Na een geslaagde eerste festivaldag is het publiek van Jera On Air 2025 er op vrijdag 27 juni weer helemaal klaar voor. De weersvoorspellingen zijn nog beter en de bedoeling is dat de zon zichzelf regelmatig laat zien. Het is dan ook al vroeg in de middag gezellig druk op het terrein met mensen die staan te popelen om weer flink los te gaan.
Spy – Buzzard
We beginnen de tweede festivaldag met een goed potje hardcore bij Spy. Het merendeel van de vijf mannen die op het podium staan hebben lange haren en vuige snorren. De looks zijn in ieder geval on point, maar hoe zit het met de muziek? Die is hard en smerig en zanger Peter Pawlak schreeuwt met krakende stem zijn longen uit zijn lijf: “Bleeeeeeegh!!“. Het is nog rustig in de Buzzard, en dat geeft het two-steppende publiek de kans om hun moves te showen. Synchroon dansen en stampen ze op de houten vloer. Ook de securityguard is onder de indruk en headbangt lekker mee. Het kriebelt bij veel mensen om van de stagedivingramp te springen, maar helaas is het niet vol genoeg. Af en toe rent er toch iemand naar de andere kant in de hoop opgevangen te worden, maar dat gaat vaker fout dan goed. Ondanks dit zet Spy een keiharde, supersnelle set van een halfuurtje neer en daarmee is de dag officieel geopend.
Sing Along Riot – Sparrow
Sing Along Riot brengt halverwege de middag karaoke naar een compleet nieuw niveau in de Sparrow. Een liveband zonder zanger of zangeres, want die taak is voor jou als bezoeker weggelegd. Een erg leuk concept wat ook nog eens supergoed werkt! Alles komt voorbij; van Avril Lavigne en Green Day tot Rage Against the Machine. Even voel je je een rockstar met een complete band achter je, die de nummers strak spelen én de achtergrondzang verzorgen. Het publiek is enthousiast en juist hier zie je die echte Jera On Air-spirit terugkomen. Iedereen wordt fanatiek aangemoedigd. Drie kwartier is eigenlijk nét te kort. Kunnen we Sing Along Riot volgend jaar niet gewoon elke dag een uurtje op het programma zetten?
Sunami – Buzzard
Tegelijkertijd met Sing Along Riot zien we in de Buzzard een band die twee jaar geleden ook al een keiharde set op Jera On Air heeft neergezet: Sunami. Dit jaar staat het nog voller en puilt de tent helemaal uit. Sunami is duidelijk te groot geworden voor deze stage. Wat leuk is, is dat de band in 2019 is ontstaan uit een grapje van de vier vrienden op het podium. Inmiddels zijn ze dus uitgegroeid naar een serieuze band en vliegen de fans ze, letterlijk, om de oren. Zanger Josef Alfonso bevindt zich veel op de stagedivingramp en steekt de microfoon in het gezicht van iedereen die mee wilt schreeuwen. Geregeld verdwijnt hij onder de massa aan mensen die op hem duikt. De muziek die uit de speakers komt is hard en de breakdowns dringen door tot op het bot. Dit moet toch te voelen zijn in Ysselsteyn en omstreken. De toeschouwers in de tent krijgen de opdracht om een middelvinger in de lucht te steken. “We’re from California, but no matter where you’re from, FUCK THE POLICE“, schreeuwt Alfonso voordat de band losbarst in het nummer “Contempt of Cop“. Volgend jaar op een grotere stage?
Caskets – Vulture
Het lijkt voor Caskets een beetje lastig om het publiek goed mee te krijgen. Het is dan ook nog maar 15:30 uur ’s middags, en het lijkt erop dat de mensen nog niet helemaal opgewarmd zijn. Gelukkig is er één ding waar je het gemiddelde metalcorepubliek mee aan krijgt: de oproep om een moshpit te starten. In de tijdspan van de track “Make Me a Martyr‘ weet de band het publiek tot leven te wekken. Daarna gaat het van hard naar harder. Een wall of death ontstaat, zanger Matthew Flood laat wat flinke screams horen en ook drummer James Lazenby laat goed van zich horen. De crowdsurfers vliegen door de lucht en Flood besluit om ook maar eens aan de barricade te gaan staan. Caskets had er aan het begin misschien wat moeite mee, maar eindigt hun set ijzersterk.
