Het is donderdag 21 juli 2022. Na een week van snikhete temperaturen is het tijd om het vandaag nog wat heter te laten worden: The Hottest Band In The World staat deze avond in Ziggo Dome. Dit zou de allerlaatste show van de allerlaatste Europese tour van KISS moeten zijn.
Op weg naar Ziggo Dome zie je over de hele ArenA Boulevard mensen rondlopen van allerlei leeftijden met KISS shirts uit verschillende tijdperken. Het is duidelijk dat KISS ondertussen een breed publiek trekt met één overeenkomend kenmerk: ze zijn onwijs enthousiast voor deze avond. De zaal is al volledig ingericht met allerlei attributen voor KISS: vier meter hoge standbeelden, atletiekringen, meerdere spandoeken en gigantische LED-panelen aan het plafond.
Om kwart voor acht begint het voorprogramma The Last Internationale. Het is een rockband uit New York die zich met hun muziek richt op protesten en het aanvechten van verschillende sociale systemen waar ze tegen zijn. Als je over de band leest verwacht je dat ze het podium afbreken. Helaas staat deze avond het geluid slecht afgesteld en versta je weinig van de stem van vocaliste Delila Paz. Ook de rest van de instrumenten klinken wat minder lekker in de grote zaal. Dit neemt niet weg dat de band ontzettend bezig zijn om hun talent te laten horen. Aan het enthousiasme van de muzikanten ligt het zeker niet! The Last Internationale doet hard zijn best en heeft zeker een vibe die passend zou zijn bij deze avond, maar krijgt ondanks de redelijk volle zaal het publiek niet volledig warm.
Iets na negenen is het dan zo ver: de heren van KISS betreden het podium. Dit doen ze natuurlijk niet zomaar: onder luid gejuich en de track “Detroit Rock City” valt het doek en wordt het vuurwerk ontstoken. De mannen zakken op plateaus van boven het podium naar beneden, met vuurwerk op de achtergrond. Het publiek wordt laaiend enthousiast en zingt direct mee.
Zanger Paul Stanley geeft aan dat vanavond oud, ouder en het oudste materiaal gespeeld wordt: tracks zoals “Calling Dr. Love”, “Nowhere to Run”, “Say Yeah” en “Deuce“. Gene Simmons, Paul Stanley, Eric Singer en Tommy Thayer hebben naast hun muzikale talenten ook de mooie eigenschap om hun publiek te betrekken bij de show. Ze reageren op ze door hartjes te maken, tegen ze te praten en plectrums te gooien.
De schrale stem van Stanley haalt nog steeds de hoogtes van de tracks en klinkt ijzersterk. Tijdens de track “Lick It Up” bewijst Simmons ook maar weer dat zijn tong nog volop zijn trademark is: hij hangt er te pas en te onpas uit. De visuals en special effects tijdens de gehele show zijn om over naar huis te schrijven. De live beelden op de schermen zijn haarscherp en afwisselend met historische beelden uit voorgaande shows.
Elk bandlid krijgt zijn moment om te schitteren. Tommy Thayer speelt een uitgebreide gitaarsolo met vuurwerk en ontploffende ruimteschepen op de achtergrond en in de lucht. Drummer Eric Singer geeft een uitgebreide drumsolo op een verhoogd platform, waarbij hij het publiek nog even voor de gek houdt. Aan het einde van de show speelt Singer nog de track “Beth“, alleen en op de piano. Natuurlijk heeft Gene Simmons ook een uitgebreid solo moment. Tijdens de track “God Of Thunder” spuugt Simmons bloed en gaat de lucht in op zijn platform. Hij doet op dat moment duidelijk de bijnaam “Demon” eer aan.
Tegen het einde van de show is het tijd voor Paul Stanley om de trukendoos uit de kast te halen. Hij vertelt dat Amsterdam als thuiskomen voelt en om zich nog meer thuis te voelen, wil hij in het publiek staan. Stanley vliegt met zijn platformschoenen in een ring over het publiek heen, als een echte Lord of the Rings, om daar vervolgens twee tracks te doen, waaronder: “I Was Made For Lovin’ You“.
KISS is een band die je één keer in je leven gezien móet hebben. Helaas was, als het goed is, dit je laatste kans in Europa. KISS is een band die over the top is, maar doordat ze zó steengoed zijn komen ze daar nog steeds mee weg. De band laat zien dat hij een ijzersterke show neer kan zetten door de onwijs goede muzikanten die het zijn, allemaal met hun eigen talenten en eigenaardigheden. Mócht de band toch ooit nog terugkomen naar Europa, zijn wij zeker weer van de partij!