Alternatieverockband Anberlin ging in 2014 uit elkaar, maar enkele jaren later kwamen de mannen toch weer samen voor een paar tours. Tegen de plannen in begonnen ze ook weer te werken aan nieuw materiaal, wat vorig jaar leidde tot de EP “Silverline”. Anberlin heeft de smaak blijkbaar te pakken, want nu komt hen alwéér met een EP: “Convinced”.
Het gaat lekker van start met elektronische elementen in de intro van “Lacerate”. Het doet wat denken aan “Lowborn”, het meest recente full-length album van Anberlin. Wordt het een herhaling van dat werk? Het refrein barst los met een flinke scream en de vraag is beantwoord: deze Anberlin is wel een stukje zwaarder dan vroeger. Het zal dus zeker geen herhaling zijn van toen. De vorige EP “Silverline” was al heavy, en die lijn lijkt zich voort te zetten op dit nieuwe schijfje. Daarnaast is het opvallend dat gitarist Christian McAlhaney een groot deel van de zang voor zich neemt. Leadzanger Stephen Christian heeft een kenmerkende stem die flink heeft bijgedragen aan de populariteit van de band, maar dit samenspel van twee zangers klinkt ook zeker niet verkeerd! Wat ook gaaf is, is dat elk refrein telkens een beetje anders is. Dat houdt het verfrissend en je blijft dus de hele tijd geïnteresseerd.
“Decoder” gaat met een lekker tempo van start. De hook herinnert aan ouder werk van de band, zoals “New Surrender”. De rest van het nummer is echter duidelijk de nieuwe Anberlin. Er zijn screams op de achtergrond en het energieniveau blijft bijna de hele tijd hoog. Een lekkere track, al is het wat kort.
Een adempauze komt met “Banshee”. De intro is rustig en de melodie wordt verzorgt door de zang. Het lied bouwt langzaam in intensiteit op, maar het blijft gevoelig. Wel is het ietwat overgeproduceerd, wat kan verhinderen dat de luisteraar écht diep geraakt wordt. Voor emotionele muziek werkt het vaak goed als je het gevoel kan hebben dat de zanger in de kamer met je is en op dít moment hun hart uitstort. Effecten en heel veel lagen in de zang zorgen er juist voor dat je dat gevoel niet krijgt. Toch is het geen slecht nummer: het zit goed in elkaar en de melodie voelt natuurlijk aan.
“Animals” is een wat duisterder lied. Dat betekent niet per se zware gitaren. Het begint juist met weinig instrumentatie. Dat zorgt voor een onheilspellende sfeer. Er wordt ook veel gebruikgemaakt van elektronische elementen, maar dat gaat op zo’n natuurlijke manier dat het precies lijkt te passen. Vooral in het tweede couplet is dat te merken wanneer er bas-synths te horen zijn. Later in de track is er een zwaarder stuk waar er flink gescreamd wordt en de gitaren veel van de duistere sfeer leveren. Dit is niet hoe we Anberlin kennen, maar het klinkt wel goed!
Afsluiter “Nothing More” is een vreemde eend in de bijt. Het is een stuk rustiger en optimistischer dan de rest van de nummers. Daarnaast is het ook twee keer zo lang: bijna acht minuten, waarmee het het op één na langste nummer van de band is. Anberlin weet de tijd prettig te vullen. De muziek kabbelt rustig voort, door de coupletten en refreinen heen, naar een lange saxofoonsolo toe. Saxofoonsolo? Jazeker, dat kan gewoon. Het weet je aandacht opnieuw te pakken en geeft de track nog wat extra eigen karakter. Een ongebruikelijke, maar prima manier om de EP af te sluiten. Al zijn de laatste twee minuten gevuld met het ruisen van de zee. Het past wel bij het rustige gevoel van het lied, maar twee minuten is wel erg lang om geen muziek te laten horen – behalve als je het geluid van de zee zelf als muziek beschouwt.
De Anberlin die we te horen krijgen op “Convinced” is een stuk zwaarder dan wat we voor het hiaat hoorden van de band. Het geluid van de vorige EP “Silverline” is voortgezet en verder ontwikkeld. En dat klinkt echt wel lekker.
Beoordeling: 7,5/10
Releasedatum: 30 juni 2023
Label: Equal Vision Records