Met “I Feel The Everblack Festering Within Me” laat Lorna Shore merken dat het hoogtepunt nog niet behaald is. De band heeft al hoogtes bereikt die niet vaak gehaald worden door bands binnen het deathcore-genre, maar toch lijken de heren uit New Jersey klaar te zijn voor een grotere bekendheid.
Het geluid van Lorna Shore is niet moeilijk om te herkennen. De vocale acrobatiek van Will Ramos, de veel aanwezige blastbeats van Austin Archey en de orkestraal klinkende melodiepartijen maken samen een geluid wat Lorna Shore uniek en stijlvast maakt. Lorna Shore gaat op “I Feel The Everblack Festering Within Me” door in richtingen die we kennen van de band, maar het voelt niet aan alsof er geen groei in de capaciteiten en songwriting van Ramos en consorten zit.
Er zijn drie singles uitgebracht van dit album; “Oblivion”, “Unbreakable” en “Prison Of Flesh”. De drie nummers beslaan de volledige variatie van Lorna Shore en zijn een goede representatie van het album; aan de ene kant vallen de nummers binnen het bekende kader van de band, terwijl ze aan de andere kant duidelijk op de grondvesten van verschillende extreme genres gebouwd zijn. Thematisch gaan de nummers verschillende kanten op, waardoor de sfeer die wordt neergezet ook met de track verschilt.
“Oblivion” is meer een typische deathcore track met snelle passages afgewisseld met een paar lompe breakdowns. De lyrics gaat over een van de tegenwoordig meest aanwezige bronnen van doemdenken: het klimaat en hoe de mensheid dit voor zichzelf verpest heeft. De heren van Lorna Shore laten hun sterke mening hierover weten: “We only know how to burn the forest, stain the ocean”.
“Unbreakable” heeft bijna wat weg van metalcore met erg aanwezige hooks in de melodielijnen. Dit nummer gaat een positievere en motiverendere kant op. In plaats van inspiratie putten uit huidige of toekomstige doemscenario’s is het thema van doorzetten en standvastigheid gepakt. Of zoals Lorna Shore dat verwoordt: “We grow, from the depths we will ascend. We know we are unbreakable”.
“Prison Of Flesh”, tevens de opener van het album, heeft meer weg van black- en death metal. Het razende tempo is meer een constant element in dit nummer met zowel technische solostukken als dissonante klanken. Deze track gaat over een heersende dementie in de familie van Ramos, die naast het uitvoeren van de vocalen ook het schrijven van de teksten op zich heeft genomen. Een sterk voorbeeld van dit onderwerp is de tekst: “Breaking me down, grasping at my neck. Playing with memories, all I am is fucking sick. I cannot breathe inside this hell”. Ook de titel van het album is één van de zinnen uit dit nummer.
Met “I Feel The Everblack Within Me” laat Lorna Shore merken waarom de band de koning van de deathcore is Toch is te voelen dat de band zeker nog in staat is te leren van eerdere releases en feedback en te groeien als band. De plaat voelt qua geluid als een overtreffende trap op wat we kennen. Grotere melodieën, lompere breakdowns en nog brutere vocalen. Contrasterende geluiden, die alleen maar groter lijken doordat ze naast elkaar zijn neergezet.
De band heeft een unieke sound en “I Feel The Everblack Within Me” heeft een variatie die niet veel te horen is binnen het genre. Lorna Shore laat horen waarom de band, als artiest in een ontoegankelijk genre als deathcore, een headlineshow in de AFAS Live zeker kan neerzetten.
Beoordeling: 9/10
Releasedatum: 12 september 2025
Label: Century Media Records