Enter Shikari’s laatste album “Nothing Is True & Everything Is Possible” viel bijzonder goed in de smaak bij fans. Na een lange wachttijd vanwege de pandemie, mocht Amsterdam deze zomer de tracks al live horen. Nu is het eindelijk de beurt aan het noorden van het land: op 11 december staat de band in De Oosterpoort te Groningen.
Om 20:00 uur gaat Wargasm van start. Ondanks dat de zaal slechts halfvol is, drukt de band direct het gaspedaal in. In het eerste nummer, “Super Fiend”, vraagt zanger Sam Matlock al wie weet wat een moshpit is. Direct ontstaat er een opening op de vloer. Dat gat is wel ongeveer ter grootte van Rusland. Het is ook niet direct duidelijk wanneer de drop is, en het moshen begint dus een beetje sullig. Vooral omdat er niet zo veel mensen meedoen. Maar toch—er hangt wel iets in de lucht. De energie die de leden van Wargasm brengen is erg aanstekelijk. Daarnaast lijken er behoorlijk wat Wargasm-fans in het publiek te zijn, want menig bezoeker heeft de band al eerder gezien, zo blijkt wanneer Matlock het vraagt. Bij het nummer “Rage All Over” zijn de gasten voldoende opgewarmd om even flink te kunnen moshen. Dit lijkt er al meer op! In het laatste nummer, “Spit.“, crowdsurft de zanger ook nog een indrukwekkend eind de zaal in. Een goed begin van de avond!
We hoeven niet lang te wachten op de volgende band, want na een kwartiertje begint Trash Boat al met het nummer “Synthetic Sympathy”. Zanger Tobi Duncan vraagt het publiek direct om te springen, maar de meeste mensen houden het bij een beetje meeknikken. De band krijgt de zaal niet mee zoals Wargasm dat deed. Aan de performance is weinig op te merken, op een enkele valse noot na. Maar er mist een connectie met het publiek. Ligt dat aan de band, of mist Trash Boat gewoon wat fans die de rest van de zaal meekrijgen? Zelfs wanneer Duncan de zaal aanspoort “open this fucking place up“, kijkt men even verdwaasd naar elkaar voordat er een kleine pit ontstaat. “Vooruit dan maar,” lijkt de gedachte. Er zit dan ook weinig pit in de pit. In het nummer “Bad Entertainment” is Duncan het zat en stelt hij dat de “fucking tasty riff” het respect moet krijgen dat het fucking verdient. Dat heeft effect, en de band krijgt eindelijk de zaal mee. Vanaf dat moment is het een prima sfeer. Vooral “Alpha Omega” valt goed doordat iedereen lekker mee kan schreeuwen.
Rond 21:40 uur betreedt Enter Shikari het podium. Het eerste nummer is “THE GREAT UNKNOWN” en de band haalt direct alles uit de kast. Er is een ontzettend gave lichtshow en er wordt flink wat confetti de lucht in geschoten. Het publiek reageert enthousiast en er wordt gezongen, gedanst en gemosht. De vloer is dichtbezet en je kan nauwelijks voor- of achteruit. De show is niet uitverkocht, maar dat zal niet veel gescheeld hebben! Zanger Rou Reynolds benadrukt nog even dat, bij Enter Shikari shows, je moet dansen alsof niemand kijkt. Hij geeft zelf al het goede voorbeeld, want hij blijkt vol eclectische moves te zitten.
Nummers van het nieuwste album “Nothing Is True & Everything Is Possible”, zoals “modern living….” en “satellites* *”, krijgen het publiek ook goed mee, maar niet zo goed als het oudere, hardere werk. Hoe dan ook blijft het energieniveau hoog bij elke track. Na het lied “Anaesthetist” speelt de band de remix-versie van datzelfde nummer. Je zou misschien denken dat de meeste bezoekers niet zo houden van elektronische muziek, maar de zaal gaat los!
Enter Shikari geeft het publiek even een pauze met “the pressure’s on”: er zijn videobeelden van een bos op de schermen en er klinkt vogelgezang. Die rust duurt echter niet lang: halverwege wordt het lied toch weer een stuk intenser. Daarna speelt de band “The Void Stares Back”, waarvoor Wargasm weer terug het podium op komt voor een feature. En wat een intens nummer is het! Maar net als je denkt dat het energieniveau niet hoger kan, komt de band met “Arguing With Thermometers”. Het dak gaat eraf!
Het energieniveau blijft de hele avond ontzettend hoog: Enter Shikari weet íédereen in beweging te krijgen. Pas bij de encore wordt het wat rustiger: Reynolds speelt in zijn eentje een akoestische versie van “Stop the Clocks”. Vlak daarvoor zegt hij nog dat het moeilijk is emotie over te brengen, maar dat lukt prima. De avond sluit af met “{ The Dreamer’s Hotel }” en “Live Outside”. De energie, de indrukwekkende lichtshow, en natuurlijk de goede muziek maken het tot een onvergetelijke avond. Het is duidelijk: Enter Shikari is een band die je live móét zien.