Op woensdagavond 28 mei 2025 is Melkweg de plek waar de Reconstruction Tour neerstrijkt. Dit eendaagse festival reist momenteel door Europa en brengt een mix van nieuwere en gevestigde punkrockbands. Het is een opvolging van de Deconstruction Tour dat jaarlijks plaatsvond van 1999 tot en met 2006. Op de line-up staan vanavond Dead Pioneers, The Iron Roses, Comeback Kids, Propagandhi en Pennywise.
De deuren van de Amsterdamse Melkweg gaan om 18:00 uur open en hoewel het morgen voor veel mensen een vrije Hemelvaartsdag is, moet er vandaag toch echt nog gewerkt worden. Het is dus nog aangenaam rustig als we binnenkomen bij Dead Pioneers, die de set reeds afgetrapt hebben. De band rondom frontman Gregg Deal valt op omdat ze niet bang zijn politieke en sociale zaken aan te kaarten. Dit is ook wel te verwachten bij songtitels zoals “My Spirit Animal Ate Your Spirit Animal“, “Mythical Cowboys” en “Bad Indian“. Deal zelf is inheems Amerikaan en draagt dit niet alleen uit in zijn songteksten, maar ook in zijn voorkomen. Hij draagt een indiaanse ketting om zijn nek en heeft authentieke tatoeages. Dead Pioneers maakt punkrock, af en toe gemengd met spoken word-lyrics. Het is niet alleen een punkshow waar je naar kijkt, maar ook echt een performance. Hoogtepuntje is de Circle Jerks-cover van “World Up My Ass“, waarbij het qua stemgeluid haast lijkt alsof Keith Morris zelf op het podium staat.
Na een korte change-over van vijftien minuten is het tijd voor The Iron Roses. De band, bestaande uit zes personen, straalt vooral heel veel positiviteit uit. Drummer Devon Hunt steelt meteen al de show met zijn extravagante moves en met sjaaltjes versierde drumstel. Frontpersonen Becky Fontaine en Nat Gray zien er prachtig uit en vullen elkaar goed aan. Het is duidelijk te zien dat de twee al lang hele goede vrienden zijn. Gray is tevens bekend van de band Boysetfire, waarmee hen al sinds 1994 optreedt. Na jarenlang als “mannelijke” schreeuwende zanger op het podium te hebben gestaan, liet Gray onlangs weten non-binair te zijn. In The Iron Roses heeft hen een project gevonden om het zelfzijn te vieren. Schreeuwen doet Gray overigens nog steeds, maar dan op het nummer “Screaming For a Change“. De muziek is vrolijk, ondanks de serieuze teksten. The Iron Roses sluit af met het nummer “No Way“, nadat Gray een korte speech houdt over het gevoel dat veel mensen wel kennen. Die dagen dat je op wilt geven, maar toch de moed vindt om door te gaan. Tijdens het nummer laten zowel Gray als Fontaine zich van het podium zakken en lopen door het publiek heen, waarbij er soms gestopt wordt om een knuffel te geven aan een geëmotioneerde toeschouwer.
De avond is inmiddels gevallen en de grote zaal van Melkweg begint vol te raken. Vanavond is dan ook al maanden stijf uitverkocht en de meeste bezoekers komen toch vooral voor de drie legendes die nog moeten komen. Tussen het publiek zijn ook heel veel kids, veelal in bandshirts. Dat is het mooie van bands die decennialang meedraaien. Inmiddels treden ze al zo lang op dat mensen die vroeger zelf hun eerste punkrockshow beleefden nu met hun kinderen vooraan staan bij dezelfde artiesten. Stipt om 20:00 uur breekt Comeback Kid los en hoewel ze wellicht iets uit de toon vallen met hun hardcorepunk breekt de moshpit meteen los. Dit is zo’n band die gewoon altijd overtuigt en met volledige toewijding op het podium staat. Het is dan ook niet gek dat het publiek dit minstens zo hard teruggeeft. Al 25 jaar staat de band op het podium en dat maakt ze toch wel hardcoreprofessionals. Comeback Kid komt dan ook niet om iets te promoten of te bewijzen en speelt gewoon lekker veel oude tracks van “Wake The Dead” uit 2005. De eerste crowdsurfers worden gesignaleerd, waaronder ook de jonge bezoekers die wellicht voor het eerst op de handen van het publiek liggen. Comeback Kid zorgt hier voor verbroedering en brengt generaties dichter bij elkaar.
Hoewel Propagandhi en Pennywise beiden al sinds het einde van de jaren 80 meedraaien in de punkrockscene zou je ze niet snel samen op tour verwachten. Je kunt je vinger er niet helemaal opleggen, maar de combinatie is gewoon vreemd. Waar Propagandhi meer de activistische metal-geinspireerde kant op is gegaan, is Pennywise toch wel echt een legendarische skatepunkband. Desalniettemin is het voor de oudere bezoekers heerlijk nostalgisch en worden de jongere aanwezigen blootgesteld aan nieuwe geluiden. En dat is natuurlijk altijd goed! De energie die is ontstaan tijdens de set van Comeback Kid blijft op hoog niveau tijdens de set van Propagandhi en ook hier is ruimte voor veel jonge stagedivers. Ook vliegen er continu strandballen en grote ballonnen door het publiek. Propagandhi bracht begin mei het achtste studioalbum “At Peace” uit, de eerste nieuwe plaat sinds het in 2007 verschenen “Victory Lap“. Ondanks dat wordt er een fijne mix van oude en nieuwe nummers gespeeld, zonder verder teveel poespas tussendoor. Propagandhi heeft ook geen opsmuk nodig, de Canadese band maakt doorgaans genoeg duidelijke statements. Zo werden onlangs de Amerikaanse tourdata voor het hele jaar gecanceld, wat suggereert dat de band een middelvinger maakt naar het huidige politieke klimaat daar.
Aan Pennywise de eer om de Reconstruction Tour af te sluiten. Het is nog niet zo heel lang geleden dat de band voor het laatst in Nederland was, dat was namelijk in mei van 2024. Toen stond Pennywise in de Tilburgse 013 en de setlist van toen lijkt vanavond onder het stof vandaan te zijn gehaald. Hier en daar verschilt er wel wat, maar in grote lijnen is het aardig hetzelfde. Inclusief NOFX en Bad Religion-covermedley halverwege. Desalniettemin is het weer één groot feest, overladen met crowdsurfers, nog meer strandballen en, soms iets te voorzichtige, stagedives. Ook de grapjes van gitarist Fletcher Dragge ontbreken niet als hij met een grote grijns op zijn gezicht “Hello, Belgium” tegen het publiek zegt. Hoe de set afloopt weten we eigenlijk al. Met meer mensen op het podium dan in het publiek en iedereen die zijn vuist in de lucht steekt tijdens “Bro Hymn” terwijl gezamenlijk het iconische “Whoa-oh-oh-oh. Whoa-oh-oh-oh-oh” wordt meegebrult.
De Reconstruction Tour was een heerlijk punkrockfeest dat jong en oud samenbracht in Melkweg vanavond. Hopelijk doen ze dat volgend jaar weer!