Yellowcard is terug! Nadat de band er in 2017 een einde aan had geknoopt, is daar nu de nieuwe EP genaamd “Childhood Eyes”. Wat heeft de hiatus betekent voor hoe de band klinkt?
Hoewel Yellowcard iets later hun grote doorbraak vond met “Ocean Avenue” in 2003, is het wel een band die in één adem wordt genoemd met bands als blink-182, Sum 41 en Green Day. “Childhood Eyes” trapt af met “Three Minutes More” met een verrassende, leuke en energieke drum groove. Na de afwisselende zang van Ryan Key en gastzanger Vic Fuentes van Pierce The Veil, blijft het tempo lekker hoog en harmoniseren Key en Fuentes mooi. Opmerkelijk is wel dat het refrein niet echt als een refrein aanvoelt. Het tempo en de energie blijven namelijk vrijwel hetzelfde. Dat is in de bridge wel anders en dat voegt een nieuwe dimensie toe aan de track. Daarna lijkt het refrein ergens naar op te bouwen, en dan… het volgende nummer.
Maar de intro van titeltrack “Childhood Eyes” haakt eigenlijk helemaal niet in op die opbouw. Daardoor heb je een paar seconden nodig om te gaan genieten van de intro van het lied. Omdat die gewoon heel aanstekelijk is duurt dat niet lang. Net als in het vorige nummer valt hier het refrein eigenlijk ook niet op. Het klinkt alsof er een laag aan gitaar mist. De drums, basgitaar, lead gitaar, zang en viool zijn goed te horen. Maar er mist wat pit in de mix. Dit moet wel een bewuste keuze zijn. De EP is namelijk geproduceerd door Neal Avron die ook “Ocean Avenue” heeft gedaan. Het blijft nog steeds een lekkere track, die live waarschijnlijk echt gaat knallen.
Een interessant gitaarloopje leidt “Hiding in the Light” in, waar we ook getrakteerd worden op de enige vioolsolo op de EP. “Honest from the Jump” is een druk op de repeatknop waard, als is het alleen maar om er achter te komen in welke maatsoort die intro is! Na een lange discussie op de NINE:32 redactie zijn we tot één conclusie kunnen komen: het is in ieder geval niet in 4/4! Het refrein is dat echter wel en dat maakt dat het knalt. De enorme uithalen van Key dragen daar zeker aan bij.
De EP wordt afgesloten met “The Places We’ll Go”, waarop ook Chris Carrabba van Dashboard Confessional te horen is. Deze track is echt een ballad pur sang en doet op sommige momenten echt denken aan een liedje als “I Won’t Give Up” van Jason Mraz. De viool en vooral de prachtige harmonieën van Key en Carrabba, maken dat dit nummer echt aan je hart trekt.
“Childhood Eyes” is een EP die veelbelovend is voor de toekomst van de band. Yellowcard slaat een mooie brug tussen toen en nu waardoor de plaat niet uit de toon valt met moderne sensibiliteiten. Het is na meer dan twintig jaar altijd de vraag of een band nog de energie heeft om hun sound te veranderen of dat elk nieuw album gewoon kopiëren en plakken is. Yellowcard bewijst met “Childhood Eyes” nog steeds wat toe te voegen aan de hedendaagse muziekscene.
Beoordeling: 8/10
Releasedatum: 21 juli 2023
Label: Equal Vision Records