De Nederlandse band Blackbriar timmert alweer een tijdje aan de weg. De band heeft stukje bij beetje meer werk aan hun repertoire toegevoegd, en nu komt daar de gloednieuwe plaat ‘’A Dark Euphony’’ bij. Wellicht kent niet iedereen de formatie, maar het is een groep die zeker in de gaten moet worden gehouden.
De plaat trapt af met “An Unwelcome Guest“, waarbij zangeres Zora Cock engelachtig maar krachtig uithaalt. Gitaarwerk zet in en er is een explosie van geluid. Het is ritmische erg goed, alleen heb je wel hier en daar het gevoel dat de stem van Cock harder had gemogen. Dit is enkel op dit nummer een ‘probleem’ want bij “Far Distant Land” is ze helder te verstaan. Het opent prachtig en sereen, waarna de gitaren de pit erin mengen. Je wordt betoverd door de vocalen en de track omhult je met magie. Ditzelfde magische gevoel krijg je bij “Spirit of Forgetfulness“, maar het tempo ligt er zeker wat hoger. Het is een nummer met een goede, onderliggende baslijn van Siebe Sol. De drums van René Boxem zorgen voor het gouden randje op de track.
“The Evergreen and Weeping Tree” is een machtig mooi verhalend nummer. Ruben Wijga speelt een heerlijk stukje keyboardwerk. Het lied voelt timide en kwetsbaar. Het keelgeluid van Cock is ongeëvenaard. “A Dark Euphony” bevat vele solo’s, maar die op “The Evergreen and Weeping Tree” s toch wel een van de krachtigste op het album. Op ieder nummer presteren gitaristen Bart Winters en Robin Koezen, of het nou gaat om toffe solo’s of catchy riffjes. Weer zo’n lekkere knaller is “Cicada“. Iedere song heeft toch wel een sfeertje: sommige zoals “Far Distant Land” Ijn magisch mooi en zo voelt “Cicada” wat duisterder. Dit maakt de track echter niet minder mooi. Cock gaat hier met haar stem vaak nét even wat lager. Dit zorgt voor een prachtig contrast op de plaat.
Naar het einde van het schijfje heb je nog steeds pareltjes te ontdekken. “Thumbelina” heeft een vrij lange introductie. Het is een groot spel van allerlei instrumenten. Dan valt het stil en hoor je enkel de frontvrouw. Vervolgens komt het drumspel langzaam op, samen met het gitaarwerk en alles eromheen. Er is flink gespeeld met het geluid om een unieke ervaring te brouwen. Het album sluit af met “Crimson Faces“. Cock zingt clean, maar je hoort kleine fluisterende stemmen hierachter. Dit vormt een heerlijke sfeer voor de track. Het nummer voelt lichtelijk luguber, maar het grijpt je iedere seconde. Er is een slimme wisseling tussen korte en lange vocalen en kracht en rust. Het gitaarintermezzo maakt deze song écht af.
Wellicht kent nog niet iedereen Blackbriar. Eén ding is echter zeker: iedereen zou het zéker wel moeten kennen. De band is ‘a force to be reckoned with’ en zal ongetwijfeld blijven groeien. “A Dark Euphony” laat prachtig zien wat de groep in petto heeft.
Beoordeling: 9/10
Releasedatum: 29 september 2023
Label: Nuclear Blast