Press Club – Sparrow
Op het moment dat Press Club het podium op komt rennen is het gelijk duidelijk: dit is een band met heel veel energie. Zangeres Natalie Foster springt wild in het rond en gooit haar lange haren alle kanten op. Door deze bewegingen komen niet alle noten altijd even goed uit, maar dat mag de pret niet drukken. Deze energie komt uiteraard ook terug in de muziek, alwaar snelle riffs en uptempo drumbeats de basis vormen. Het publiek springt ook vrolijk mee en binnen no-time staat Foster daar zelf ook tussen. Lastig voor de geluidsman, want die moet ervoor zorgen dat niemand struikelt over het draad van de microfoon. Gelukkig helpt het publiek hem daar een handje mee door de draad boven de hoofden van de springende massa te houden. Tijdens een kort, rustig momentje zakken de fans naar de grond. Vlak voor iedereen weer de lucht in gaat, zie je alleen nog een ballon in de vorm van een slak boven het publiek uitsteken. De band is duidelijk blij om hier op het podium te mogen staan, zoals Foster ook vertelt aan het publiek, en maakt er een waar feestje van.
Donots – Vulture
Bij Donots is het een gezellige bende. Nog voor de band op komt staan er al mensen in het publiek flink te dansen, en als de mannen daadwerkelijk op het podium staan wordt dat alleen maar meer. De band begint met ‘Auf sie mit Gebrüll‘, een mooie opener met een dikke baslijn die ook gelijk aangeeft dat we hier te maken hebben met een uit Duitsland afkomstige groep. Na deze track grapt zanger Ingo Knollmann dat ze nu verder gaan in het Engels vanwege het Nederlandse publiek. In het publiek ontstaan wat moshpits, wat maakt dat Knollmann daar zelf ook wel eens wil gaan kijken. Hij benadrukt eerst nog dat punkers goed voor elkaar zorgen en geen medemensen laten vallen, en duikt dan zelf de pit in. Gitaristen Guido Knollmann en Alex Siedenbiedel laten ook van zich horen met een aantal toffe gitaarsolo’s. Daarna sluit de band af met “So Long“, en dat doen ze niet alleen: Frank Turner komt het podium op en helpt Donots richting een mooi einde van hun set in de Vulture.
Creeper – Hawk
Is Creeper dan echt de vreemde eend in de bijt? In het begin van de avond staat de band namelijk in een redelijk lege Hawk. Aan de band ligt het in ieder geval niet, want die geeft alles! Creeper wordt geplaatst in het hokje horrorpunk en gothicrock. Het theatrale heeft de band zeker. “All the way from hell, we’re Creeper,” schreeuwt frontman Will Gould na de eerste twee nummers de tent in. De band doet hier en daar denken aan KISS. En dan niet omdat ze simpelweg ook schmink op hebben, maar juist door bepaalde melodieën. Gould zorgt ook meermaals voor een leuk interactiemomentje, wanneer hij crowdsurfers helpt wanneer ze het podium bereiken. Kort laat hij ze ook nog een stukje zingen in de microfoon. Tegen het einde is het toetsenist Hannah Greenwood die haar zangstem laat horen. Je vraagt je dan direct af waarom zij de rest van de nummers enkel de achtergrondzang verzorgt. Creeper weet een toffe, energieke set neer te zetten, waarbij enkel de doordreunende bas een minpuntje is. Ze verdienen oprecht een groter publiek!
