Het heeft even mogen duren, maar dan heb je ook wel wat. New Years Day’s “Half Black Heart” is het vijfde schijfje van de formatie, vier jaar na zijn voorganger “Unbreakable” uit 2019. De band, vooral bekend van frontvrouw Ash Costello met het tweekleurige haar, geeft altijd smerige shows met een sexy, gewaagde maar ook sterke uitstraling. Is na deze pauze nog steeds deze sfeer te beleven?
Heftige gitaren trappen deze plaat af. Het nummer “Vampyre” voelt hard en gevaarlijk. Ash Castello zet in en je wordt direct verleid. Zoals de titel van de track suggereert heeft het iets met vampirisme te maken. In die zin van het woord: maligne narcisme. Het is een explosie van bruutheid en de toon wordt voor deze plaat duidelijk gezet. Deze opener wordt opgevolgd door “Half Black Heart“, de titeltrack van de plaat. Dit nummer heeft iets nostalgisch, want hij zou zo van een vorige plaat kunnen komen. De wijze waarop de riffjes zijn samengesteld en de overgangen voelen zo goed als direct bekent aan. De screams zijn top en vol hevigheid. Het is duidelijk dat New Years Day een missie heeft: complete escalatie.
“Hurts Like Hell” heeft een heerlijk iconisch riffje. De synergie tussen leadgistarist Nikki Misery en gitarist Jeremy Valentine is simpelweg super. Ook moet het kunnen van Brandon Wolfe, bassist, niet worden onderschat. Vaak kan op een heavy plaat de gitaren de boventoon van een track hebben, maar hier is dit verre van de waarheid: Wolfe wordt gehoord.
Als één ding zeker is, is dat “Half Black Heart” best wel in het teken staat van relaties en/of leugens, in de slechte zin van het woord. “Vampyre” trapte zo al een beetje af, maar ook “Secrets” en “Bulletproof” halen zeker dit thema aan. Hoe “Secrets” spreekt over dubbele of drievoudige levens die worden geleid, snijdt “Bulletproof” het thema aan van een partner met losse handjes, waarbij dit nu na enige tijd duidelijk wordt.
Bij zulke thema’s hoort natuurlijk ook kracht. Costello schreeuwt haar longen eruit op “Fearless“. Deze track bevat ook wat elektronische geluiden links en rechts. Dat zorgt er wel voor dat het net wat experimenteler aanvoelt. Wederom een lekker hard nummertje. Een wat ’trekkendere’ track is “Burn It Down“. De kracht zit er niet heel erg in, maar het sleept je als het ware mee. Deze sound vinden we ook wel terug in “Enemy“, maar de gitaren van Misery en Valentine zetten hier meer aan, waardoor het toch weer wat agressiever overkomt.
Een van de hoogtepuntjes op de plaat is toch wel “Believe“. Een oorwurmpje. Bij de introductie word je aandacht al direct geprikkeld, want er komt een lekker stukje ‘oh-ho-oh-ho’ naar voren. Dit zelfde stukje horen we ook weer in het refrein. Iets wat je gelijkt dus héérlijk mee kan lopen blèren. We sluiten af met een track die erg duister opent. “Creature of Habit” is heel luguber. De vocalen van Costello leidt het in, waarna vervolgens de instrumenten zich erbij voegen. Waar je eerst gefocust blijft op haar stem, krijgen daarna heavy riffjes en bijna solo’s ook wat ruimte.
“Half Black Heart” is degelijk. Elke track is exact wat je verwacht en hoopt van een nummer, maar je wordt nergens écht omver geblazen. De passie in iedere track is wel heerlijk en dit vijfde studioalbum van New Years Day is weer een mooie toevoeging in hun collectie.
Beoordeling: 7/10
Releasedatum: 1 maart 2024
Label: Century Media