Bij de powermetalband Galneryus hoef je nooit lang te wachten op nieuwe muziek. Nog geen twee jaar geleden kwam het album “Union Gives Strength” uit, en nu is het alweer tijd voor een nieuwe plaat: “Between Dread and Valor”. Weten de mannen na meer dan twintig jaar aan muziek nog genoeg afwisseling te vinden op hun nieuwste album?
Het schijfje opent met de instrumentele track “Demolish the Wickedness!”. Een fade-in van een gitaarsolo verrast je direct: het is een ongebruikelijke manier om van start te gaan. Je komt er goed in de stemming mee. Het is niet direct overweldigend maar lijkt je juist klaar te stomen voor wat komen gaat. Na twee minuten aan gave solo’s en snelle riffs begint “Run to the Edge”, dat met negen minuten de langste track van het schijfje is. Het begint onheilspellend, maar al snel klinkt er een hoopvolle, melodieuze solo. Deze mix kenmerkt het hele lied. Het is alsof je op avontuur bent om de wereld te redden van een kwaadaardige tovenaar. Het klinkt heldhaftig, maar ook spannend. Een ontzettend lekkere track.
“Time Will Tell” gaat van start met een melodieuze riff op gitaar en keyboard. Het is een snelle track met interessante en terugkerende muzikale motieven. Zo is de riff van de intro ook te horen tijdens de basgitaarsolo in de brug, maar nu wordt de riff alleen op het keyboard gespeeld, wat een leuke afwisseling is. Het is wel jammer dat het volume van de basgitaar niet omhoog wordt gedraaid tijdens de solo; je beseft amper dat je naar één luistert. Maar dat is dan ook het enige minpunt hier.
De band is lekker bezig op dit album. Elk nummer bevat veel creatieve muzikale ideeën en doordat die ideeën op verschillende manieren terugkeren voelt elke track samenhangend. Andere bands moeten vaak terugvallen op bekende songstructuren om die eenheid te creëren. Galneryus heeft dat niet nodig, maar doet het helaas toch. Daar zouden de mannen misschien nog winst kunnen pakken: het biedt veel creatieve mogelijkheden.
Galneryus neemt ook altijd de tijd om muzikale ideeën uit te werken. Veel van de tracks zijn vijf minuten of langer. Dat voelt helemaal niet als te lang: het voelt altijd als de juiste lengte. Ook op de technische vaardigheden van de bandleden is niks aan te merken. Haast elke track heeft technisch uitdagende gedeeltes en er zijn veel gitaar- en keyboardsolos. Elk lid weet wel indruk te wekken op zijn eigen manier, op zijn eigen instrument.
“Bravehearts” lijkt het laatste ‘echte’ nummer te zijn. Het is een heerlijke track waar niks op aan te merken is. Vooral de akoestische break is prettig na al het gitaargeweld. De afsluitende track is “A Piece of Souls”: een rustig, instrumenteel pianostuk dat motieven uit het voorgaande nummer verwerkt. Wat een manier om te eindigen!
Helaas is het album nog niet voorbij. We weten niet wat Galneryus bezielde, maar de laatste track is “Inori”, een cover van Masatoshi Ono… die de zanger van Galneryus is. Waar het origineel geheel akoestisch was, heeft deze versie van Galneryus als band flink wat meer pit – hoewel het nog wel een ballad blijft. Het is zeker geen slecht nummer, maar het origineel was beter en het is gewoon zonde om dat mooie afsluitende werk in “A Piece of Souls” overboord te gooien. Voelde de band zich er misschien schuldig over dat dit schijfje korter is dan de meeste van hun albums, en zochten ze naar een manier om de tijd op te vullen? Het is niet ondenkbaar: meestal zijn hun albums ongeveer een uur, terwijl “Between Dread and Valor” 41 minuten is. Maar soms is korter beter. Kan iemand dat de band vertellen?
Als we de afsluiting van het album echter even negeren, is “Between Dread and Valor” een heel lekker schijfje. Elke track heeft genoeg afwisseling en de uitwerking van verschillende muzikale ideeën is goed. Galneryus heeft weer bewezen dat hun goede naam niet voor niets is.
Beoordeling: 8,5/10
Releasedatum: 1 maart 2023
Label: Warner Music Japan