Punk Rock Factory – Hawk
Om 20:45 uur staat de Hawk goed vol wanneer Punk Rock Factory begint. Het concept van de band is simpel: bekende nummers in verschillende thema’s worden in een punkrock-jasje gestopt. De uitwerking is helaas enkel wat minder. Alles klinkt een beetje hetzelfde. Dezelfde beat, dezelfde riff. Alsof frontman Peej Edwards telkens gewoon een andere bekende tekst over dezelfde melodie zingt. Punk Rock Factory doet gedurende de set ook telkens hetzelfde trucje. Edwards pakt meermaals van de eerste rijen de telefoons aan en loopt er dan mee over het podium. Er wordt veel tussen de nummers door gesproken. Zo wordt er meermaals – lees: tot vervelends aan toe – gezegd dat ze twee jaar geleden nog in een kleinere tent speelden. Halverwege is er nog een rap-battle met twee mensen uit het publiek en horen we tv-tunes van Pokémon, Power Rangers en Spongebob Squarepants. Overigens ook weer op diezelfde punkrock-beat. Het is natuurlijk leuk om te moshen op Disney’s “Under the Sea“, dus het publiek lijkt zich prima te vermaken. Maar deze act heeft wel een groot gehalte van ‘leuk voor op een festival, maar daar blijft het ook bij’. Als je vervolgens je set te laat eindigt met de woorden: “Sorry, we fucked some songs up” dan verdien je het eigenlijk niet om op dit tijdstip op een festival te spelen.
Teen Mortgage – Sparrow
Zodra de avond valt staat het duo van Teen Mortgage klaar in de Sparrow. De band bracht afgelopen april het debuutalbum “Devil Ultrasonic Dream” uit en is hard op weg om flink door te gaan breken. Volgend jaar staat er bijvoorbeeld een tour met punkrocklegendes Descendents op de planning. Gitarist en vocalist James Guile en drummer Ed Barkauskas zijn dus maar met z’n tweeën, maar maken een partij herrie waar je u tegen zegt. Teen Mortgage is in thuisland Amerika dan ook al berucht om de keiharde liveshows en dat wordt vanavond bewezen op Jera On Air 2025. De set wordt geopend met “Doctor” en meteen breekt de chaos los. Tijd om te praten is er niet, Teen Mortgage is hier om te knallen en te feesten en het publiek doet mee. In een halfuurtje wordt er door bijna het complete oeuvre heengewerkt. De moshpit is continu aan en er zijn zelfs al flink wat aanwezigen die de nummers woord voor woord mee kunnen schreeuwen. Dit belooft echt heel veel!
GRANDSON – Buzzard
De avond is ondertussen gevallen en de kleuren van het reuzenrad en het vuur uit de banner kleuren het festivalterrein. Voordat de klok twaalf tikt speelt Grandson in de Buzzard nog een drie kwartier durende set. Terwijl de act rondom Jordan Edward Benjamin de eerste lijnen door de microfoon schreeuwt, blijkt deze nog niet aan te staan. En als publiek kun je duidelijk zien dat hij hierdoor geïrriteerd is. Gelukkig merken we daar even later niets meer van. Zowel de band als het publiek gaan op volle energie! Na het tweede nummer spreekt Grandson het publiek kort toe. Hij laat weten dat iedereen bij deze show mag zijn wie die is en als je dat niet bevalt, dan zijn er andere plekken op het festival waar je heen kan gaan. Met andere woorden: dan rot je maar op. De zanger heeft sowieso vandaag weer een duidelijke boodschap, wanneer hij de woorden “Fuck Donald Trump“, “Free Palestina” en “Free Ukraine” de zaal in gooit. Het publiek schreeuwt het luidkeels met de vuisten in de lucht naar hem terug. Nummers als “Oh No!!!“, “Stigmata” en een cover van Bob Dylan’s “Masters Of War” komen voorbij. Ook is er al nieuw materiaal te horen van het album “INERTIA“, dat op 5 september 2025 uitkomt. Bij een van die nummers, de single “BRAINROT“, speelt de gitarist een stukje vanuit de pit in het publiek. Grandson leverde een lekkere set met een boodschap.