INTERVIEW: Charlotte Wessels

Charlotte Wessels promo photo 2024

Op 20 september 2024 brengt Charlotte Wessels, de voormalige zangeres van Delain, haar nieuwe plaat uit: “The Obsession“. Een releaseshow en Europese tour met VOLA staan ook al op de planning. Wij spraken met de zangeres over de nieuwe plaat, al deze plannen en meer!

Goed! Het is hectisch, dat wel. We zitten volop in de voorbereidingen. We hadden een verrassingsrelease van ‘The Crying Room’. We zijn bezig met de merch, de live shows, de tourvoorbereidingen. Hectisch, maar goed.

Dat was goed. Sterker nog de video voor ‘The Crying Room’, dat is een lyrics video, de beelden die daarbij te zien zijn, zijn daar opgenomen. We hebben het direct helemaal efficiënt ingestoken: eerste festival, het nummer voor de eerste keer gespeeld en dan direct op video.

We zijn nu ook ons hele systeem aan het klaarmaken. Hiervoor hebben we ook een paar shows gedaan, maar toen hebben we heel veel gehuurd. Nu had het echt zin om alles zelf te hebben, want anders betaal je je ook blauw aan de huur daarvan. Dus we gingen echt op pad met gloed nieuwe in-ear monitorsystemen en mixers en stageblokjes en alles. Het was heel fijn, want alles werkte en het was weer de eerste echte keer op een festival.

Het was een heel mainstreamfestival, dus dat was ook wel weer gek dat je niet op een festival staat waarbij je zoiets hebt: ‘iedereen kent ons hier‘. Dus het was op een hele hoop niveaus supernieuw! Voor een eerste show was het wel echt goed, maar het was wel echt spannend!

De reacties waren eigenlijk heel goed. We zijn begonnen met ‘The Exorcism’ wat niet een hele typische eerste single is, dat was best wel een slow-burn. Maar desalniettemin was ik heel blij met de reacties. Het is ook een nummer dat dichtbij me staat, dus daar was ik heel blij mee. Hetzelfde eigenlijk bij ‘Chasing Sunsets’. Er waren een paar mensen die begonnen te stuiteren bij ‘Dopamine’, want roze is niet metal… Maar dat zijn dan ook wel weer van die opmerkingen waar ik NIET wakker van lig.” -Lacht

Eigenlijk ben ik tot nu toe heel blij met de ontvangst van de plaat. Ik ben heel benieuwd hoe het straks gaat zijn als het compleet uit is.

Nou het leukst was ‘Dopamine’ wel! Gewoon omdat we in een ballenbak konden zitten, taart konden eten. Dat was erg vermakelijk! Maar ik heb ook heel erg genoten van zowel ‘The Exorcism’ als ‘Chasing Sunsets’, wat een dubbele shoot was. We hebben die in twee dagen overlappend met elkaar geschoten.

Zeker, zeker! Dat was een heel heftig project, maar heel gaaf. Ook echt een fijn team.

Het was niet zo bewust als: ‘ik vind het belangrijk om over deze thema’s te schrijven en ik ga er een album over maken’. Zo’n proces gaat eigenlijk in een paar stappen. Als ik ergens diep in zit, een bepaalde angst ofzo, dan is er bezig mee zijn door middel van muziek het beste wat helpt. Dat is misschien heel egoïstisch op een bepaalde manier. Het werkt wel heel erg. Vervolgens is dan altijd de vraag: ‘ik heb dit gemaakt, wil ik dit nu ook publiekelijk maken?’ Dan heb je die keuze gemaakt. Vervolgens ga je dan zo’n plaat samenstellen en denk je: ‘welke nummers komen daar allemaal op?’ Het was eigenlijk pas in februari van dit jaar dat ik er achter kwam dat ik niet een concept-album heb willen schrijven, maar eigenlijk heeft het wel een héle duidelijke rode draad.

Omdat het bij mij ook een beetje van mijn OCD [obsessieve-compulsieve stoornis] vandaan komt. De laatste keuze is dan vervolgens: ‘maak je dat expliciet of niet’. Daar heb ik lang over nagedacht en ook wel met mensen over gepraat. Het voelt ook kwetsbaar om er over te praten. Ik vind het zelf soms zo lastig dat er op bepaalde dingen een taboe is, zoals bijvoorbeeld medicijn gebruik waar ‘Dopamine’ over gaat. En daar kwam dus vervolgens die bewuste keuze van ‘begin dan bij jezelf, zeg het dan wel’. Na al die eerdere stappen is het dus eigenlijk iets wat natuurlijk ontstaat.

Het is nog steeds best wel een divers album. Ik heb wel het doel gehad voor mezelf om een meer samenhangende sound te hebben op deze plaat, dan bijvoorbeeld op de twee compilatie platen die hier voor zaten. Er staat nog aardig wat zwaars op, er staat ook romantisch op en als klap op de vuurpijl staat er ook een gospelkoor op.

