Met slechts één EP wist thrown al een miljoen maandelijkse luisteraars op Spotify te behalen. Zelfs popster/actrice Demi Lovato postte een nummer van de band op haar Instagram story. Met “EXCESSIVE GUILT” brengt de Zweedse band hun debuutalbum uit. De groei was explosief en de verwachtingen zijn hoog. Kan de band daaraan voldoen?
Eén van de aspecten die thrown heeft geholpen in hun snelle groei is de productie. Deze wordt namelijk verzorgd door drummer Buster Odeholm, een naam die bij deathcorefans bekend in de oren zal klinken. Hij is namelijk ook de gitarist en producent van Humanity’s Last Breath én de drummer en producent van Vildhjarta. Die ervaring maakt dat, wanneer de drums en gitaar op de introtrack “guilt” te horen zijn, ze inslaan als een meteoriet en een krater in je trommelvlies achterlaten. De laag gestemde gitaren klinken dik en helder. De drums zijn heerlijk afgestemd. In al het audiogeweld kan je de ghost notes op de snare nog horen. Alsof je er naast staat! De productie elementen die veel aanwezig zijn, vallen ook goed in mix. Het klinkt allemaal strak en gepolijst. Al met al is het één groot stankface festijn. Fantastisch!
Productie is natuurlijk maar één van de elementen bepaald of muziek goed klinkt. thrown speelt een mix van metal, hardcore en beatdown, en werd door een YouTuber bestempeld als pissedcore (oftewel booscore). Wat de band extra doet opvallen zijn de trap- en phonkelementen die in de muziek worden verwerkt. Een goed voorbeeld daarvan is “on the verge”, vooralsnog de grootste hit van de band. De sample in de intro en het motief, zijn de phonkinvloeden. Het is een combinatie die nog relatief nieuw is maar het geeft de muziek wel een zekere swagger. Het is een heerlijk nummer. Ondanks de nihilistische en depressieve teksten geeft het je het gevoel dat niets je kan tegenhouden.
Maar vooral de eerste nieuwe track “bitter friends” laat deze invloeden goed zien. Een trapdrumbeat en lage 808s met op de achtergrond een hoog en galmend deuntje. Pas na 45 seconden, bij de start van het refrein, zijn er voor het eerst gitaren te horen. En die zijn na 20 seconden ook weer weg. Over die instrumentatie schreeuwt zanger Marcus Lundqvist over nep vrienden. Het is eigenlijk gewoon trapmetal. Je hoort een scarlxrd of een ghostmane er al overheen rap-schreeuwen. En dat klinkt heel lekker!
Bij een oppervlakkige luistersessie lijkt er weinig variatie te zijn. Maar het gitaarwerk gaat geregeld verder dan simpel chug werk. De eerste helft van “ignored” wordt gekenmerkt door een gitaarriff bestaande uit enkel dode noten en de bijbehorende subharmonics. Het is een uniek gitaargeluid. Op “dislike” klinkt er op het refrein een melodische riffje op de achtergrond. Op “bloodsucker” is er een simpel riffje dat het hele nummer wordt herhaald. Maar door de veranderende instrumentatie gaat het van de voorgrond naar de achtergrond en weer terug. Er is dus zeker variatie te vinden. Maar feit blijft dat 90% van “EXCESSIVE GUILT” gewoon keihard raggen is.
thrown is op dit moment dé band binnen deze scene. Tegelijkertijd is het niet zo dat “EXCESSIVE GUILT” de verwachtingen overtreft. De verwachtingen waren hoog en de Zweedse band bewijst daaraan te kunnen voldoen. Het is wel jammer dat we met deze plaat slechts elf minuten aan nieuwe muziek krijgen. Het belangrijkste blijft echter dat het twintig minuten aan absolute botbrekende agressie is. Twintig minuten aan meebewegen en meeschreeuwen en je krachtig voelen. Twintig minuten die bewijzen dat die inmiddels 1,5 miljoen maandelijkse luisteraars gewoon verdiend zijn.
Beoordeling: 8,5/10
Releasedatum 30 augustus 2024
Label: Arising Empire