Na het overlijden van zanger Chester Bennington in 2017 was de toekomst van Linkin Park lange tijd onzeker. Zeven jaar later is het eindelijk duidelijk: de band gaat door met een nieuwe bezetting. Emily Armstrong is de nieuwe zangeres en Colin Britain vervangt drummer Rob Bourdon. “From Zero” is het eerste album waar de twee nieuwe leden te horen zijn.
Zoals tegenwoordig helemaal de rage is, begint ook dit schijfje met een korte introductietrack die eigenlijk niks toevoegt. Als je je oren even dichtstopt kun je net doen alsof track twee, “The Emptiness Machine”, het eerste lied is. Als je dat doet, begint het album heel lekker. Het opent rustig, maar naar mate de track vordert, wordt de muziek steeds intenser. Het eerste refrein wordt gezongen door Mike Shinoda met piano op de achtergrond. In het tweede refrein horen we Armstrongs scream-achtige zang met de hele band erbij. De afwisseling houdt het vernieuwend en zorgt ervoor dat Armstrongs gedeelte extra hard aankomt.
Met die opener heeft Linkin Park de lat hoog gelegd voor zichzelf. “Cut the Bridge” is best lekker, maar niet zo goed als “The Emptiness Machine”. De drumpartij is simplistisch en repetitief en het refrein klinkt nogal leeg. “Heavy Is the Crown” valt op door de ontzettend lange scream in de brug. Hoewel het indrukwekkend klinkt, is het ook juist de zwakke schakel: zo’n lange scream heeft Linkin Park ook al gebruikt in “Given Up” op het album “Minutes to Midnight“. Daarnaast klonk die in “Given Up” nog iets indrukwekkender doordat de opbouw beter in elkaar zat. Dat zorgt ervoor dat de scream in “Heavy Is the Crown” overschaduwd wordt: de luisteraar kent al een betere versie.
“Over Each Other” is een trager nummer dat de tijd neemt om op te bouwen. Armstrong gebruikt geen screams hier en klinkt wat kwetsbaarder, waardoor deze track gevoelig en meeslepend is. Direct daarna gaan we verder met een zwaarder lied, “Casualty”, die opent met de screams die Armstrong in heeft gehouden in de vorige track. Maar ook Shinoda heeft wat zang met een rauw randje in de coupletten. Die coupletten vallen sowieso op doordat de basgitaar goed te horen is en het dissonant klinkt in combinatie met Shinoda. Hoewel het niet heavy in de gebruikelijke zin van het woord is, klinkt het door die dissonantie toch aardig zwaar. En mocht je snakken naar de harde gitaren en drums, dan zijn de refreinen en de brug helemaal voor jou.
Het meest interessante nummer op “From Zero” is misschien wel “Overflow”. Er wordt veel gespeeld met delays die ervoor zorgen dat je overspoeld wordt met echo’s. Het geeft een dromerig gevoel, iets dat je niet per se associeert met rap, wat in dit nummer veel te vinden is. Dit soort experimenten zijn zeker welkom, want ze geven een stuk meer karakter aan het album. “Two Faced” is juist weer vrij standaard harde rock. Het is wel duidelijk genoeg Linkin Park: daar zorgt de rap van Shinoda wel voor. Maar ook de breakdown heeft een interessante toevoeging. De scratch-geluiden die Joe Hahn speelt doen sterk denken aan het oude nu-metalwerk van de band. Helaas zitten die wel wat op de achtergrond; ze mochten best wat luider.
“Stained” heeft een interessant couplet. Een maat zang en instrumenten afgewisseld met een maat die bijna geheel stil is. Het is interessant hoe Linkin Park hier weet te spelen met stilte als een soort geluid: het bouwt verwachting en grijpt je aandacht. Niet vanwege het geluid, maar juist vanwege de afwezigheid ervan.
“IGYEIH” is een nummer vol woede dat het live goed gaat doen. Het refrein nodigt uit om mee te zingen of schreeuwen. De afwisseling tussen Shinoda en Armstrong in het couplet doet denken aan wat ouder werk van de band, waar Bennington en Shinoda elkaar afwisselden met zang en rap en elkaar overlapten. De ballad “Good Things Go” sluit het schijfje af. De twee vocalisten zingen hier allebei, met Armstrong die Shinoda na een paar beats kopieert, als in canon. De afwisseling tussen man en vrouw klinkt prachtig. Er is ook nog een lekker rapstuk in de brug. Rap hoor je niet zo vaak in een ballad, maar toch weet de band het goed te plaatsen.
Linkin Park probeert genoeg nieuwe dingen op “From Zero” om zich te blijven onderscheiden van andere bands. Elk nummer heeft wel een interessant aspect. Maar vaak is de rest van het lied dan vrij standaard rock of metal. Hoewel dat lekker klinkt, stijgt dat niet boven andere bands uit. Armstrongs stem is een geweldige toevoeging aan de band, die per definitie elk nummer iets beter laat klinken dan het zonder haar het geval zou zijn. Hoewel Bennington en Armstrong natuurlijk ieder hun eigen stem hebben, is de stijl van scream-zingen vergelijkbaar. Al met al is het een prima album, maar niet baanbrekend.
Beoordeling: 7,5/10
Releasedatum: 15 november 2024
Label: Warner Records
Dit album of duizenden andere topalbums op cd of vinyl aanschaffen? Je koopt ze hier!