De posthardcoreband L.S. Dunes heeft nogal een line-up. Met leden van Circa Survive, My Chemical Romance, Coheed and Cambria en Thursday, bestaat de band uit echte veteranen. Maar dat is nog geen garantie voor goede muziek – zelfs de beste breister laat immers wel eens een steekje vallen. Hoe zit dat op “Violet”, het nieuwe album van deze supergroep?
Er wordt in ieder geval op een unieke manier geopend. Zanger Anthony Green zingt voor driekwart minuut helemaal in zijn eentje een trage, melancholische melodie. Hij heeft een karakteristieke stem die niet door iedereen wordt gewaardeerd, dus dit is een gewaagde keuze. Maar als je wel van zijn geluid geniet, is het betoverend – toepasselijk voor dit nummer, want het heet “Like Magick”. De track is wat repetitief qua melodie, maar het stoort niet doordat afwisseling in de instrumentatie het verfrissend houdt. Deze opener lijkt vooral bedoeld om je mee te slepen in dat telkens herhalende motief.
We gaan al snel door met “Fatal Deluxe” en “I Can See It Now…”, die iets – maar niet veel – heavier en chaotischer zijn. Zeker de eerstgenoemde is chaotisch: je kan niet echt voorspellen waar de riff heen gaat, en verschillende instrumenten spelen ieder hun eigen melodie. Dat geldt ook voor “I Can See It Now…” , maar dan in mindere mate. Deze complexe, overlappende riffs zijn kenmerkend voor dit album, want ook in latere nummers komt het steeds weer terug. Voor sommige luisteraars is de gelaagdheid misschien iets te overweldigend, maar als je gewend bent aan progressieve muziek klinkt het aangenaam complex. Toch moet je ook dan toegeven dat de liedjes er wel iets minder pakkend door worden en slechter in je hoofd blijven hangen.
Dat geldt gelukkig niet voor alle tracks. Bijvoorbeeld de opener “Like Magick”, maar ook “Machines” is aardig pakkend. Het opent met een simpele drumbeat en een baslijn. Dat geluid doet dienst als een kapstok waaraan je de gevarieerde gitaarriffs die eroverheen spelen kan ophangen. Het is een mooie mix van simpliciteit en complexiteit. “Paper Tigers” heeft ook iets van de simpliciteit die we konden horen op “Past Lives”, het debuutalbum van L.S. Dunes. Als Green hier niet zo ontzettend hoog zong, zou dit een echte meezinger zijn geweest.
L.S. Dunes lijkt op “Violet” de luisteraar uit te willen dagen met complexe riffs die tegelijk gespeeld worden. Dat heeft een cool effect, maar zorgt er ook voor dat de melodieën moeilijk te volgen zijn en minder goed blijven hangen. Ondanks dat alles blijft het lekker om naar te luisteren. Maar het wordt gewaardeerd op een andere manier. Waar “Past Lives” een aanrader was voor fans van My Chemical Romance, is “Violet” juist een aanrader voor fans van math en progressieve rock. Niks mis mee, maar misschien niet wat fans hadden verwacht van L.S. Dunes.
Beoordeling: 7/10
Releasedatum: 31 januari 2025
Label: Fantasy Records / Concord Records