Cape Sleep is de nieuwe band van Kim Janssen, die eerder onder zijn eigen naam verschillende albums uitbracht. Via Snowstar Records verscheen het eerste Cape Sleep album, genaamd “Video Days“. Een plaat die een ode is aan de popcultuur met een nostalgisch tintje. Tourdata door Nederland en Duitsland staan ook al op de planning, dus een goed moment om eens met de frontman te spreken!
Hey Kim, leuk dat je even tijd hebt om te kletsen. Volgens mij heb je momenteel wel een redelijk druk schema, toch?
“Nu begint het echt druk te worden inderdaad. Veel promodingen en de shows, dus vooral wel leuke dingen!”
Voor mensen die Cape Sleep nog niet kennen, kun je de band omschrijven in slechts drie woorden?
“Nostalgisch, indie en dynamisch.”
Het zijn dus drukke tijden. Hoe gaat het met je?
“Ik ben gewoon superblij dat de plaat eindelijk af is en uit is. Het duurde gewoon even, het was een beetje een zoektocht. Op een gegeven moment heb je gewoon een deel van het album af waar je heel blij mee bent en dan wil je het ook gewoon mooi afmaken. Dat maakt het lastig, omdat je weet hoe goed het kan zijn. Ik was nog veel aan het herschrijven en aan het bijschaven. Toen het eindelijk allemaal af was, was ik superblij. Dan komt alleen de volgende stap met het uitbrengen, waar ook veel bij komt kijken. Dat is gewoon een uitdaging, maar ik heb nu een superleuke band om me heen. De shows staan er, de plaat is uit. Dat is allemaal heel leuk en vooral dat mensen NU de plaat kunnen luisteren.”
Zoals je zegt: de plaat “Video Days” is nu uit. Hoe zijn de reacties tot nu toe geweest?
“Gelukkig heel positief! We zijn heel blij met de recensies. Ook vanuit Duitsland zijn er leuke recensies en radio-play. Ik vind het ook leuk om te zien dat mensen aanvoelen dat dit een net andere sound is, er is iets nieuws aan en dat dan kunnen waarderen.”
Er waren natuurlijk wel al wat singles uit, zoals “Telephone” en “I Want To Be Your Friend”. Wat was de keuze voor deze tracks als singles?
“Dat is altijd een lastige, omdat je maar één track kan laten horen waarmee je mensen enthousiast wilt maken voor het hele album. Terwijl je ook weer probeert een dynamisch album te maken, zodat de tracks niet allemaal hetzelfde zijn. We begonnen nu met ‘Telephone’. Ik vond dat altijd wel gewoon een heel fijn nummer en een mooie binnenkomer. Misschien ook wel iets toegankelijker dan de rest van de nummers. Ik ben ook een groot filmfan en ik wilde er graag een video voor schieten. Toen de plaat nog niet helemaal af was, was ik al bezig met die clip. Het leek me wel leuk om die als eerste uit te brengen mét de video.”
Je bracht voor Cape Sleep muziek uit onder je eigen naam. Wat was voor jou de keuze om die switch te maken?
“Ik zat er eigenlijk al langer aan te denken. Bij de vorige plaat ‘Cousins’ al. Als je dat luistert, dat klinkt gewoon als een band en live was het ook altijd mét band. Het voelde toen al een beetje raar. Ik dacht: ‘ik zet mensen misschien op het verkeerde been.’ Objectief gezien vind ik mijn geboortenaam ook niet direct passen bij de esthetiek van de liedjes. Het heeft gewoon niet zoveel te maken met de sfeer van de liedjes, de verhalen en het bepaalde taalgebruik. Het leek me wel mooi om een soort paraplu te hebben waar alles onder valt: de muziek, het oeuvre van de band, het artwork. En dan een naam waarbij je al een bepaalde associatie hebt, iets wat beeldend is.”
“Het is gewoon lastig om die naam te veranderen en praktisch ook niet zo handig. Het is verwarrend voor mensen. Je hebt kans dat je volgers en fans verliest. Wat het ook nog extra lastig maakt is de juiste naam vinden. Het is natuurlijk heel erg lange termijn en het zijn maar één of twee woorden. En dan ook nog iets kiezen wat nog niet bestaat, zodat als je het Googled ofzo dat je vindbaar bent. Het was echt moeilijk om een naam te vinden die past bij de liedjes voor nu én de toekomst. En dus iets wat nog niet bestaat. Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik die naamsverandering heb gedaan.”
Zat er ook nog een internationaal aspect in die afweging? Want je gaat ook best wel al goed in Duitsland.
“Dat klopt ook. Ik zing in het Engels. De verhalen zijn in het Engels. Er zijn veel verwijzingen naar plaatsen over de hele wereld, geen van die verhaaltjes spelen zich af in Nederland. Juist dat Engelse paste veel beter bij de muziek en de esthetiek. En inderdaad dat het voor mensen buiten Nederland ook toegankelijker is.”
Is er muzikaal gezien ook nog een verschil tussen deze plaat onder de nieuwe naam en de voorganger onder de oude naam?
