The Wombats is terug met een splinternieuw album. Na de release van “Fix Yourself, Not the World” drie jaar geleden, is nu “Oh! The Ocean” de nieuwste toevoeging aan hun discografie. Ter promotie van dit nieuwe album, tourt de band door Europa. In Nederland staan twee shows gepland, waaronder een uitverkocht Paradiso. Maar op zondag 30 maart 2025 staat The Wombats eerst in een volle 013, Tilburg.
Een paar minuten later dan gepland, stapt The Wombats het podium op in de Tilburgse zaal. De band trapt af met een van de nieuwste songs: “Sorry I’m Late, I Didn’t Want to Come“. Toepasselijk en niet alleen omdat de band wat later is. De hele avond lijkt frontman Matthew Murphy niet heel enthousiast. Misschien is het zijn eigen ingetogenheid, misschien heeft hij er echt geen zin in. Het publiek heeft er duidelijk wél zin in, want bij de eerste tonen van het tweede nummer vanavond, “Moving to New York“, wordt er luidkeels gegild en meegezongen.
Het is wel zichtbaar dat menigeen vanavond voor de hits komt. Bij de nieuwere tracks blijft de zaal wat kalm en tijdens nummers als “Kate Moss” wordt er vooral veel gepraat. De band probeert de show toch verder aan te kleden. Zo verschijnt er tijdens “Ready For the High” een ‘wombat’ op het podium met een schuiftrompet. Voorafgaand aan “Pink Lemonade” spreekt Murphy de zaal toe: “This is the first song about lemons tonight“. Het nummer heeft iets minder pit dan de rest van de tracks, en dat komt vooral doordat drummer Dan Haggis zijn drumkit inruilt voor toetsen en een drumcomputer. De strakke en harde beat die we nummer na nummer van hem horen is nu weg. Wat opvallend en jammer is.
Een setlist samenstellen kunnen de mannen van The Wombats wel. Want wanneer je denkt weer even in te kakken, start er weer zo’n heerlijke meezinger. “Kill the Director” krijgt alles van 013. Vooral tijdens de bridge zorgt dit voor een bijna-kippenvel-moment. De hele zaal heeft de handen in de lucht en klapt de beat terwijl er uit volle borst meegeschreeuwd wordt: “This is no Birdget Jones“. Heerlijk! Na dit harde werk is er even ademruimte met “My Head Is Not My Friend” en een akoestische “Lethal Combination“, waarbij de telefoonlichtjes de zaal vullen.
Met de nieuwere single “Blood On the Hospital Floor” zijn we weer terug op energie. De frontman neemt zelfs nog even de moeite om een knuffel-wombat te signeren. “This song starts slow, but hopefully ends with a moshpit,” zegt hij terwijl “Methode to the Madness” wordt ingezet. Aan het einde zien we inderdaad hier en daar een kleine, maar vooral enthousiaste, moshpit. Tegen het einde van de set zijn onder andere ook nog “Tokyo (Vampire & Wolves)” en “If You Ever Leave, I’m Coming With You” te vinden. Voor de toegift is “Let’s Dance to Joy Divison” de afsluiter en dat nummer gaat hard. Het publiek in 013 gaat harder: er wordt gesprongen en gezongen. Er verschijnen nog drie ‘wombats’ op het podium die de zaal nog meer enthousiasmeren. Het is een feestje!
Nadat de band het podium even heeft verlaten, keren ze terug voor de toegift. “‘Cause you asked so nice Tilburg, we can’t say no,” aldus Murphy terwijl “Can’t Say No” instart. Met “Turn” en “Greek Tragedy” komt er dan echt een einde aan deze show. De frontman bedankt de zaal én het barpersoneel: “If there was an award for best dancing bartenders, you’d win it!“
The Wombats gaf 013 vandaag de setlist die ze wilden horen en dat speelden ze superstrak. Maar los van het feit dat bassist Tord Øverland Knudsen vol energie op het podium rondspringt, gebeurde er verder weinig. Is dat erg? Totaal niet! Het publiek gaat met een goed gevoel naar huis en terwijl de huis-DJ van 013 nog Franz Ferdinand’s “Take Me Out” en Vampire Weekend’s “A-Punk” draait, gaan de handjes zelfs in de gang nog omhoog.