Al in de vroege jaren negentig zette Korn zich op de kaart door het mixen van nu-metal, hiphop en elektronische funk. Tijdens de schrijf- en opnamesessies van “Requiem” kreeg zanger Jonathan Davis tegenslag na tegenslag. Zijn leven kwam in een neerwaartse spiraal en hij stortte elke druppel van zijn verdriet in het album. Dit in een vergeefse poging om het onverwerkbare te verwerken.
Het laatste Korn album, “the Nothing” uit 2019, werd bestempeld als de donkerste plaat uit hun geschiedenis. Maar gezien het zwarte gat waarin Davis zich verkeerde, zou “Requiem” ook heel duister kunnen worden. Het herstelproces begint met het openingsnummer “Forgotten”. Een typische Korn-sound komt je tegemoet: groove gitaren en dissonantie met teksten die draaien om pijn en vervreemding. “Let the Dark Do the Rest” klinkt veel energieker dan zijn voorganger: teksten als “you make me sick” worden geschreeuwd, terwijl de drum duidelijk meer aanwezig is. Het heeft ook iets gothics, waardoor het nummer net zo goed al in 2004 uitgebracht had kunnen zijn.
“Start the Healing” is een titel die serieus genomen moet worden: hoe verwerk je iets onverdraaglijks? De gitaren klinken zwaar en laag en de melodieën hebben iets catchy. Halverwege wordt er opgebouwd naar een minibreakdown, waar het stemgebruik ook ruwer wordt. Desondanks het heftige thema, een lekkere beuker! Een andere weg wordt ingeslagen in “Lost In The Grandeur”. Instrumentaal is het metalcore-georiënteerd, maar qua stemgebruik rustig en gecontroleerd. Het heeft zelfs wat weg van Limp Bizkit’s “Still Sucks”. Ook “Disconnect” is anders qua vibe. Het voelt als atmosferische thrash, maar dan op een gangbare manier. Bijzonder is het niet, maar het luistert lekker weg. Tot het laatste gedeelte van de track waar het rauwer wordt en je even twijfelt of je niet naar Ill Niño zit te luisteren.
Op het laatste gedeelte van het schijfje is “Hopeless and Beaten” te vinden. Het nummer is een knetterharde doommetal-track met een grunge invloed. De gitaarriffen zijn pakkend en opvallend is het dat er een achtergrondkoor te horen is. Naast “Start the Healing”, is “Penance To Sorrow” echt een typische Korn-track. Het bevat alle ingrediënten die je wilt: het is catchy, hard geschreeuw, rustige cleans en emotionele teksten. Een prima nummer om mee te schreeuwen tijdens concerten of wanneer je in de file staat.
Korn laat met “Requiem” zien dat ze nog altijd mee doen en de liefde in de muziek niet verloren zijn. Hoewel vele nummers van hetzelfde kaliber zijn, is dat niet zo heel erg. Of de mannen met dit schijfje een horde nieuwe fans binnenslaan? Misschien. Maar voor de oude vertrouwde Korn-fans is het album zeker de moeite waard.
Beoordeling: 7.5/10
Releasedatum: 4 februari 2022
Label: Loma Vista