In oktober 2023 was er groot nieuws voor fans van Dream Theater: de oorspronkelijke drummer, Mike Portnoy, keerde terug naar de band. Al snel dook het vijftal de studio in om nieuwe muziek op te nemen. 7 februari 2025 was het eindelijk zover en bracht de band “Parasomnia” uit. Het is een conceptalbum van zeventig minuten, dus genoeg om je tanden in te zetten.
Het album verkent verschillende vormen van slaapproblemen- en stoornissen. In “In the Arms of Morpheus” vallen we met stadsgeluiden en zachte muziek van gitaar en piano langzaam in slaap. Stapje voor stapje gaat het onheilspellender klinken, totdat het losbarst met een wekker, grote gitaarakkoorden en technisch uitdagende drumfills. De riffs volgen elkaar op en er worden verschillende muzikale ideeën gepresenteerd. “In the Arms of Morpheus” doet zo dienst als een klassieke ouverture: een openingsstuk dat melodieën en ritmes die in de rest van het werk worden gebruikt voorafschaduwt. Vooral opvallend is de melodieuze gitaarsolo die nogal opgewekt klinkt. Het grootste gedeelte van “Parasomnia” is duister van toon, maar het nummer “Bend the Clock” is de uitzondering. Dat horen we dus ook terug in deze ouverture.
Na een dikke vijf minuten vloeit de track over in “Night Terror”, die als eerste single is uitgebracht. Het opent langzaam, maar dan luidt een korte drumsolo een nieuwe, uptempo riff in. Er wordt zo lekker afgewisseld tussen snel en langzaam. De refreinen voelen ook anders aan dan de coupletten en instrumentale gedeelten: ze zijn iets lichter, hoewel de teksten dat zeker niet zijn. De instrumentale gedeelten zijn, zoals Dream Theater betaamt, lang en indrukwekkend met te gekke solo’s. Ook terugkomer Mike Portnoy heeft uitdagende stukken te spelen, dus voor fans die al lang naar de band luisteren kan dit behoorlijk nostalgisch klinken.
In “A Broken Man” krijgen we meer van Dream Theaters progressieve kant te horen: de ritmes zijn lastig te volgen en er wordt flink afgewisseld met de maatsoort. Als luisteraar heb je weinig om aan vast te houden en dat draagt bij aan een gevoel van hulpeloosheid. Dat past goed bij dit nummer, dat gaat over een oorlogsveteraan die nachtmerries ervaart over de oorlogstijd.
“Dead Asleep” springt eruit vanwege zijn verhalende karakter. Hier staan de teksten meer op de voorgrond en zijn ze makkelijker te volgen. Het lied gaat over een man die tijdens het slaapwandelen zijn vrouw vermoord. De instrumentatie zorgt voor een heerlijk onheilspellende sfeer. Het is lekker zwaar, dus laat je hoofd maar knikken op de maat! “Midnight Messiah” valt ook op door de teksten. Geschreven door Mike Portnoy bevat het verschillende verwijzingen naar zijn eerdere werk met de band, zoals “Strange Déjà Vu”, “Constant Motion”, “Home” en “This Dying Soul”. Dream Theater blijkt niet bang te zijn voor wat nostalgie!
“Are We Dreaming?” is een kort, atmosferisch interlude dat als brug naar “Bend the Clock” dienst doet. Beide tracks zijn een stuk rustiger dan de andere liederen op “Parasomnia”. “Bend the Clock” heeft zelfs iets weg van een ballad. Het heeft een hoopvolle tint en is heel wat anders. Dat was wel nodig, want anders loopt het album het risico wat eentonig te worden. Hoeveel Dream Theater ook af weet te wisselen qua riffs, solo’s en opbouw, als de atmosfeer altijd maar duister is, snak je toch wel eens naar wat anders.
De plaat wordt afgesloten met “The Shadow Man Incident”, dat bijna twintig minuten lang is. Het begint met een uitgebreide instrumentale ouverture. Sommige stukken doen qua instrumentatie denken aan “Overture 1928” van het album “Metropolis Pt. 2: Scenes From a Memory”. Het tweede deel van het lied, waar gezongen wordt, is traag en spookachtig. Een kind probeert te slapen, maar er is iemand in de kamer – de schaduwman. Ze ziet hem niet, maar hij is er wel! In het derde deel, dat een stuk energieker is, wordt het wezen duidelijker beschreven en verschuift de angst van vaag naar concreet. Die sfeer wordt verder uit de doeken gedaan in het instrumentale stuk dat volgt. In het laatste gedeelte wordt het verhaal globaal: verhalen over de schaduwman zijn overal ter wereld te vinden. Dream Theater geeft hier je kippenvel! Helemaal aan het einde is er nog een easter egg voor de echte fans. De eerdergenoemde link met “Overture 1928” wordt namelijk alleen nog maar duidelijker. De luisteraar wordt aan het eind van de track wakker gemaakt met het geluid van een wekker, dat precies om 19:28 in het nummer klinkt. Toeval?
Op “Parasomnia” bewijst Dream Theater weer een meester van sfeer te zijn. Het is een heerlijk duistere plaat met voldoende variatie om het interessant te houden. Wel moet benoemd worden dat het geen nieuw terrein voor de band is. Dream Theater is, zoals altijd, Dream Theater. De mannen hebben een kenmerkende stijl waar ze op dit album niet van afwijken. En dat is prima, want “Parasomnia” is een heerlijk progressief conceptalbum. Op repeat zetten maar!
Beoordeling: 8,5/10
Releasedatum: 7 februari 2025
Label: Inside Out Music
Dit album of duizenden andere topalbums op cd of vinyl aanschaffen? Je koopt ze hier!