In maart 2025 brengt The Lottery Winners een gloednieuw album uit: “KOKO“. Nog voor de plaat het daglicht ziet, tourt de band door het Verenigd Koninkrijk en het vasteland van Europa. Na een set op Pinkpop 2024 en een supportshow voor Nickelback, is The Lottery Winners dit keer terug in Nederland voor maar liefst drie headlineshows. Op woensdag 5 maart 2025 speelt de band met Blanko een show in Doornroosje, Nijmegen.
Een halfuur nadat de mensenmassa naar binnen stroomt, opent Blanko de avond met “Stranger’s Lullaby“. Het begint met een enorm strakke drumbeat en swingende gitaarriff. Het einde van het tweede nummer in de set heeft wel een beetje een ongerepeteerd einde, maar het lijkt de zaal verder niet echt op te vallen. De frontman heeft geen moeite om het publiek mee te krijgen en zit vol enthousiasme. Hier en daar kondigt hij een nummer aan. Dit alles in het Engels, want hij weet van de show in Rotterdam dat er wat Britten aanwezig zijn. De muziek kent geen taalbarrière: het is lekker strak en de baslijntjes zorgen voor een swingende groove. Zonder moeite laat je op zijn minst je hoofd knikken.
Een leuke variatie is dat de drummer, gekleed in zijn Phil Collins shirt, op een gegeven moment ook een stukje op de sambaballen speelt terwijl hij de basdrum door laat lopen. Blanko speelt vanavond onder andere “Dreams“, “She Makes a Dead Man Dance” en “Love for Life“. Bij “Ways Of the World“, een van hun meest populaire tracks als we de Spotify-streams mogen geloven, krijgt het publiek ook de kans om de stembanden op te warmen met een aantal meezingriedeltjes. Kortom; Blanko is een lekker begin van de avond!
Terwijl “Let Me Entertain You” van Robbie Williams door de speakers klinkt, betreedt The Lottery Winners het podium. En entertainment krijgt de Nijmeegse zaal vandaag! “I wanna feel more famous than that, come on,” is het eerste wat frontman Thom Rylance tegen het publiek zegt met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij wordt op zijn wenken bediend, want iedereen joelt nog net even iets harder. Dan opent de band met “Worry“, die wordt opgevolgd met “The Meaning Of Life“.
Tijdens “You’re Not Alone” verandert de kleine zaal van Doornroosje in een sterrenstelsel door telefoonlichtjes. Hoewel Rylance van te voren liet weten dat dit nooit zo indrukwekkend zal zijn als in de Ziggo Dome, moet hij die woorden na het nummer toch terugnemen: “Well, It felt like an arena show!“. Het is vanavond ook overduidelijk dat de band flink wat tourkilometers heeft gemaakt, voor grote zalen heeft gestaan en goed op elkaar is ingespeeld, want het is superstrak en het publiek wordt volledig ingepakt. Het feit dat gitarist Robert Lally en bassiste Katie Lloyd ook zang voor hun rekening nemen, is een heerlijke toevoeging. Het gaat net iets verder dan de ‘simpele’ achtergrondriedeltjes.
Vanavond wordt ook materiaal van het nieuwe album gespeeld, zoals de single “UFO“. De gitaarsolo aan het einde van deze track moet even opnieuw, want Rylance is niet tevreden over zijn eigen skills. Ook moet het even goed gefilmd worden. Daarvoor strikt hij iemand op de voorste rij. Heb je dit ooit eerder bij een show gezien? Het maakt het luchtig en brengt entertainment naar een nieuw niveau. Hoewel de band af en toe ook een blik werpt van “gaan we weer“, doen ze dat ook weer met een lach en alle liefde. Het hoort erbij. Dit is The Lottery Winners. Rylance is hét gezicht en entertainer van de band, maar zonder zijn vaste maatjes zou het wellicht veel leger voelen. De connectie van vriendschap die de leden met elkaar hebben, is zichtbaar én voelbaar.
Wanneer we over de helft zijn, wordt Doornroosje ook aan het werk gezet. Bij “Favourite Flavour” wordt het publiek opgedeeld en moet elke helft op een andere toonsoort “Nananana” meezingen. Bij “Much Better” is het Lally die het publiek de meest voorkomende zin uit het nummer leert: “I Already Feel Much Better“. Dit wordt dan ook uit volle borst meegezongen! Tijdens de toegift, bij het nummer “Turn Around“, worden vier fans uit het publiek gehaald om het bijbehorende dansje mee te doen op het podium. Als allerlaatste staat “Burning House” nog op de setlist en daarmee komt er een einde aan de show in Nijmegen.
Ondanks dat deze set nog geen klein uurtje aan muziek bevat, staat de band ruim anderhalf uur op het podium. De interactiemomenten, grapjes en verhalen van Rylance kleuren de show en daardoor heb je niet eens in de gaten dat er eigenlijk in verhouding ‘weinig’ liedjes gespeeld worden. Dit is entertainment in capslock!