Hang Youth is geëvolueerd tot vrij verkrijgbaar roesmiddel waar zelfs ‘fucking boomers’ in grote getale warm voor blijken te lopen. De nieuwste plaat “ER IS HOOP*” is positief ontvangen bij een breder publiek. Dat blijkt tekenend voor de avond die Hang Youth de grote zaal van Paradiso december voorschotelt. Een goedgezinde menigte en een volwassener-ogende punkband. Beiden in de startblokken om iedereen aan boord te heisen op de ruim anderhalfuur durende feelgood-trip.
Om 20:30 uur loopt een man in pak met zonnebril het podium op richting het keyboard dat midden-vooraan gestationeerd staat. De passie waarmee Thomas Azier vervolgens de nog geen minuut durende intro,”PRELUDE”, speelt, slaat direct in. Als een bom, zeg maar. Zeker wanneer frontman Abel van Gijlswijk met een gigantisch harig hoofddeksel, wat lijkt op een Inuit-muts, hem bijvalt: “eenderde teer of piepschuim…” Inmiddels staat de vierkoppige band op het podium en kickt de vuige gitaarrif van “BOM” in. We zijn los!
Ook het werk van meer dan vier jaar oud doet het goed bij de voorhoede die vooral bestaat uit Gen-Z’ers. Maar ook Generatie Alpha is goed vertegenwoordigd hence de opvallend jonge crowdsurfers die, licht als een veertje, moeiteloos door de zaal worden gedragen. Ondertussen verandert de vloer in een kolkende, energieke massa van dansende, springende en pittende mensen. Kort na “SHELL IS EEN PRIMA BEDRIJF (ALS IK DE WEBSITE MAG GELOVEN)” denkt het publiek even op adem te kunnen komen. Van Gijlswijk roept “Paradisooooo” gevolgd door een aan de rest van de band gericht “blijven spelen man“.
Van protest naar perspectief
Het gaspedaal wordt met “EEN HAAR” nog een stukje harder ingetrapt. De dansmoves van de frontman, die inmiddels zijn hoofddeksel aan de kant gelegd heeft, laten je geloven dat hij nooit anders gedaan heeft dan dansen, zingen en entertainen. De extase is echt en wordt naarmate de trip vordert steeds beter voelbaar met als voorlopig hoogtepunt “GEEF MIJ JE LIEFDE“. Van Gijlswijk roept vanuit zijn tenen om een plekje in ons hoofd, terwijl hij de handen van de tegen het podium geplakte fans beetpakt. Dit is het kantelpunt van deze bewustzijnsveranderende avond. Misschien komt het door de intense interactie met het publiek: indringende blikken en een serenade richting het balkon. Er wordt gelachen om de hardste zinloze pit: een wall of death die, net als de revolutie in “VANAAF“, nooit losbarst. Protest en punk maken plaats voor perspectief, terwijl serieuze zaken bezongen worden. De lichten kleuren de zaal zwart, wit, rood en groen, terwijl “voor je het weet heb je vrede met genocide” galmt.
Goedgevoel-chaos
Het is knap hoe Hang Youth zorgt dat iedereen zich goed voelt. Zelfs wanneer je na het flashen het publiek inspringt en blijkt dat het publiek daar niet op berekend was, waardoor je hard op de grond valt. Zelfs wanneer je vier euro hebt moeten bietsen voor een treinkaartje om überhaupt bij de show te kunnen zijn. Zelfs wanneer je, met gevaar voor je k@nkerdure camera, de pit induikt om de crowdsurfende meiden vast te leggen die net uit volle borst “MANNEN!” op het podium hebben geschreeuwd. Het kan niet op met de goodvibes merken ook muziekengineer en producent Eelco van Zanten en Thomas Azier. “JIJ BENT K@NKERMOOI” wordt ook aan hun opgedragen.
Is er dan niets negatiefs te zeggen over deze ‘fire’ trip? Misschien een kleine frons wanneer van Gijlswijk zegt dat je volgens hem best kan lachen met Geertje. Daarna volgt de nieuwste single,”GEMENE RACIST“, en ook deze valt goed.
De Paradiso in brand
‘”Wie houdt er van kunst?!” De zaal kleurt rood en de rookmachine’s draaien op volle touren. ‘Steek de Mona Lisa in de fik. Al die shit betekent niks. Als we allemaal dood zijn!’ Na zo’n achtendertig nummers is er echt geen houden meer aan en zelfs een jongen met een mitella om zijn arm springt van het podium het publiek in. Met een verhoogde hartslag, een droge mond van het meezingen en een flink verhoogde lichaamstemperatuur schreeuwt een uitverkocht Paradiso zo hard en zo Amsterdams mogelijk: “Leg de Zuid-As in de as. Leeeeg de Zuid-As in de as!“
Je zou bijna vergeten dat de wereld echt in de fik staat. Bíjna. Want wanneer we stilstaan bij de teksten die immer lijken te resoneren zou je bijna ‘bad gaan’. Gelukkig krijgt het publiek daar de kans niet voor. “IK LACH MAAR IK HUIL” wordt opgevolgd door “LA LA LA“. Een liedje voor degenen die weten dat er hoop is, die dromen en die leven. Ergo: een liedje voor de hele zaal, van voor naar achter van het eerste tot het tweede volledig gevulde balkon.
Toegift
De lichten doven en de band loopt af. Was dit de finale?! Alles schreeuwt dat we nog niet klaar zijn en dat er nog zeker een paar keer gescoord moet worden. Gelukkig hoeft een bloedheet Paradiso daar niet lang op te wachten want na een paar minuten komt Hang Youth terug. De cover van Froukje en S10. “Ik Haat Hem Voor Jou” is lit. Hierna zorgen “ALLES MOET BETER” en “BELASTINGDIENST” voor de laatste energiestoot. En alsof we een focking wedstrijd gewonnen hebben, volgt er een champagnedouche voor de voorste rij en een oorverdovend applaus dat het einde van de show markeert. Hang Youth stuwde het publiek in Paradiso naar nieuwe hoogtes en bood met deze feelgood trip een welverdiende ontsnapping aan de dagelijkse misère, waarbij iedereen in tijden van low kon genieten van een dikke high!