Op vrijdag 23 en zaterdag 24 mei was het in de binnenstad van Den Haag tijd voor Sniester 2025. Op verschillende toffe locaties kon je genieten van ruim 90 live-acts uit binnen- en buitenland. Naast een aantal grotere namen, is er vooral plek voor de onbekendere bands die veelal bekend staan om hun keiharde live reputatie. Wij gingen op ontdekkingstocht en delen enkele acts die opvielen.
Schaars geklede Japanse rock ’n roll
De Grote Markt in Den Haag is niet alleen het hart van de binnenstad, maar ook het middelpunt van Sniester. Aan dit plein zijn een aantal venues, waaronder het openluchtpodium De Poot. Iedereen die langsloopt kan even kijken wat er plaatsvindt en dat gebeurt zeker tijdens het optreden van Electric Eel Shock. Het trio uit Japan valt om meerdere redenen op en één daarvan is toch wel drummer Tomoharu Ito die in zijn blote billen op zijn kruk zit. Om zijn geslachtsdeel zit een meterslange witte sportsok en Ito komt geregeld achter zijn drumkit vandaan om hiermee rond te zwaaien. De band tourt al zeker 30 jaar lang de hele wereld over en krijgt iedereen aan het dansen met hun fuzzy garagerock. Ook op de Grote Markt wordt flink gemosht en zien we de Sniester-mascotte al crowdsurfend voorbijkomen. Electric Eel Shock maakt er absoluut een feest van!
Kritische punk uit Schotland
Rauwe punk vinden we in de Zwarte Ruiter tijdens Soapbox. Het café vult zich snel met toeschouwers en je voelt de gespannenheid. Het lijkt alsof iedereen weet wat voor chaos er straks gaat losbreken. Soapbox uit Glasgow stelt dan ook zeker niet teleur en binnen no-time is de ruimte een zweterige bedoening. Zanger Tom Rowan staat al snel in alleen een korte broek op het podium, maar bevindt zich ook geregeld in het publiek of klimt op de balustrade van het balkon. Vanaf daar schreeuwt hij het publiek toe met teksten die je verwacht tijdens een punkshow. Kritisch, hard, maar wel met een vleugje humor. Na een ode aan het openbaar vervoer in Den Haag – “the tram here is so sexy” – wordt het nummer “Private Public Transport” ingezet. Deze wordt luidkeels meegezongen door de aanwezigen: “I am waiting on the bus. It says it’s here but never comes!“.
Totale gekte om de vrijdag mee af te sluiten
De laatste band in de grote zaal van poppodium Paard is Soft Play. Het duo ging voorheen door het leven als Slaves, maar veranderde in 2022 hun naam. Twee jaar later werd het eerste album als Soft Play uitgebracht: “Heavy Jelly“. Tijdens de set vanavond horen we vooral tracks van dit album, maar af en toe wordt er een oudje doorheen gegooid. Zoals benoemd is de band dus een duo, bestaande uit Laurie Vincent en Isaac Holman uit Kent. Maar vergis je niet, het tweetal maakt een partij herrie en neem het complete podium in beslag. Isaac staat achter zijn drums en slaat als een beest op de trommels en bekkens. Laurie speelt gitaar en springt, danst en rent over de bühne. Samen schreeuwen ze de longen uit hun lijf. Bij het tweede nummer, “Mirror Muscles“, ligt Laurie al met zijn gitaar bovenop het publiek. Onder hem is een kolkende menigte en een moshpit die geen moment stopt. In het uur dat Soft Play op het podium staat gebeurt er teveel om op te noemen, waaronder iemand die vanaf het balkon op het podium springt. Er zijn continu stagedivers die hun momentje pakken en het wordt gewoon geen enkel moment saai. Soft Play maakt het helemaal waar vanavond!
Rotterdamse sloopkogel gaat door het plafond
De award voor venue met het laagste plafond gaat naar The Grey Space. Als publiek stoot je al bijna je hoofd, laat staan wanneer je op een podium staat. M.U.G. is de perfecte band om hier te spelen, want hun vieze powerpunk zorgt er binnen de kortste tijd voor dat het zweet van de muren druipt. Dit is dan ook een band die hard binnenkomt en in één stuk doorknalt. Wat mooi is om te zien is hoe zanger Timo Croes meteen zijn omgeving scant om te kijken wat voor capriolen hij uit kan halen. Hij wikkelt het snoer van zijn microfoon om een ijzeren balk zodat hij er zelf onder kan gaan staan schreeuwen en probeert zelfs onder het podium te kruipen. Bandgenoot Ruben Middelweerd gaat het betonnen plafond te lijf en gebruikt het als een soort strijkstok voor zijn gitaar. De ingeplande drie kwartier wordt niet volgemaakt; M.U.G. is met een halfuurtje wel klaar, maar maakt zeker indruk.
Vuisten in de lucht met een glimlach
Wat opvalt bij het optreden van The Chisel is vooral hoe rustig het is in de zaal. Dit is toch wel een van de bekendere namen in de line-up van Sniester 2025, maar wellicht is de Britse Oi!-punk net iets teveel een niche. Vooraan in de zaal is in ieder geval meer dan genoeg ruimte om rond te stampen. Het publiek staat in een boogje voor het podium en moshers vliegen van de ene naar de andere kant alsof ze zich tegen de touwen van een boksring werpen. De vuisten worden in de lucht gestoken en er wordt meegeschreeuwd in de microfoon. Zanger Cal Graham steekt die met alle plezier regelmatig in de gezichten van de fans. Hij heeft continu een grote glimlach op zijn gezicht, een heerlijk contrast in combinatie met de boze teksten die hij zingt. The Chisel vliegt door hun set heen en laat iedereen bezweet en met rode wangen achter.
Wil jij dit feest volgend jaar ook meemaken? Sniester 2026 vindt dan plaats op vrijdag 22 en zaterdag 23 mei. Je kunt nu al een blind cat ticket kopen, zonder dat er acts zijn bevestigd. Deze kosten €45,50 en meer informatie vind je op de website van Sniester.