Unlucky Morpheus is een niet band die stilzit. Hen is in 2008 begonnen en is nu al toe aan hun twintigste album. De Japanners begonnen met coveralbums, maar focussen tegenwoordig meer op eigen werk. Hun vijfde originele album heet “evolution”. Zal Unlucky Morpheus ook echt evolueren op dit schijfje?
Het gaat van start met de introtrack “evolution”, wat met duistere synths en koorgezang begint. De viool voegt daar nog een hoopvolle melodie aan toe. Het voelt als het begin van een vette avonturengame. Wanneer de gitaren en drums erbij komen grijpt het je pas echt. Het is bombastisch en een vergelijking met Epica is al snel gemaakt. Dat schept hoge verwachtingen voor het eerste ‘echte’ nummer. “evolution” vloeit over in ““M” Anthem” en zet het koorgezang voort met nog meer energie dan eerder. In het couplet neemt zangeres Fuki het zingen over, en wat kán ze zingen! In de refreinen komt dat al helemaal goed naar voren, waar ze wat flinke uithalen heeft. In de brug mogen zowel de violiste als gitaristen nog even schitteren met flinke solo’s. Wat een begin!
In “Amaryllis” krijgen we een andere kant te horen van de band. Het is iets minder symfonisch en heeft een steviger ritme. De drumpartij in het refrein doet soms zelfs denken aan een poptrack. Dat zorgt ervoor dat dit nummer een beetje uit de toon valt bij de rest van het album, maar het stoort niet veel. Daarnaast is het geen slecht lied, dus het lukt prima om ervan te genieten. De volgende track, “Welcome to Valhalla”, is weer een stuk bombastischer. De coupletten zijn rustig, maar de refreinen zitten bomvol energie. Vooral het vioolspel komt goed naar voren en het is een ingewikkeld en pakkend stuk. Een hoogtepuntje van het album!
Voor degenen die van snelle muziek houden, biedt Unlucky Morpheus “The Black Death Mansion Murders”. Het opent met een kort maar indrukwekkend duet van gitaar en viool en gaat daarna over in een snelle gitaarriff. Het nummer heeft een onheilspellende sfeer, zoals de titel al doet vermoeden. En hoe goed het nummer ook is, luisteraars die het voorgaande album “Unfinished” hebben gehoord zullen toch zeker iets missen. Op dat album verzorgde gitarist Shiren de screams. Dat gaf de muziek meer variatie, meer pit, en wanneer nodig, ook een extra duistere toon. In “The Black Death Mansion Murders” zouden zijn screams perfect passen, maar helaas heeft Unlucky Morpheus de screams geheel afgezworen op “evolution”. Zo evolueert de band dus wel, maar niet altijd ten goede.
De plaat sluit af met “Yumemaboroshi”, een ballade. Dat is een goede keus, want eerder op het album hebben we geen pauze gekregen. Doordat de elektrische gitaren afwezig zijn in de coupletten wordt het daadwerkelijk even rustig. En wat is dat prachtig – akoestische gitaar, vioolspel, en Fuki’s deinende stem. Het is pure magie. De refreinen hebben meer pit, maar weten die magie te behouden doordat Fuki’s engelenstem je erdoorheen leidt. Een must-listen!
Unlucky Morpheus heeft op “evolution” prachtige en energieke nummers geleverd. Het is helaas wel een stapje terug in vergelijking met de voorganger “Unfinished”. Toch blijft het een indrukwekkende prestatie. Fans van symfonische metal moeten “evolution” zeker een kans geven.
Beoordeling: 8/10
Releasedatum: 27 april 2022
Label: Eigen beheer