INTERVIEW: Donna Blue’s Danique van Kesteren

donna blue band photo 2024

Het duo van Donna Blue brengt begin maart hun nieuwe plaat “Into the Realm of Love” uit via Snowstar Records. De tweetalige band met een flinke jaren ’60 vibe heeft ondertussen een naam voor zich weten te maken ver buiten de grenzen van Nederland. Wij spraken met frontvrouw Danique van Kesteren over het schijfje, het succes in onder andere Frankrijk, het ontstaan van de band, de tourplannen en meer!

Goed, maar druk. Het is nog tweeënhalve week tot het album uitkomt. Het is een lange aanloop met alles wat je nog wilt regelen. We hebben op de avond van onze release ook een show. Daar zijn we ook erg veel voor aan het repeteren. Het is dus een ontzettend drukke periode, maar wel ontzettend leuk.

De plaat is natuurlijk al af, maar het zijn met name de dingetjes erom heen. Wat wordt bijvoorbeeld de setlist van de show? Hoe gaan we het podium aankleden? Hoe wordt dit een eenheid met het album? Je denkt na over outfits, styling, posters, interviews en ga zo maar door. We zijn ook druk bezig geweest met het bewerken van videoclips. Er komt echt veel bij kijken. Het is een soort totaalpakket want we doen echt alles zelf. Je moet van vele markten thuis zijn in de laatste weken.

Zeker. Toen we hier net mee begonnen had ik geen weet dat er zoveel… Nou ja, je weet wel dat er veel bij komt kijken, maar niet dat er zoveel in jezelf zit. Je leert een hoop, maar je kan ook een hoop. Als je een band wilt runnen, heb je eigenlijk heel erg veel banen. Daar word je wel steeds beter in. We zijn nu een aantal jaar bezig en het gaat steeds soepeler gelukkig.

Bart en ik zijn een stel. Wij hebben echt al ontzettend lang verkering en toen wij tien jaar een relatie hadden, had ik een liedje voor hem geschreven. Hij zit al heel lang in de muziekindustrie. Ik had zin om gewoon een keer een lied te schrijven en het hem te laten horen. Toen vond hij dat echt ontzettend leuk. Hij stelde voor om een keer samen muziek te maken en zo geschiedde eigenlijk. Ik denk dat dat de manier is waarop wij samen zijn gekomen als een groep. We hadden een nummer online gezet en toen vroeg iemand of we een keer wilde komen optreden. Toen hebben we bandleden erbij gezocht en zijn we gaan optreden. De bandleden verwisselen wel door de jaren heen, maar het gaat nog steeds goed!”

Nee dat was echt een cadeautje voor hem en het was nog geen nummer in een specifieke stijl. We zijn erna heel erg gaan nadenken over wat we met ons tweeën willen maken. We zijn best geïnspireerd door filmsoundtracks, dus we wilden ook een vrij specifieke soort muziek gaan maken. Daarmee wilden we ook onze krachten samen voegen. IIk ben eigenlijk een fotograaf van beroep. Hij is muzikant, bijvoorbeeld ook voor media. Hij heeft ook zijn eigen studio. We zochten iets waarbij we in het midden konden ontmoeten en samen iets konden maken. Eigenlijk een soort kunstproject waarbij we samen eraan kunnen werken en ons ei erin kwijt kunnen. We zijn veel bezig met alles eromheen. Zoals ik net eigenlijk al zei: de videoclips en het ontwerpen. Dat komt ook wel omdat ik heel visueel ben. Maar het is dus wel een totaalding.

We luisteren allebei veel naar oude muziek. Ook veel jaren ’70. Muziek die je maakt is eigenlijk een totaalplaatje van al je invloeden die je hebt gehad. We hebben beiden een beetje dezelfde invloeden om dat we zolang samen zijn. Daarnaast kijken we dus ook dezelfde films, maar we vinden ook dezelfde muziek mooi en luisteren dat dus ook. Ik denk omdat we die oude invloed hebben, we ook in die oude songstructuren zijn gaan werken. Je luistert dus met de intentie van ‘goh hoe deden ze dat vroeger dan, wat voor microfoons gebruikten ze, hoe zetten ze een nummer in elkaar, als je met modulatie wilt werken hoe losten ze dat vroeger op en wat voor instrumenten gebruikten ze’. Een beetje op die manier zijn we in deze stijl gerold. Het komt écht uit onszelf.

