Een van de opkomende bands van eigen bodem is toch echt wel Changing Tides. De mannen uit het zuiden brengen je een combinatie tussen metal- en deathcore, scherpe gitaarpartijen en heftige breakdowns. Na een paar singles is het moment daar: hun debuutalbum, “Impair the Vision”, is uit.
Het schijfje opent met een zenuwslopende intronummer genaamd “Grondslag”. Er zijn operastemmen te horen, waar later de djent-georiënteerde gitaren zich bij aansluiten. Het is laag en smerig en het zet je schrap. Met diezelfde gitaren start “Pattern”, waarna het ook duidelijk wordt hoe de band experimenteert met verschillende genres. De breakdowns zijn ook niet mals, de een is nog zwaarder dan de ander. Een lekkere track om op te beuken en dat smaakt naar meer!
“A Common Misconception” start traag, in de goede zin. Alsof je een breakdown uitrekt en dat klinkt een partij lekker. Het vervolg van het nummer loopt op raptempo, waardoor je even moet schakelen. De eerste rauwe, schreeuwerige “Blegh’s” komen naar voren en dan weet je al hoe laat het is: tijd om mee te headbangen. Even is het rustig, een mini adempauze, waar de plaat afsluit met hoe het startte maar dan met een zieke dubbelbas. “White Eyes” heeft iets speels door de catchy gitaarriffen in het begin. Ook is er voor het eerst een tweede stem te horen, waardoor de emotie die Changing Tides wilt delen extra overkomt. Daarentegen heeft “The Innocent” weer iets serieus. Even was het gevoel daar dat het de Suicide Silence kant opging, maar met een afwisseling van relatief rustige refreinen. De pauzes die tussen de stukken zitten hadden er wel uit gekund, dan was het namelijk echt een harde track geweest.
“Slow Parting” start met een vrolijke intro dat zo in de Efteling past. Totdat de vocalen losbarsten. Het melodietje uit de intro gaat maar door, maar dan met dikke grunts er overheen. Al snel voegen de gitaren en drums zich erbij. Een heerlijk upbeat tempo volgt met breakdowns die je aan Lorna Shore denken. Op het einde wordt het een mengelmoes van verschillende instrumenten en genres. Er is een gitaarsolo, die overvloeit in een dubbele bas, met een smerige breakdown. Deze zijn ook te vinden op “Fear of Unbelief”. De band wordt vergezeld met Alan Grnja, de zanger van Distant, waardoor er een down-tempo/deathcore track ontstaat. Dat Changing Tides veel potentie heeft, is duidelijk. Desondanks dat voelt de tweede helft van het schijfje overbodig. Er is weinig onderscheidt te makken tussen de nummers, waardoor het allemaal wat voorspelbaar wordt. De echte beukers zijn “There_s Gotta Be Something”, “Disgrvceful” en “Guided”.
Hoewel de mannen echt goed werk neerzetten op “Impair the Vision” valt de interesse na een paar nummers weg. Er zijn weinig verrassende elementen wat een track herkenbaar maakt of er echt uit laat springen. Changing Tides komt er echt wel, maar moet misschien nog even meer variatie geven.
Beoordeling: 7/10
Releasedatum: 6 mei 2022
Label: Eigen beheer