Na eerder dit jaar twee shows te hebben gespeeld in Amsterdam, is de New Yorkse muzikant Des Rocs op zondag 22 september 2024 terug in Nederland. Dit keer staat er een show in het Haarlemse Patronaat op het programma met Pistols At Dawn en Moon Fever. Krijgt Des Rocs in Haarlem ook de voetjes van de vloer?
20 minuten nadat de deuren zijn geopend start een wat duisterend klinkend intro in de zaal. Dit wordt opgevolgd door een paar minuten durende gitaarsolo van John William James Jr. met zijn lichtgevende gitaar. Een gewaagde keuze van een supportact, maar het werkt! Met de set van Pistols At Dawn wanen we ons even weer terug in de jaren ’80. Lange gitaarsolo’s in nummers zijn dan ook vaste prik, gedurende de 30 minuten dat de band op het podium staat. Onder andere de nummers “Bones“, “Monster” en de onlangs verschenen single “Obsession” worden gespeeld. Leuke momentjes die de set inkleuren zijn onder andere de selfiepoging van drummer Adam Jaffe tijdens de bassolo van Gabriel Cuevas. Ook praat frontman Jonathan Sookdewsing een woordje Nederlands: “Are you ready, Harlem? Nah. I said: zijn we er klaar voor?” Helaas, is het verder muzikaal veel van hetzelfde, maar zeker geen verkeerd begin van de avond.
“We are fucking Moon Fever“, schreeuwt frontman Triston Bracht door de zaal en dat is het startsein van een energieke set van de band. Entertainment met een hoofdletter E wordt er geserveerd. Bassist Dave Orton gaat bij een van de eerste nummers al het publiek in en Bracht trekt in een ruk iemand van de voorste rij het podium op. Muzikaal gezien is het een stevige muur die wordt neergezet, wat wordt afgemaakt met hier en daar brute screams door Bracht. De eerste moshpits van de avond verschijnen aan de linkerkant van de zaal en dat wordt alleen maar aangemoedigd door de frontman. De minuten dat hij op het podium staat is het overduidelijk dat deze zaal voor nu zijn domein is. Wat op een gegeven moment wel een beetje storend wordt is de hoeveelheid “fucking” die hij de zaal in schreeuwt. Deze over-energieke set wordt afgesloten met een sprong van Bracht in het publiek. Aan energie geen tekort, dit was hard en ruig!
Voordat de klok half tien slaat, start de intro waarmee Des Rocs, gekleed in zijn rock ’n roll leren outfit met hoge kraag, het podium betreed. De eerste paar nummers worden als een sneltrein op volle vaart achter elkaar gespeeld. Tijdens “MMC” wordt het laatste stuk met “You know, you’ll never let a rat in the Mickey Mouse Club” door de zaal a capella gezongen. Het geeft een enorm gevoel van kracht en samenhorigheid zo vroeg in de set.
Met zijn charisma weet hij precies alles op te eisen wat hij wilt van het publiek en dat zonder iets te hoeven zeggen. De muzikant wind dan ook zonder problemen de hele zaal om zijn vinger. Vooral in het eerste gedeelte van de show is er weinig gesproken interactie met het publiek, maar iedereen doet zonder moeite precies wat hij wilt: van klappen tot meezingen en springen. Het hoge energielevel van de zanger zelf draagt daar natuurlijk ook aan bij, want het is enorm aanstekelijk.
De New Yorkse muzikant laat vanavond ook een paar keer merken onder de indruk te zijn van ‘onze’ Haarlem: “This Harlem is like fucking Disneyland” en “You add one letter and you get so much more“. Hierbij verwijzend naar naar de wijk Harlem in ‘zijn’ New York.
Halverwege de set is het tijd voor een rustiger moment. Des Rocs laat weten dat dit moment niet gepland stond op de setlist, maar noemt het de ‘The Netherlands special’. “Nothing Personal” wordt volledig akoestisch gespeeld, niets versterkt. Kippenvel! Tijdens zijn eerdere show in Amsterdam dit jaar, kreeg hij te maken met een stroomstoring waardoor de show eigenlijk tijdelijk stilgelegd moest worden. Een uniek moment wat hij voortaan in Nederland altijd wilt creëren, laat hij weten.
Dit bijzondere mooie moment wordt opgevolgd door een emotionele speech waarbij hij het publiek vraagt om de ogen te sluiten. Rustig vertelt hij een verhaal terwijl hij nog wat akkoorden pingelt op zijn gitaar. Hierna is het wel weer gedaan met de rust en knallen we verder met onder andere “Hanging By a Thread” en “I Am The Lightning“. Na een iets te lange bandintroductie, die echt de vaart uit de show haalt, wordt er afgesloten met “Let Me Live / Let Me Die“, waarbij het hoge meezinggehalte van onder andere de riedeltjes het superlekker doet.
De echte afsluiting komt met de toegift bestaande uit “Ruby With the Sharpest Lies” en “Suicide Romantics“. Bij deze laatst genoemde vult de zaal zich met telefoonlichtjes wat deze show compleet maakt. Terwijl Des Rocs de laatste noten speelt bedankt hij het publiek en ook hier enkel met lichaamstaal en dat bewijst opnieuw de uitstraling en kracht die de zanger heeft. “Thank you and goodnight“, zegt hij om vervolgens het podium af te lopen.
Des Rocs bewijst vanavond een muzikant te zijn die zonder al te veel woorden een zaal kan inpakken. Het plaatje klopt qua uitstraling, muziek en charisma. Hopelijk mogen wij hem snel weer in Nederland ontvangen met een nieuwe plaat op zak!