Jawel, maar we leven ook in het nu. Het fijne daarvan is dat als we iets willen opnemen, in onze woonkamer we een microfoon kunnen neerzetten en dat direct op de computer kunnen opnemen. We zijn niet super puristisch. We nemen bijvoorbeeld niet alles op een analoge tafel op. We werken heel snel en gaan direct in de mix. De sound is voor ons heel belangrijk dus het is in die zin ook wel voor ons belangrijk dat we op een moderne manier kunnen werken. Maar dat gezegd hebbende willen we wel kijken naar wat voor reverb ze destijds gebruikten en hoe lang was dit, hoe zat hun orkest in elkaar etc. Wij gebruiken namelijk ook veel strijkers. We houden er zeker rekening mee, maar het is ook muziek van nu. Het is niet 100% vintage. Het gaat ook over onderwerpen van nu. Het is een soort taart of sandwich met dingen van toen en van nu.

In 2022 hebben we inderdaad ook een plaat uitgebracht, ‘Dark Roses’. Toen hadden we ook bijna alles zelf gedaan, maar op een gegeven moment merkten we allebei dat het best wel moeilijk is om je zelfvertrouwen vast te houden. We wilden het heel graag met iemand anders afmaken en dat iemand anders het nog zou aanraken. Toen hebben we met Jasper Geluk, een producer, het afgemixt in zijn analoge studio. Dit was een superleuk en bijzonder proces. Daar hebben wij ook veel van geleerd. Als je een bepaalde treatment van één nummer dan bijvoorbeeld over de hele plaat doet, ondanks dat ieder nummer wel een andere stijl heeft, kan het toch een geheel worden. Nu met het tweede album wilden we vooral dat het heel leuk bleef. We wilden niet te lang hangen in het proces en erop vertrouwen dat wat we deden goed was. We hebben veel speelser en experimenteler ‘Into the Realm of Love’ kunnen maken. We hebben nog steeds wel wat hulp hier en daar gehad van de drummer en de bassist die voor ons hebben ingespeeld. Voor de rest is het deze keer wat losser en speelser gegaan. Een debuutalbum is spannender, want je wilt dat het perfect is. Nu is de druk ervan af.

Op dit moment touren we met onze bandleden. Live spelen we met een band en niet alleen ons tweeën. We hebben een drummer, bassist en iemand die gitaar en keys speelt. We hebben ook een geluidstechnicus. Zij konden ons nu ook met de opnames helpen. We hadden het geluid al helemaal uitgedacht digitaal en we hebben gevraagd of zij dit wildem inspelen. Dan krijg je toch een betere dynamiek.

In Nederland zit de muziekscène zo in elkaar dat je eigenlijk wel altijd in meerdere bands zit. Zeker als je van muziek wilt leven. Je moet hard eraan trekken of erg groot zijn. In de indie-wereld moet je verschillende projecten doen. We hebben via-via deze muzikanten leren kennen. Je speelt een paar keer samen om te kijken of er een klik is. Diegene moet dezelfde referenties hebben en snappen waar we mee bezig zijn. Tot nu toe is dat goed gelukt! Ze passen bij de muziek die wij maken.

Ik weet niet of we heel lang hebben overwogen welke nummers we zouden uitbrengen als singles. Het voelde gewoon heel goed omdat we voelen dat ze iets hebben wat bijvoorbeeld andere niet hebben. ‘Fantasy Girl’ heeft een pakkend refrein wat in je hoofd kan blijven zitten. ‘Aphrodite’ is ook een lekker upbeat nummer en het is een duet. Dat is denk ik ook goed voor de beeldvorming dat we het met zijn tweeën doen. Er zit niet een grote formule achter. Iedereen in ons team vond dit coole nummers.

Dat de plaat in het verlengde ligt van ‘Dark Roses’. Voor mijn gevoel gaat het dieper onze niche in. We gaan iets meer experimenteren met synthesizers. We schrijven ook wat meer over dingen die aan de hand zijn in de wereld. Het is een mooie, diverse reis.

Nee, zeker niet. Het is op het festival Grasnapolsky. Het is een festival in het Noorden van het land (Scheemda) waar beginnende bands en onbekende acts een kans krijgen om te spelen. Het is een unieke line-up. We hebben er één keer eerder mogen spelen. Het is een heel betaalbaar festival. We waren gevraagd om te spelen en het kwam toevallig overeen met onze albumreleasedatum. Dus daardoor is het voor ons wel een speciale show waar we de nieuwe nummers kunnen laten horen.

