Met dit vierde album wil het Australische Stand Atlantic een indruk achterlaten. Want waarom zou je anders je album “[Stand Atlantic] Was Here” noemen? De vorige plaat van band, “f.e.a.r.”, was een hit. De potentie is er, maar komt die dit keer ook weer tot uiting?
De titel van introtrack “WAKE UP – SIT DOWN – SHUTUP” is vast bewust gekozen. Het is namelijk de perfecte introductie van deze plaat. Het bereidt je goed voor op de rest van de veertien nummers op “Was Here”. De eerste minuut is intrigerend vanwege de mooie zang van vocalist Bonnie Fraser. Het refrein laat gelijk horen dat Stand Atlantic op “Was Here” niet bang is om de metalgitaren aan te zetten. Je kunt alleen een indruk achterlaten als iemand je aandacht geeft, en die krijgt de band zeker met dit lied.
Op het tweede nummer, “FRENEMIES”, is de sfeer weer heel anders. Het klinkt eigenlijk vooral als de perfecte brug tussen “f.e.a.r.” en “Was Here”. Het lied kent een verrassend en leuk gepingeld gitaarriffje in de coupletten en een flinke dosis poppunk. De gewaagde ritmische keuze in de refreinen pakt goed uit. Stand Atlantic kiest er namelijk voor om geregeld het accent van het begin van de maat naar voren te halen. Daardoor creëren ze ruimte in het refrein, waar die normaal gesproken juist wat voller zijn. Dat pakt goed uit en geeft het refrein juist wat meer impact.
Ook “GIRL$” klinkt weer net wat anders. Het is een leuk, energiek, feministisch en queer anthem, met features van PVRIS‘ Lynn Gunn en Bruses: een drie-eenheid van jonge queer vrouwen. Sowieso komen deze thema’s nog wat nadrukkelijker naar voren op “Was Here”. Dat komt deels doordat zangeres Bonnie Fraser zich comfortabeler voelt om daar over te zingen, maar ook vooral omdat ze dat bewust doet.
Muzikaal gezien biedt “Was Here” stiekem best wel heel veel diversiteit. Een aantal nummers had niet misstaan op het vorige album en een aantal klinkt juist weer als een ontwikkeling van die sound. “NOSE BLEED”, in samenwerking met SUECO, is een voorbeeld van die eerste. Een vergelijking met “deathwish”, wat de grootste hit van Stand Atlantic is, is snel gemaakt. Hoewel de ingredienten hetzelfde zijn, heeft “NOSE BLEED” toch echt wel een eigen smaak. En mijn god, wat smaakt dat lekker. “Love U Anyway” is een licht, vrolijk liefdesliedje. Het beschrijft de ups en downs die gepaard gaan met een relatie op een zeer aanstekelijk wijze. Gewoon een lekkere track!
Het begin van “Was Here” toonde al aan dat de band niet bang is om de metalgitaren aan te jengelen en dat blijkt wederom op “CRIMINAL”. Het lied begint met een hele lading aan EDM-achtige invloeden, waaronder een blubberige baslijn en een dissonant maar helder deuntje op de achtergrond. Dan komt er een extra laag vocalen op de achtergrond waarbij de tekst wordt geschreeuwd. En voor je het weet zit je gewoon in een hele harde breakdown. En niet enkel omdat er gastvocals zijn van Jamie Hails, zanger van de Australische metalcore band Polaris. In het tweede gedeelte van dit nummer is Stand Atlantic gewoon even een metalcoreband.
Een interessant onderdeel van de tracklist is “ROCKSTAR”. De gitaar speelt enkel op de off beats en drummer Jonno Panichi heeft even een aantal nieuwe trommels aangeschaft. Het gaat veel te ver om het reggae te noemen maar het klinkt echt enorm zonnig. Het heeft wat weg van de muziek van bijvoorbeeld Bruno Mars. Dit zou echt niet moeten werken, maar dat doet het wel en het laat je achter met een grijns!
Wat daarentegen niet werkt zijn de overgangen op “SEX ON THE BEACH”. Deze zijn onverwacht en niet op een goede manier. De tempo verandering helpt daar ook niet bij. Maar het brugstuk zal waarschijnlijk ongenadig hard gaan op de dansvloer en dus is het lied geen totale misser. “Was Here” wordt afgesloten door “KILL [H]ER”. Leuk dat een band eens de eerst uitgebracht single als albumafsluiter gebruikt. Waar “WAKE UP – SIT DOWN – SHUTUP” het album introduceerde, is “KILL [H]ER” eigenlijk de perfecte samenvatting.
Met “Was Here” is Stand Atlantic er inderdaad in geslaagd om een indruk achter te laten. Deels door persoonlijkere teksten, deels door (weer) een gevarieerd palet aan geluiden te presenteren en deels doordat het allemaal gewoon heel goed klinkt. Wat kunnen we er verder nog over zeggen? Stand Atlantic was inderdaad aanwezig op deze aarde en daar mogen we dankbaar voor zijn!
Beoordeling: 9/10
Releasedatum 23 augustus 2024
Label: Hopeless Records