Savage Hands is niet een erg bekende naam, maar misschien komt daar binnenkort verandering in. De post-hardcoreband kwam 7 april met hun tweede EP, getiteld “Rock Bottom”. Zal dit schijfje de doorbraak zijn?
De plaat begint met “Angel Dust”. Een korte maar heftige riff weet je gelijk te pakken. Het couplet is wat rustiger, maar heeft nog steeds een lekkere energie. De drums en basgitaar bieden een groove die je zo het knallende refrein in stuwen. Je wilt vanzelf gaan meezingen. Het tweede couplet zit iets anders in elkaar door de verandering van de drumpartij. Daarnaast wordt het opgevolgd door een korte breakdown. Wat opvalt in deze track is dat veel delen vrij kort zijn. Uitzondering daarop is de brug, waar de tijd wordt genomen om op te bouwen naar een breakdown. Het is een verrassende breakdown, want opeens wordt er gebruik gemaakt van triolen. Het weet je aandacht te pakken en werkt uitstekend.
Het tempo op “Black Clouds” ligt een stuk lager en het klinkt ook iets minder energiek. Het blijft echter een lekker nummer. In het refrein wil je weer meezingen, want de melodie is pakkend. Wel is dit lied iets minder interessant dan zijn voorganger. Ook de breakdown biedt niet veel verrassingen. Een andere band had dit nummer ook kunnen schrijven; het had niet per se Savage Hands hoeven te zijn.
De titeltrack “Rock Bottom” pompt het energieniveau weer omhoog. Weer zo’n korte, maar lekkere, openingsriff leidt ons het couplet in met een lekker tempo. De coupletten zitten interessant in elkaar, want drum-gedreven delen worden afgewisseld met stukken waar juist de gitaarriff het voortouw neemt. Ook de breakdown is pakkend doordat het een variatie op de eerdere gitaarriffs biedt. Zo klinkt het vertrouwd, maar toch ook vernieuwend. En het behoeft haast geen betoog meer, maar het refrein is weer heerlijk aanstekelijk.
Waar in de andere nummers de coupletten juist een vervolg op de openingsriff leken, is dat in “Halo” niet zo. Het couplet staat op zichzelf met een compleet eigen atmosfeer. Het is rustig en ietwat melancholisch en dat is een welkome verandering. Alhoewel de formule die Savage Hands tot nu toe gebruikte goed werkt, zal de luisteraar er op een gegeven toch doorheen prikken. Daarom is de korte gitaarsolo ook zo fijn, want een solo hadden we nog niet eerder gehoord. Hij had zelfs iets langer gemogen. Het lijkt erop dat de band de luisteraar niet wil vervelen door stukken te lang door te laten gaan, maar soms maakt dat het juist iets te kort. Opvallend is dan ook dat de meeste tracks op de EP nog niet eens de drie minuten aantikken.
De afsluiter is “Smile”. De emotie komt goed naar voren in deze track. Vooral in het refrein kun je de pijn in de stem van de zanger horen. Het tweede couplet is gezongen door Maria Lessing van Future Palace. Dat geeft wat extra variatie aan de track. Wanneer de twee zangers dan samen zingen in het tweede couplet klinkt het helemaal te gek. Het is een indrukwekkend einde van de EP.
Savage Hands is goed bezig op “Rock Bottom”. Meezingbare refreinen, pakkende riffs, en verrassende breakdowns: het heeft het allemaal. Het is niet baanbrekend, maar zeker het luisteren waard. Deze band moeten we in de gaten houden!
Beoordeling: 7,5/10
Releasedatum: 7 april 2023
Label: SharpTone Records