We hebben nu al een paar keer gerepeteerd. ‘Mains De L’Amour’ heb ik het meeste zin in, die in de repetitieruimte lekker werkte.

Ik schrijf de teksten. Ik ben zelf dol op Frans. Het is lastig om het te leren als je niet in een Franse omgeving bent. Ik vind het heel erg leuk om met woorden te spelen en zoek dus ook vaak op hoe zij iets zeggen in het Frans. Als ik een Franse film kijk en zij iets moois verwoorden of wanneer ik een gedicht lees wat ik erg mooi vind, schrijf ik dat op. Daar probeer ik dan mee te gaan vlechten. Ondertussen is het een leerproces en neem ik dit door met iemand waarvan de moedertaal Frans is. We schrijven eigenlijk eerst de muziek en dan luisteren we en kijken we welke taal erbij hoort. Frans is ritmisch een heel andere taal, dus het moet passen bij het nummer. Soms hoor je dat het simpelweg Frans moet worden. Dat is de magie van iets maken. Het is alchemie en je weet niet altijd hoe het werkt. Ineens is het er.

Het verhaal is niet heel spannend. We kregen een bericht met: ‘jullie zijn uitgekozen om in zijn radioshow gedraaid te worden’. Hij zei allebei onze namen en dat hij het een ‘very interesting song’ vond. Het is bizar dat Elton John je naam zegt en je nummer kent. Het was heel bijzonder.

Nee geen idee. Ik denk zoals andere mensen achter muziek komen. Je komt het tegen en denkt interessant. Het klinkt super ver maar je moet niet onderschatten wat een algoritme of een streamingsdienst als Spotify kan doen. Soms komt je nummer net in een goede playlist. Je moet maar net geluk hebben.

Het is dus best lastig, want wij luisteren natuurlijk niet zoveel moderne muziek. Het is best lastig om een artiest te noemen die nog leeft waarmee we willen samenwerken! Het lijkt me wel super cool om samen te werken met Don Melody Club. Het is een Nederlandse band. Zijn muziek doet me denken aan Ramses Shaffy. Hij is natuurlijk ook een jaren ’60 artiest. Zijn nummer ‘Pastorale’ met Liesbeth List is heel erg tof. Het lijkt me een geinige combinatie. Ze hebben een heel cool nieuw album net uitgebracht.

Zeker, we hebben veel kunnen touren door Europa zelf en als een voorprogramma. We hebben ook in Nederland shows gedaan, op het randje van corona. Dat was niet helemaal lekker, maar het was alsnog heel leuk om mee te touren. We hebben wel heel erg veel zin om het weer te doen. We hebben hele leuke shows klaar staan. We gaan voor het eerst naar Zweden en Denemarken. Ik denk dat het heel erg cool gaat worden.

Voor iemand met een slecht geheugen is dit een heftige vraag! We hebben wel een hele coole show gespeeld op een Frans festival: Rock An Seine. Het is een super groot festival, waar we vorig jaar zijn uitgenodigd. Ons album wordt best wel veel gespeeld op de Franse radio: radio FIP. De programmeur van het festival vond ons heel erg leuk. Het was te gek om daar te mogen spelen. Nadat we klaar waren konden we zo achter het grote podium langs lopen waar toen Nick Cave stond. We stonden ook in een VIP area, ik was echt blown away.

Ja en nee. Ik vind het spannend om Frans te zingen in Frankrijk, maar ik voel me ook heel erg gesteund. We worden op de radio daar natuurlijk wel heel erg veel gedraaid. Hier in Nederland helemaal niet. Dan denk ik bij mijzelf: ‘daar begrijpen ze onze muziek wel en onze stijl’. We voelen ons daar heel erg welkom.

Het valt onder een vrij obscuur genre. Het is chamberpop. Het is jaren ’60 popmuziek met het gebruik van veel orkestrale arrangementen. We halen veel inspiratie uit soundtracks van films uit de jaren ’60 en ’70. Er zit ook wat psychedelica in. Als je het eenmaal luistert kan je erin gezogen worden.

Kom naar onze tour! We hebben heel erg veel zin om onze plaat te laten horen! We kijken er naar uit om een mooie show te geven!”

Donna Blue speelt komende tijd onder andere shows in Scheemda, Groningen, Rotterdam, Utrecht en Amsterdam. Kijk voor het volledige tourschema op de website van Donna Blue. Het tweede studioalbum “Into the Realm of Love” van de formatie is vanaf 8 maart 2024 te beluisteren via de bekende streamingsdiensten.