“Ja, dit voelt wel anders. Ik wilde net even een andere kant op gaan. Dit is net allemaal iets meer pop, iets zonniger. De vorige plaat is wel wat donker hier en daar. Ik wou nu meer upbeat. Ik merkte gewoon steeds meer liefde voor toegankelijke popmelodieën en optimisme in de toon. Het grappige is, ik heb afgelopen jaren veel geluisterd naar jaren ’50 en ’60 muziek, zoals Frank Sinatra en Johnny Mathis en dan de vrouwelijke varianten, Peggy Lee en Jo Stafford. Dat zijn van die hele romantische nummers met van die hele grote orkesten. De liedjes kunnen verdrietig zijn, maar er zit een directheid en eenvoud in de teksten. Die vaak optimistisch zijn en een beetje naïef. Die toon vond ik heel mooi om te plaatsen in mijn nummers.”
In de persrelease werd onder andere ook benoemd dat ‘het album bruist van nostalgie; een liefdesbrief aan de popcultuur uit het verleden’. Is dit nostalgische thema ontstaan door het luisteren naar die oude klassiekers?
“Ik denk wel dat het met elkaar te maken heeft. Dat ik naar die muziek luister en daar zo blij van wordt. Dat is van die geleende nostalgie. Bij het luisteren van die liedjes kan ik niet alleen maar genieten van de muziek. Ik stap in die wereld. Je hoort meteen dat het uit die tijd komt. Het is een grappig fenomeen, die geleende nostalgie. Dat je nostalgie hebt naar iets wat je niet hebt meegemaakt. Ik ben natuurlijk niet geboren in de jaren ’50. Maar toch zie je daar die plaatjes bij of flarden van films uit die tijd. Dat hele gevoel komt erbij. Dat vind ik heel bijzonder aan popcultuur; muziek, films en boeken. Je kan zo getransporteerd worden naar die tijd.”
Is er een nummer dat een opvallende verandering heeft doorstaan van demo- naar albumversie?
“Het grappige is, heel veel van die nummers hebben dat gehad. Mijn werkwijze is telkens het nummer herschrijven tot ik er blij mee ben. Dus soms begin ik ergens en eindig ik met iets totaal anders. Nummers die niet veel zijn veranderd zijn bijvoorbeeld “Telephone” en “The Afternoons”. Die zijn wel veranderd in arrangement, maar in de basis hetzelfde gebleven. De rest is eigenlijk heel veel veranderd. Ik weet nog dat ik voor “Your House” hele andere drums had opgenomen, we hadden heel veel harpsichord en koorstemmen. Uiteindelijk hebben we dat allemaal weggehaald en vond ik in de kern het akkoordenschema waar ik iets interessants mee kon doen. Alleen dat aangezet en daar nieuwe dingen overheen gezongen en toen nieuwe piano opgenomen. Nu is het een heel minimalistisch nummer, wat ik fijn vind. Dus die is wel heel erg veranderd.”
Welk nummer op het album is een goede presentatie van waar Cape Sleep op dit moment staat?
“Ik denk ‘Cape Canaveral’, want in dat nummer zit gewoon veel dynamiek. Dan heb je een beetje van alles wat. Het is qua toon ook heel optimistisch en positief, maar ook melancholisch en vol met onzekerheden. Het is best wel poppy, maar het is ook wel een beetje prog in de zin van het niet de standaard popstructuur.”
Als je het album zou moeten omschrijven aan de hand van twee dieren, welke zou je dan kiezen?
“Ik weet niet of het cliché is, maar ik zie wel snel een zwaan voor me. Niet omdat het allemaal zo zachtmoedig is, maar juist omdat het dat ouderwetse kitscherige wel een beetje in zich heeft. En misschien een vos? Een vos die ook gewoon een beetje op het veld woont en rond rent.”
Je bent onlangs van start gegaan met de tour. Naar welk nummer keek je het meeste uit om die live te gaan spelen?
“Ik denk dat het ook ‘Cape Canaveral’ was. Het heeft gewoon de meeste energie en die opbouw aan het eind is supergaaf om live te doen. En gelukkig werkte dat ook heel goed.”
Met het album uit en een tour in de startblokken: wat zijn verder nog plannen voor 2024?
“We hebben nu de Nederlandse tour tot en met maart en dan hebben we een Duitse tour met Loupe. Dat is natuurlijk te gek, daar heb ik enorm veel zin in. Verder zijn we nog even aan het kijken voor plannen voor de volgende shows. Er zijn ook misschien nog één of twee dingen die ik niet op de plaat heb gezet, maar die ik nog wil uitwerken en uitbrengen. Daar moet ik nog even naar gaan kijken.”
Bedankt voor je tijd. Is er nog iets dat je kwijt wilt aan onze lezers?
“Ik zou zeggen geef de plaat een kans en check de videoclips, dat zijn er ondertussen al drie. En check natuurlijk de tourdata!”
Het album van Cape Sleep, “Video Days“, is vanaf 23 februari 2024 te beluisteren via de bekende streamingsdiensten. De band speelt komende tijd onder andere in Zwolle, Rotterdam, Amsterdam en Utrecht. Specifieke details over de tour en het album vind je op de website van Cape Sleep.