Twee verschillende stijlen én talen komen samen in de elektropop van Vlaamse act Oscar and the Wolf en de Franstalige rap van Brusselaar Roméo Elvis. De twee mannen begonnen te jammen na een etentje, waaruit een samenwerking ontstond. Met het album “Jardin”, die het licht zag op 12 december 2025, leveren de twee een dynamisch werk waarop twee muzikale werelden organisch met elkaar versmelten.
“Jardin” begint op heerlijke wijze met “Lose My Baby”. Deze song heeft die dromerige, nostalgische sound die typerend is voor Oscar and the Wolf, het project van Max Colombie, met betoverende synths. Het had perfect op een van Oscar and the Wolf’salbums kunnen staan, maar de toevoeging van Roméo Elvis voegt een net iets ander smaakje toe. De combinatie kleurt al direct erg mooi samen. Max Colombie’sEngelstalige refrein en Elvis’ zangerige rap reflecteren allebei op een relatie die op inklappen staat, waarbij de overpeinzingen van de twee in elkaar overvloeien. Knap is hoe het nummer ondanks de weemoedigheid toch dat dromerige randje behoudt waardoor je jezelf aan de mood van het nummer kunt overgeven zonder te veel in somberheid te vervallen.
Na dit verbluffende staaltje melancholie slaat de sfeer op de EP lichtelijk een andere richting uit. Waar het eerste nummer meer een Oscar and the Wolf nummer was, schuurt “Chargé” meer tegen de dance aan. Met broeiierige beats en een koortsachtige tekst over onder invloed zijn, roept deze dansbare song het gevoel op alsof je in een rokerige nachtclub of zwoel dakterras staat. Hoewel de zomer nog ver lijkt, is het zomergevoel op deze plaat volop aanwezig.
Ook “Bon Sens” en “M’en Ballec” hebben een hoog dansgehalte. Vooral op “Bon Sens” werkt de combinatie tussen de twee artiesten wonderwel. Het Engels en Frans wisselen elkaar op natuurlijke wijze af, onder begeleiding van een opzwepende beat en dance-achtige melodieën.
“M’en Ballec” is vooral een lekker bijtend nummer die op laconieke wijze een middelvinger opsteekt naar haters. Tegelijkertijd pleiten de twee voor het meer samenbrengen van de Vlaamse en Waalse gemeenschappen door je ‘de beste Belgische crossover’ te bieden. Op muzikaal gebied is het meer een leuk tussendoortje en geen uitschieter, maar de energie op dit nummer gaat hard. ‘M’en bats les couilles’ betekent zoveel als ‘het maakt me geen zak uit’, en die boodschap komt luid en duidelijk door.
Ook op “Fading Into You”, “Ceiling” en “Closer (Monet)” smelten elektropop en dansbare hiphop samen tot een vloeiend geheel, waarbij de beats, raps en licht geautotunede zanglijnen zo glad zijn als boter. Op afsluiter “Crocodilla” laat Roméo Elvis nog even extra horen een enorm begenadigd rapper te zijn die wat meer bekendheid in de Nederlandstalige scene zou mogen genieten.
Wat voornamelijk op deze plaat te horen is, is hoeveel lol de twee hebben gehad bij het maken ervan. De persoonlijke en muzikale chemie spat ervan af, en dat werkt aanstekelijk. Het bestaan van dit duo voelt geheel natuurlijk en vanzelfsprekend aan, en de wisselwerking tussen de twee talen voelt niet als een ongebruikelijke tegenstelling, maar meer als een leuke troef.
Voor liefhebbers van de muziek van Oscar and the Wolf zijn “Lose My Baby” en “Closer (Monet)” het geschiktst. Als je zin echter hebt je muzikale horizon wat te verbreden en je te laten verrassen, biedt ook de rest van de plaat een zwoele, frisse bak energie. Over het algeheel genomen voelt “Jardin” meer aan als een zomerse release, maar dat is zeker niet erg. Dat maakt het namelijk het ideale plaatje om je energielevels in de wintermaanden een beetje op peil te houden. De beste Belgische crossover? Het komt er in elk geval zeer dicht bij in de buurt! Hier mogen er zeker meer van komen.
Beoordeling: 7/10
Releasedatum: 12 december 2025
Label: Uforia / OATW / Strauss Entertainme