Goede hardcore heeft een aantal elementen. Energie, agressie, groove en catharsis zijn hier een paar van. In de muziek hoort dit naar voren te komen, zeker bij liveshows is dit een belangrijk element. Met het debuutalbum “Hostile Territory” kan het Tilburgse Braces bewijzen wat het de Nederlandse hardcore heeft.
In de eigen omschrijving van de band staat: “Geïnspireerd door invloedrijke bands als Slipknot, Emmure en Knocked Loose“. Deze inspiratiebronnen zijn goed terug te horen in de muziek van Braces. Slipknot onder andere door de klanken van de percussie, Knocked Loose met de soms lachwekkende stukken in de muziek of de vocals die toch zwaar klinken en Emmure door een bijna nu metal-achtige mix van zware gitaarmuziek en elektronische elementen.
De muziek voelt bijna aan als Amerikaanse hardcore. Er zit in veel van de nummers namelijk een bepaalde groove of beat die sterk doet denken aan bands als Kublai Khan TX, Hatebreed en Gideon. Dit zorgt ervoor dat het voelt dat de plaat insoeekt op een bekend gevoel binnen de hardcorescene en dat het geen rare nieuwe buitenspeler wil zijn.
Vijf van de nummers zijn eerder in het jaar uitgebracht als singles. Voor een plaat met een tracklist van tien nummers is dit vrij veel. Twee van deze singles zijn de samenwerkingen. Op de track “Backstabber” werkt Jay Webster van het Amerikaanse Unity TX mee. Dit nummer heeft dan ook rap- en hiphopelementen; twee kenmerken van de sound van deze artiest. De andere samenwerking is op “One Final Drop“, waar dit met de Oostenrijks/Italiaanse Dead Like Juliet wordt gedaan. Dit nummer is meer punk dan de rest van het album, door onder andere het gebruik van clean vocals en gangvocals. Deze twee samenwerkingen zijn dan ook de meest unieke nummers van het album.
Het album begint met het nummer “Hostile Territory“, wat echt een opener van het album is. Deze intro zit vol met energie, agressie en pitch harmonics. Het zorgt er dus goed voor dat je gelijk weet wat voor plaat je hebt opgezet; een album met alle elementen van een modern ‘core’-album. Eén van deze moderne elementen is het vele gebruik van pitch harmonics die door al het muzikale geweld heensnijden, iets wat ook terugkomt in de opener. Een ander modern element, wat niet terugkomt in de opener maar wel op de rest van de plaat, is het toevoegen van willekeurig lijkende geluiden in de muziek. “Paradise Denied” heeft bijvoorbeeld een sample zonder muziek eronder midden in de track. In “Backstabber” gebruikt de band een nies in de track om een kleine breakdown te starten. In “Dog & Bone” wordt geblaf gebruikt in het nummer, wat gezien de titel geen onverwacht geluid is. Een sample van een daadwerkelijke hondenblaf, niet een “Arf” zoals Brian Garris van Knocked Loose doet.
Het hele album heeft een overdaad aan al het goede wat hardcore te bieden heeft. “Hostile Territory” is als een muzikale trein die over de luisteraar heen walst. Er is geen enkele track waar de energie van de Tilburgers afneemt. Dit zorgt er wel voor dat de plaat een beetje eentonig kan zijn, iets wat veel in hardcore het geval is. Elke track weer is een bom van energie, waarin de luisteraar zich heel makkelijk mee kan laten voeren. Alles is goed uitgevoerd, maar de variatie zit hem in de details. Iets wat je hoort naarmate je vaker naar de plaat luistert, maar wat bij de eerste keer luisteren niet direct opvalt.
Al met al klinkt “Hostile Territory” als een goede moderne uitvoering van hard- of deathcore. Er zit weinig in het album wat op zichzelf erg uniek is of wat significant beter wordt gedaan dan door andere bands binnen de scene. Braces bewijst met deze plaat goed op weg te zijn om een grote speler te worden in de hardcorescene, maar dat ze nog wel zichzelf moeten leren onderscheiden.
Beoordeling: 7/10
Releasedatum: 18 september 2025
Label: Eigen beheer