Het is waarschijnlijk een open deur, maar het zijn beiden fantastische vocalisten. Ik ben gek op die hele open, wijdste klank van Simone [Simons] haar stem. Ik ben gek op de grunts van Alissa [White-Gluz], maar ook op haar cleane stem. Ze heeft af en toe echt van die theater-achtige details in haar stem. Ik ben blij dat ze dat allebei in deze track kwijt kon. Op muzikaal gebied is het vooral de kleur die zij toevoegen aan het nummer en de beleving die ze toevoegen. Ik vind het echt een aanvulling op wat er was.

De meerwaarde is ook de verrassing, als in: wat doet iemand anders met die partijen. Ik vind het ook gewoon leuk om zo’n cross-over te maken. Want ik ken mezelf ook als luisteraar. Als twee artiesten die ik cool vind iets met elkaar samen doen dan vind ik dat alleen maar supertof.

Jawel, maar dat zeg ik nooit want ik ben bang dat ik het jinx. Er zijn zoveel goede muzikanten waarmee het me leuk lijkt om samen te werken.

Nummers waar ik in de mix nog het vaakst bij terug kwam waren denk ik ‘Vigor and Valor‘ en ‘All You Are‘. Het zijn allebei van zulke nummers waar je op het eind en gitaarsolo door een heel groot orkestraal element hoort én veel vocals. Het is dan een beetje kill your darlings, omdat je dan alles vet vindt. Als je alles harder zet dan hoor je niks beter, dus dat is altijd keuzes maken.

In de schrijfsessie was ‘The Crying Room‘, die onlangs al is uitgekomen, best ingewikkeld. Dit is ontstaan uit twee projecten. Ik kwam met beiden niet verder tot ik op een gegeven moment dacht: ‘Dit is één nummer‘. Ik was aan het hummen en ik ging zo van de één over na de ander. Het was heel apart.

Wat een leuke vraag! Ah twee dieren maar? Oh nee. Ik heb ratten, ik heb kraaien en ook een zwaan, een slang en een vlinder. Sorry het zijn er vijf.

Ik hou heel erg van kraaien. Voor mij is het een beetje de drager van de essentie van het ding dat ik mooi vind aan gothic. Want het is soort van mooi en glimmend. En het is ook dat het voor sommige mensen een beetje iets van angstaanjagend is of dat ze er een donkere associatie bij hebben. De ratten zitten heel erg in ‘Changing Sunsets‘, daar zitten ze letterlijk in de tekst. Het is ook weer zo’n dier wat ik heel cute vind, maar wat tegelijkertijd een donker aura heeft. Deze plaat gaat ook best wel van licht naar donker, is heel heavy maar ook heel melodieus. Ik denk dus vooral aan dat soort dieren met een dubbele reputatie.

Nou, allereerst omdat het bijna uitverkocht is. Het wordt heel erg tof. We hebben al een aantal shows gedaan met de nummers van ‘Tales From Six Feet Under’. Voor deze nummers is het echt anders, omdat de band ook echt heel betrokken is geweest in de studio. Het speelt anders. We merken als we live spelen of repeteren; iedereen zit echt helemaal in zijn element. We willen gewoon heel graag deze muziek delen met iedereen. We gaan er uiteraard ook een mooie show van maken met wat speciale dingen.

Het is mijn eerste tour in vijf jaar. We hebben wel een paar shows gedaan, maar de laatste keer dat ik echt een langere tour heb gedaan was in 2019. Ik vind het zelf wel prettig dat we nu een supporttour doen, ietsje kortere set. De laatste run van die tour is tien shows achter elkaar zonder vrije dag. Ik heb er super veel zin in! Waar kijk ik het meeste naar uit? Eigenlijk twee dingen: die plaat live brengen en om dat met VOLA te doen. Ik ben ook gewoon fan, dus omdat bij hun te doen is super.

Goeie vraag! Dat is vaak iets wat zichzelf live gaat bewijzen. Ik weet het nog niet zo. We hebben op het album ook een nummer dat heet ‘Praise‘ en die is best wel upbeat. Ik denk dat die misschien wel goed aanslaat bij mensen live. Als je ons nog niet eerder gehoord hebt, hij is niet heel ingewikkeld zeg maar. En ik denk dat die ook wel interactief wordt. We hebben hem nog niet live gespeeld, dus ik heb eigenlijk geen idee. Soms pakt het heel anders uit dan je denkt.

Mocht je het leuk vinden, volg me dan op Patreon. Ik schrijf daar elke maand een liedje, dat was ook onderdeel van dit schrijfproces. Mensen kunnen daar ook zien waar nummers van de plaat vandaan komen en het is ook een groot deel van het mogelijk maken van de dingen die ik doe.

Verder wil ik graag iedereen heel erg bedanken! Of ze nu gewoon uit nieuwsgierigheid dit interview lezen, of dat ze actief dingen delen en streamen: ik ben er allemaal heel blij mee!

Het album van Charlotte Wessels, “The Obsession“, is vanaf 20 september 2024 te beluisteren via de bekende streamingsdiensten. Meer informatie en tickets voor de releaseshow op 4 oktober 2024 vind je op de website van TivoliVredenburg. Op de hoogte blijven van de band of het album fysiek aanschaffen? Check dan de website van Charlotte Wessels.