De Nederlandse progrockband DOOL heeft 19 april hun derde album uitgebracht: “The Shape of Fluidity”. De eerdere werken van DOOL ontvingen altijd veel lof, dus de band heeft iets waar te maken. Is dit nieuwe schijfje een waardige opvolger van “Summerland”?
Er wordt afgetrapt met “Venus in Flames”. Een kort motief op de gitaar wordt telkens herhaald, maar de muzikale context verandert steeds. Daardoor blijft het tegelijkertijd vertrouwd en vernieuwend klinken. Zelden kom je een nummer tegen dat zo samenhangend is zonder ook maar een moment repetitief te klinken. “Self-Dissect” gebruikt hetzelfde trucje: één motief dat telkens door blijft klinken, maar doordat alle andere instrumenten wel afwisselen blijft het vernieuwend. Toch is het wel opvallend om dezelfde truc twee tracks na elkaar te gebruiken. Dit keer valt het motief halverwege de track weg naar de achtergrond; het is er nog wel, maar nu is het echt tijd voor een lekkere instrumentale break van een paar minuten. Zeker geen slecht begin van het album!
Het intermezzo “Currents” is met iets meer dan twee minuten de kortste track op het album. Eén akkoordenpatroon op de gitaar klinkt het hele nummer door terwijl andere instrumenten er één voor één bij komen. Het volgende lied, “Evil in You”, klinkt minder dreigend en een stuk melancholischer. De rustige coupletten wisselen goed af met de uptempo refreinen.
De stem van vocalist Raven van Dorst valt op. Hen klinkt nogal androgyn, en dat is niet gek: Van Dorst is hermafrodiet (intersekse) en non-binair. Daar gaat het nummer “Hermagorgon” over. Naast de persoonlijke lading zitten er ook ijzersterke riffs in het nummer en in het refrein klinkt Van Dorsts stem bijzonder krachtig. Een lekkere gitaarsolo in de brug maakt het helemaal af. Het is geen mysterie waarom de band dit als eerste single heeft uitgekozen.
DOOL neemt de tijd voor elke track. De meeste zijn zo rond de zes minuten. Langere nummers kunnen soms een uitdaging vormen – kun je de luisteraar wel zo lang boeien? – maar DOOL brengt zich er goed vanaf. Geen enkel moment heb je het gevoel dat een lied saai is of te lang duurt. Dat komt door de bijzondere atmosfeer die de band telkens weer weet te creëren. Het is niet moeilijk om naar te luisteren; de muziek draagt je rustig mee, als een rivierstroming die een boot meeneemt. Dat is bijzonder, want de tracks bevatten behoorlijk wat afwisseling die je niet kunt voorspellen. Toch voelt het altijd natuurlijk aan.
De albumafsluiter, “The Hand of Creation”, begint met een motief op de drums. Dat motief speelt het nummer lang een grote rol. Gitaren komen er langzaam bij en het nummer wordt stap voor stap intenser. Ook qua toon verandert het iets: het begint vrij dreigend, maar in de refreinen kunnen er wat hoopvolle noten gehoord worden. De outro is lekker traag en zwaar. Dan komt er opeens een razendsnelle gitaarsolo overheen. Heerlijk!
DOOL heeft het weer geflikt: “The Shape of Fluidity” is een album waar de band trots op kan zijn. Het is complexe muziek waar je toch makkelijk naar kunt luisteren. Het valt dus prima op repeat te zetten: het duurt namelijk wel even voordat je dit schijfje door en door kent.
Beoordeling: 8,5/10
Releasedatum: 19 april 2024
Label: Prophecy Productions