Op woensdag 26 november 2025 is The Rasmus terug in Nederland. De band speelt deze avond een show in de Utrechtse TivoliVredenburg ter promotie van het nieuwe album “Weirdo“. De fans kunnen dus wel een aantal nieuwe tracks op de setlist verwachten, maar uiteraard mogen de klassiekers niet ontbreken. Als supportact zijn Block of Flats en The Funeral Portrait meegenomen.
Een halfuur nadat de deuren geopend zijn mag Block of Flats starten in een goed gevulde Ronda-zaal. De band is net als The Rasmus afkomstig uit Finland, maar gaat met hun metal-georiënteerde muziek wel net even iets harder. Hoewel de hoofden knikken op de voorste rijen, lijkt de rest van het publiek nog niet helemaal onder de indruk te zijn. Zo blijven de meeste mensen aan de zijkanten rustig op de trappen zitten. Block of Flats is energiek en frontman Jonne Nikkilä rent het podium over. Tegen het einde van de set is ook wel te horen dat hij tijdens het praatje lichtelijk buiten adem is. “We’ve one song left, but we only start when we hear you scream!” roept hij de zaal in. Het publiek juicht enthousiast en “Feels Like” wordt door de band met hun laatste energie de Ronda in geknald.
Tien minuten na de laatste noten van Block of Flats klinkt “Bang Bang (My Baby Shot Me Down)” van Frank Sinatra door de speakers, terwijl The Funeral Portrait het podium betreed. Met hun rug naar het publiek gekeerd nemen de leden plaats en dan plots knallen ze hun set open met “Generation Psycho“. Frontman Lee Jennings weet het publiek direct bij de set te betrekken en krijgt alles waar hij om vraagt: van klappen tot zwaaiende armen en zelfs een “hell yeah” terwijl hij de zaal in tweeën splitst. Tijdens het nummer “Hearse For Two” vult de Ronda zich voorzichtig met telefoonlichtjes.
Wat tijdens de set van The Funeral Portrait overduidelijk opvalt is dat Jennings en bassist Robert Weston een duidelijke podiumchemie hebben. Zij maken de show met hun interactiemomentjes met elkaar, maar ook met het publiek. Zo rent Weston in zijn country-achtige shirt van links naar rechts over het podium en krijgen ook de zijkanten zijn aandacht. Op een gegeven moment staat hij zelfs met zijn bas op het lage balkongedeelte van de Utrechtse zaal. Het is duidelijk dat The Funeral Portrait weet hoe ze dit formaat zaal moet inpakken, want de mensenmassa eet uit hun hand.
Om 21:10 uur knalt The Rasmus hun set open met een van hun nieuwste tracks: “Rest In Pieces“. Maar ook op de oudere nummers hoeven de fans niet lang te wachten, aangezien de track wordt opgevolgd door “Guilty” en “No Fear“. Bij eerst genoemde heeft de band voor deze liveversie de bridge iets aangepast. Zanger Lauri Ylönen laat het publiek luidkeels meezingen met de woohoo’s waarna een flinke, zware slag volgt op de drums waarbij de overige leden de lucht inspringen. Natuurlijk is dit ingestudeerd, maar het ziet er supervet uit!
Halverwege de set wordt er even wat gas teruggenomen met het ingetogen “Oktober & April“, die gezongen wordt door Ylönen en gitariste Emppu. Doordat de energie ineens veel minder is, valt het op dat Ylönen hier en daar er flink naast zit en het simpelweg gewoon vals is. Gelukkig lijkt hij zich richting het einde weer te herpakken en wanneer hij “First Day Of My Life” a capella inzet, klinkt het juist weer superstrak. De fans zingen vervolgens luidkeels mee en dat is toch wel een kippenvelmomentje.
Een van de nieuwe tracks die waarschijnlijk het hardst gaat, is “Banksy“. Het nummer heeft een bepaalde beat en feel waardoor je direct wilt springen. De energie bij dit nummer is bij het publiek dan ook net zo hoog als bij de oudere tracks. Het valt vanavond ook op dat de band, ondanks dat ze al vijf weken op tour zijn, nog vol energie zit. Sinds de komst van Emppu lijkt er weer een frisse wind door The Rasmus te zijn gewaaid. Die energie en plezier is niet alleen te horen in het nieuwe materiaal, maar ook in hun houding op het podium. Zowel Emppu als bassist Eero Heinonen maken ook een praatje met het publiek en de interactie komt dus niet alleen van Ylönen af.
Aan de productiekant heeft The Rasmus ook iets meer uitgepakt. Een mooie, kloppende lichtshow wordt aangevuld met visuals op een groot scherm achter drummer Aki Hakala. Deze beelden nemen je mee in de sfeer en verhalen van de nummers en dat voegt zeker op een simpele weg iets extra’s toe. Nummers als “F-F-F-Falling”, “Livin’ in a World Without You” en “In the Shadows” komen vandaag voorbij. Voor setafsluiter “Weirdo” wordt The Funeral Portrait frontman Lee Jennings op het podium gehaald, die ook op de studioversie te horen is. Dat voelt een beetje als een rare afsluiting en dus is de toegift met een akoestische versie van “Sail Away” en knaller “Love Is a Bitch” een waardig einde van de show in Utrecht.
The Rasmus bewijst met “Weirdo” weer helemaal terug te zijn met heel veel nieuwe energie. De shows worden niet meer gedragen door de grote hits, maar worden er slechts mee aangekleed. Dit is de manier waarop we een band die al 30 jaar meegaat willen zien: vol energie, nostalgisch, maar nog steeds vernieuwend.