack “Take Me Back to Eden“. Het is het perfecte voorbeeld van een zachte opening met een smerige ontwikkeling van geluid. Ook iets wat hier en daar terug te horen is op het schijfje: een wat rapachtige zang van Vessel. “Take Me Back to Eden” laat dit talent werkelijk tot zijn recht komen.
De plaat bevat heel erg veel. Maar omdat “Take Me Back to Eden” per nummer al zoveel subgenres en variaties bevat, kan het album best lang aanvoelen. Een uur luisterwerk is al flink wat voor deze tijd, maar toch voelt het schijfje hierdoor extra lang. Ook kan het wat lang duren voordat je er écht in komt. Maar als je er dan eindelijk in zit, heeft Sleep Token een prachtige plaat samengesteld.
Beoordeling: 8/10
Releasedatum: 19 mei 2023
Label: [PIAS] Recordings UK Limited