De punkers van Belmont brengen met “Aftermath” hun tweede studioalbum uit. De band beloofde een hypermoderne tour door het hedendaagse genreloze muzieklandschap. Dat is ambitieus, maar is het té ambitieus of weet de band er één geheel van te maken?
Dat Belmont niet bang is om risico’s te nemen blijkt gelijk al uit albumopener “Fully Sent”. Zoals de naam suggereert heeft het lied een groot “fuck it” gehalte. De intro is eigenlijk gewoon cloudrap, maar dan valt de band er in en hoor je gelijk de easycore basis van de band. Riffs waar je favoriete progressievemetalband nog jaloers op is, leuke breakdowns die worden gecombineerd met elektronische elementen en het belangrijkste: dat alles met een flinke punksaus eroverheen. Dat betekent dat alles wat minder gepolijst klinkt en dat zet de band gelijkt apart van veel van zijn tijdsgenoten. De vocalen van zanger Taz Johnson passen er ook goed bij. De hoge, rauwe en intense uithalen liggen lekker in de mix en geeft de muziek ook dat punk gevoel.
Dat “fuck it” gevoel is terug te vinden op het hele album, en Belmont probeert je dan ook te inspireren om je minder aan te trekken van wat anderen vinden. Je zou “Aftermath” gekscherend trap-easycore kunnen noemen, als tegenhanger van de trap-poppunk van artiesten als Machine Gun Kelly. Maar Belmont pakt die sound duidelijk anders aan. De band gaat namelijk veel verder dan een drummachine gebruiken op een coupletje hier en daar. “Parasitic” is een mooi voorbeeld van hoe elektronische elementen constant aanwezig zijn, maar niet de overhand nemen. Naast hoe en waar de beats worden gebruikt, zijn de beats zelf ook een stuk diverser dan de dertien in een dozijn beats die veel tegenhangers gebruiken. De samples zijn rauwer en ook veel verscheidener en er is duidelijk moeite gestoken in het vinden van de juiste samples.
Het beste voorbeeld van hoe “Aftermath” klinkt is “Bowser’s Castle”, de track die al eerder verscheen op de EP “Bowser’s Mixtape”. Chicago-drill invloeden in de refreinen, met daartussendoor gewoon hele fijne easycore coupletten en pre-refreinen. Oftewel: heel hoog tempo, gesyncopeerde basnoten en gitaarriffs die elke ruimte opvullen. Dan vervolgens een gigantisch refrein met bassdrops en lekker meeschreeuwbare vocalen. Het is vernieuwend, goed en de breakdown is ook gewoon heel fijn.
Ambitieus zijn is goed, maar het kan natuurlijk een keer mis gaan. Zo kun je je afvragen of de elektronische elementen op “In My Skin” wat bijdragen of enkel afleiden. “Aftermath” is sowieso al vrij chaotisch en afleiding is niet altijd handig als je de muziek ook nog catchy wil houden. De breakdown is dan echter weer zo lekker dat je de band het voordeel van de twijfel wil geven.
Dat Belmont niet bang is om risico’s te nemen blijkt ook uit het volgende nummer: “Country Girl”. De track werd oorspronkelijk geschreven als meme, maar producer Andrew Wade vond het zo leuk om eens banjo op een album te kunnen hebben dat de band het heeft uitgewerkt als volledig lied. Waarom ook niet, hé? Slaat het ergens op? Nee. Is het leuk? Ja! Gek genoeg draagt het ook wel gewoon bij aan het album, want het brengt even een beetje rust in de tent.
“4am // Disappear” begint eigenlijk gewoon als emotrap lied, à la Lil’ Peep of convolk. Hier blijkt ook weer uit dat Belmont het gebruik van trapelementen gewoon heel goed in de vingers heeft en het een integraal onderdeel van de sound is geworden. Ook op het eind van “Aftermath” laat de band geen steken vallen. Op “Guilt Trip” begint de breakdown met een stukje pure elektronische muziek. “What I Lack” en “Advanced Darkness” zijn beide ook gewoon goeie tracks.
Belmont neemt je op “Aftermath” mee op een hypermoderne tour door het hedendaagse alternatieve muzieklandschap. Hier en daar neemt de band een verkeerde afslag maar over het algemeen is het een energieke en leuke rit waarbij je je ogen uit kijkt. Het is ook een rit waarbij je ogen tekort komt, want na vele malen luisteren kun je waarschijnlijk nog een extra laag van elektronische elementen, gitaarriffs of drumfills vinden die je eerder niet hebt gehoord. Liedjes als “Bowser’s Castle”, “Fully Sent” en “4am // Disappear” laten zien dat een mix van moderne rapelementen, (pop)punk en massa’s aan gitaarriffs een, weliswaar chaotisch, geheel kan vormen. En dat het nog eens goed kan klinken ook. En ja, daar kan een country track geschreven als meme gewoon prima bij horen. Want waarom ook niet?
Beoordeling: 8,5/10
Releasedate: 4 maart 2022
Label: Pure Noise Records